Sonbahar renklerinin izinde

Renklerin düğününe tanık olmanın kaygısıyla çıkılan bir yolculuğun hikayesidir okuduğunuz.

Yönümüzü batıya yöneltip Sarayköy ovasından Buldan bölgesine döndükten sonra üzüm bağlarının henüz sararmadıkları zamandı. Yolun sağı solundaki manzarayı izleyerek süren yolculuk Buldan simitlerinin sıcaklığının ellerde hissedilmesiyle sürüp gidiyordu.

Hedefimize koyduğumuz ve ilk durağımız olan Gülalan Köyü’ne ulaştığımızda sonbaharın serinliğine puslu havanın kasveti de ekleniyordu. İçimiz ferahtı umudumuzu kaybetmemiştik hâlâ renklere ulaşma konusunda.

Sarı sonbaharın kızıl kestane renklerine naziresini,
Vişnenin özündeki renklerini yapraklara vuruşunu,
Kavakların yeşil çam ağaçlarına meydan okuyuşunu
Dere-tepe demeden üreten insanların çabasına tanık olacaktık…

Sabah kahvaltısı için Gülalan Köyü’ndeki dostumuz köyün eski muhtarı Ahmet Kabacan’ın evindeki çardağın altında sofralarımız açıyoruz.

Yanımızda kahvaltı için ne varsa ortaya koyuyor ve sabah çaylarımızı da konuk olduğumuz evden alıyoruz. Bu ikram keyif veriyor bize, çayın sıcaklığına ev sahiplerinin sıcaklığı karışınca lezzete lezzet karışıyordu sanki.

Zamana karşı yarıştı içinde olduğumuz süreç. Kahvaltının ardından konuğu olduğumuz aile teşekkür edip anı fotoğrafımız çektikten sonra aracımıza doluşup Hasanbeyler Göleti’ne doğru bir rota belirliyoruz.

Gülalan’dan itibaren Kiraz oluk mevkiine kadar rehberliğimizi yapacak olan Ahmet Kabacan’ın yönlendirmesiyle. Yeni su tutmakta olan gölet ve çevresi akın gelecekte bir doğal cazibe merkezi olacağa benziyordu.

Alandız Köyü’ne ulaşmadan birkaç yerleşim alanından daha geçtik. Pek bilmediğimiz bu coğrafya çok etkileyiciydi. Yandan vuran sabah güneşi renkleri adeta çıldırtırcasına ortaya çıkarıyordu. Derin bir vadi içinde yer alan Alandız gizli bir renk cümbüşü sunuyordu sonbaharın ortasında. Ama görmek asıl olandı, görebilmekte öyle tabii ki.

Köy içinden başladığımız yürüyüşümüz Yayla gölünde sonlanacaktı. Önceden verilen hiçbir mesafenin tutmadığı bu yürüyüşte mesafe 17 km. olarak görünmekteydi.

Bu mesafeyi yürümeye göze alan herkes ile başladık yürümeye ve ilk çıkışta kimlerin zorlanacağını da görerek Kiraz oluk mevkiine kadar geldik sonunda. Burada ayağında sorun olan iki arkadaşımızı araca alarak kalan grup üyelerimizle yürüyüşümüze devam ettik. Bundan sonra rehberlerimiz Kenan ve Erhan Türkmenoğlu kardeşlerdi.

Buldanlı olmaları ve çevreyi tanımaları dolayısıyla yolda karşılaştığımız hemen herkesle selamlaşma ve söyleşmelerine tanıklık ederek yolumuzun büyük bölümünü tamamladık.

Yol üzerindeki Kestanelikler, elma bahçeleri, beş bıyık, döngel gibi adlarla bilinen Muşmula bahçeleri, yeni toplanmış sebze bahçeleri yolculuğumuza eşlik ediyordu. Kâh orman içinden kâh açıklıklardan yürüyerek tam bir doğal güzellikler şöleni izleyerek rotamız üzerindeki ilk köy olan Yayla köyüne ulaştık.

Çevredeki meyve bahçelerinden toplanmamış elmalar, ayvalar ve diğerleri kendi haline bırakılmıştı, domatesler çürümeye terk edilmişti. Sebebini sorduğumuzda içimiz cız etti tam anlamıyla. “Para etmiyor!” dedi köylülerden biri. Toplama parasını çıkartmıyor!… Yorum yapamadan devam ettik yolumuza.

Sıradaki köy bir öncekine bitişik sayılacak kadar yakın olan Kovanoluk idi. Orada da durum pek farklı değildi aynı kaderi onlarda paylaşıyorlardı. Görüntü aynıydı.

Burada elmalar toplanıp çuvallara konmuştu meyve suyu fabrikalarına satılmak için. Ama beklentinin çok altındaki fiyat onları da üzmekteydi.

Süleymanlı köyüne ulaştığımızda yürüyüşümüzün sonuna doğru yaklaştığımızı fark ediyorduk. Zira buradan sonra köyün adıyla da anılan göle “Süleymanlı Yayla Gölü”ne ulaşacaktık. Süleymanlı köyü de diğer iki köy gibiydi. Renkler, sonbahar durgunluğu ve sessizliğin hakim olduğu bir yerdi. Fakat buradaki farklılık göle ve Buldan’a daha yakın olmak kaynaklı, yabancı insanların da buralara uğramasıyla biraz hareketlilik gösteriyordu.

Nihayet göl kenarına ulaşıyoruz. Yürüdüğümüz 17 km ve ondan önce gördüğümüz güzellikler hafızalarımızda güzel anılar olarak yerlerini almıştı çoktan.

Şimdi bir de bunun üzerine gölün maviliği ve göl ekosisteminin sunacağı güzellikler eklenecekti. Göl manzaralı bir noktada “çıkınlarımızı” açarak yemek molamızı verdik. Ortak soframızda ne varsa paylaşıp bir birimize ikram ederek işin keyifli anlarından birini daha yaşıyorduk.

Hem dinlenme hem yemeklerimiz yemenin ardından göl sahilinden bir miktar daha yürüyüp gölün kuzey doğundaki orman yolundan Buldan merkezine inip geri dönüşümüzü gerçekleştirdik günün sonuna doğru.

Bir güzel etkinliği noktalarken renklerin düğününe tanık olmanın keyfindeydik.
Tavsiyemiz olsun, gidin, görün yaşayın ve dönün…

Pratik bilgiler:
Ulaşım Buldan-Denizli: 45 km. Buldan Yayla gölü: 9 km. Süleymanlı-Alandız 17 km. Kerndi aracınızla gidebilirsiniz. Yolların tamamı asfalt.

Kamp için en uygun yer Yayla gölü ve çevresi. Kışın biraz keskin soğuğu göze alırsanız kış kampı da yapılabilir. Rakım 1000-1100 dolayında buralarda.

Yemek için alışverişlerinizi Buldan ilçe merkezinden yapabilirsiniz. Köylerde ancak küçük bakkallar bulunuyor. Ama buralarda istediğiniz her şeyi bulamayabilirsiniz.

Yemek için yayla gölünde 2 tesis bunuyor (Muhtarın yeri ve Cafer baba) oralarda kebap ve ızgara türü yiyecekler bulunuyor. Toprak Çömlek yoğurdunu öneririm.

İyi geziler