BANA BİR MASAL ANLAT BABA

-Beş tas has hoş kayısı hoşafı,
-Beş taş haş hos kayışı hofaşı.

-Yani olacak ama zorlandın biraz. Hadi bunu deneyelim;

-Şemsipaşa pasajında sesi büzüşesiceler,
-Şemşipaşa paşaşında şeşi büşüzeciler.

-Evlâdım, ağzını burnunun içine sokma söylerken, aç ağzını dişlerini göreyim. Bak şimdiki daha kolay;

-Kırk kara kartal, kırkının da kanadı kırık kartal.
-Kırk kala kaltal, kılkının da kaladı kınık kaltar
– ……………..

Çocukluğum bunlarla geçti benim. Şimdi diksiyon derslerine tonlarca para döküp, bu tekerlemelerle konuşmayı öğreniyor insancıklar.
Çünkü tekerlemesiz büyüyorlar.
Çünkü bilmecesiz büyüyorlar. Tekerlemeden, bilemeden, çocuk olamadan büyüyorlar.
Oysa bize oyundu bu öğrenmeler, farkına varmadan öğreniyorduk, eğlenerek.

Yer altında sakallı dedeyi sokak tecrübemizle buluyorduk biz. Ayağımız toprağa basıyordu çünkü.
Mavi atlasa iğne nasıl batmaz diye düşünürken, gökyüzünü elimizle tutabiliyorduk.
Babam “hadi bakalım yorgancılar arastasına gidiyoruz” dediğinde, mızırdanmadan yollanırdık yatağa, uykuda o arastayı göreceğiz diye umarak.

Babam bana masal anlattığında, İncesaz’ın şarkısındaki gibi içinde tüm sevdiklerim olurdu.
Tüm hayal ettiklerim, korkularım, heyecanlarım, masum yanlarım, yaramazlıklarım.
Babam masal anlatırken, devleşirdi çocukluğum, bütün kahramanlar gibi her şeyi yapabilirdim, kahraman bendim çünkü!
Babamın anlattığı masalı dinlerken, gözyaşlarım kurtulurdu esaretten, kahkahalarım ipe dizilirdi elma şekeri çıtırdaklığında. Hiçbir duyguyu atlamadan yaşardım, hepsiyle tanışıktım büyüdüğüm zaman ben.
Bugün hayallerimi yazıya dökebiliyorsam hep masallardır sebep.
Teklemeden konuşabiliyorsam, tekerleye tekerleye büyüdüğümdendir.
En beklenmedik anda, en muzır sorulara karşı hazır cevap olabiliyorsam, bilmecelerin doğurganlığındandır.

Bana bir masal anlat baba yine,
içinde elma şekeri kahkahalar,
yeşilde gıdıklanan topan ayaklar,
bulutu üfleyip aydedeyi kurtaran dudaklar,
dünyayı baştan yaratan hayaller olsun.
İçinde masalsız büyümemiş çocuklar olsun!

Bana bir masal anlat baba
İçinde bir de sen olsun…

KAR TOPU

Pamuk şekerler yağıyor,
yüzüme gözüme pat pat.
Erirken dilimin ucunda
bıraktığı tanıdık bir tat.
Yedi yaşıma dair bir sevinç,
henüz basılmamış ilk kar gibi
lekesiz ak.
Sanki yaşamamış gibiyim
o zamandan ahir,
ya da hatırlamıyor olabilirim.
Hadi bana kar topu at!
Yalnızca oyun olsun hayat
ölüm de dahil,
geri kalan v e s a i r…