Büyülü dünya Kapadokya’da birkaç gün (2)

… Ve Kapadokya gezimin üçüncü günü arkadaşlarımın biraz uyumak istemeleri ve havanın da bozduğu gün olması nedeniyle sabah erkenden yalnız başıma çıkıp balonların uçuş bölgelerinin dışında bir yerlerde dolandım. Uçuş olmadı zira hava rüzgarlıydı. Güneşin doğduğu saatlerde birkaç balon havalandı ama o kadar. Kılıçlar vadisi ve civarında biraz turladım. Oradaki peri bacaları içinde uyku tulumu ile uyuyan turistlere rastladım. Bazıları çadır kurmuş ve bazıları arabalarının içinde sereserpe özgürce konaklamaktaydılar. Gezmenin ekonomik yolu bu olmalı dedim içimden. 

Buralarda biraz oyalandıktan sonra Güllüdere vadisine doğru yürüyüp oradaki mekanları da görme fırsatı yarattım kendime. Arkadaşlarımın da hazır olduğu kahvaltı saatine doğru Göremeye dönüp kahvaltımızı yaparak Uçhisar gezisi için bu kez dolmuşla Uçhisar’a ulaştık.

Uçhisar konaklama ağırlıklı bir yer olmuş. Marka oteller bu bölgede eski evleri alıp restore ederek (veya eskiye benzeterek-ne kadar orijinal olduğu tartışılmalı-insanı ve kültürü değişen bir ortamda orijinallikten nasıl söz edilebilirse) hizmete sunmakta ve ne yazık ki doğal değerler hızla aşınıp yok olmaya doğru koşmaktalar.

Tüm bu olumsuz görüntülere rağmen hala etkileyici ve güzel bir mekan, çarpıcı bir yer Uçhisar. Bölgenin panoramik olarak izlenebildiği en yüksek ye … Kalenin en yükseğinde bayrağın bulunduğu noktada yer alan kaya mezarları ve oradan 360 derece izlenebilen bir yöre…

Altlardaki vadilerde biraz da kaderine terk edilmiş oluşumların hali her ne kadar iç burksa da daha bir süre bu güzellik insanları bölgeye çekecektir. (ancak yapılaşma ve daha çok kazanma hırsı gelecekte bölgeyi bekleyen en ciddi tehlike bana göre)

Akşama saatlerine doğru Uçhisar’dan ayrılırken (havanın güzel olduğu açık ve görüntünün net alınabileceği) içimde hafif bir burukluk vardı. Bir de gece burayı görüp fotoğraflamak isteğim içimde kaldı. (Bir dahaki gidişimde balonla uçmak ve Uçhisar’dan panoramik çevreyi görüntülemek ile doğal kayalara oyulu şarap mahzeni görmek planlarım arasında olacak)

Akşama doğru başlayan yağmur işin seyrini değiştirip burada uzun süre kalmak için başka mevsimin tercih edilmesini fısıldıyordu kulağıma. Bu kadar yeter diyordu sanki.

O akşam bir arkadaşımı Eskişehir’e yolcu ettikten sonra ertesi gün denizli ye dönüş biletini almayı da ihmal etmedik. Önümüzde bir günümüz daha vardı ama hava koşulları işi zora sokmuştu.

Kapadokya’da son gün hava kapalı, yağmurlu ve soğuktu. Ara – ara da şiddetli esiyordu.
Bu kez uzaklara gitmeden yakınlardan çevreyi izlemeyi ve olabilirse de fotoğraflamayı planlayıp kahvaltı sonrası Göreme’deki panoramik görüntü alınabilecek yüksek noktalara çıktık. Hava cidden soğuk ve fırtınalıydı.

Göreme çevresinde ve merkezde biraz dolanıp fotoğraf çektikten sonra birkaç kez yakınından geçip uğrayamadığımız “Çavuş in” köyüne gitmeye karar verdik. Çavuş in yörenin ortak özelliklerini taşıyan kaya yerleşimleri hatta kaya kentleri örneğinin canlılarından biri.

Ne yazık ki bölgenin tamamında olduğu gibi buradaki mekanlarda bakımsızlık ve tahribatla karşı karşıya. Çavuşin yerleşim yerinin içinde kaya odalarda, kiliselerde ve üst bölümlerde dolaştıktan sonra köy mezarlığına uğramak istiyorum.

Oradan da biraz görüntü alıp çevreye bakmak gerektiğine inanıyorum. Ne de olsa mezarlıklar yaşam ile ilgili gerçek sırların-izlerin gizlendiği yerlerdir diye düşünenlerdenim.

Mezarlık içindeki çekimleri bitirmeden daha telefonum çaldı. Cankurtaranım – gönüllü rehberim Salih işyerinden izin almış bana ulaşmaya çalışıyordu. Anlaştık ve yakın yerlerde olduğumuz için yine onun yardımına ihtiyaç duymuştuk.

Gidip göremediğimiz Ortahisar ve o yol üzerindeki “Üç güzeller” ile Ürgüp merkezini hatta eski Ürgüp yerleşim yerlerini (çoğunlukla kaya yerleşimi) görmek yağmur- yaşta olsa görmek istiyordum. Sonuçta bu noktaları da görme ve fotoğraflama şansı yakalamıştım. Özellikle üÜrgüp merkezindeki 1410 yapım tarihli “altından yol geçen camii” benim mutlaka çekmem gereken yerdi. Yol arkadaşlarım başka noktalara gittikleri için ne yazık ki onları atlatarak bunu çekmiş gibi oldum. Ama çekmiş olmak önemliydi ve ben onu yapmıştım.

Günün hatta gezinin finalinde bölge üzümlerinden imal edilen şarapların depolandığı bir mahzen görmeyi çok istedim. Ancak bizim zamanımız mahzenin gezilip görülmesi için uygun olmayınca onu da ertelemek zorunda kaldım. Onun yerine Ürgüp’ün diğer güzelliklerini görüp izlemek tesellim oldu.

Bölgenin yemek kültürü, coğrafyası gereği farklı elbette, ama aynı olan yemeklerin yapılışı, servisi ve lezzeti çok farklı. Bu farklılıkların yaşanıp bilinmesi adına o bölgelere gidildiğinde bu güzelliklerinde bilinip tadılmasında yarar olduğunu belirtmeden geçemeyeceğim.

Kapadokya’nın tarihi, yakın ve uzak geçmişi, yerleşim alanları, kaya mezarları, yer altı şehirleri, binlerce yılın tanığı vadileri ve yaşam kültürü, gezilecek daha onlarca noktası, yüzlerce güzelliği olduğunun da farkında olarak gerçekleştirdiğimiz geziden minik notlardır sunulmaya çalışılan.

Güzelliklerdir paylaşılmak istenen ve yaşama dair değerlerdir dil döndüğü, kalem yazdığınca anlatılmak istenen.
Her şeye rağmen “gidip-görmek, yaşayıp-dönmek” tir asıl olan …
İyi geziler…