BABADAĞ ZAMANI

6 Mart Dünya Türk Havlu ve Bornoz Günü’nün basın lansmanı Babadağ’da yapıldı. Fikir babası BASİAD Başkanı Selim Kasapoğlu’ydu. DETGİS ve DENİB’in de can-ı gönülden desteklediği bu etkinliğin bendeki sembolik mesajı: “Şimdi Babadağ Zamanı” diyordu. Bunu bir eve dönüş projesi olarak okumak da mümkün. Babadağlı Sanayici ve İşadamları Derneği’nin genç yöneticileri bunun ipuçlarını geçtiğimiz aylarda “Turizm yolunda Babadağ” projesiyle verdi, geçtiğimiz cumartesi günü Babadağ Meydanı’ndaki bornoz ve havlu günü tanıtımı da ilçeye karşı bir şükran törenine dönüştürdü. Bundan sonrası babaların boşalttığı o toprakların doldurulması. Yoksa Ahmet Zorlu örneğinde olduğu gibi günübirlik ziyaretler ilçeyi kesmiyor! Çok daha fazlasını istiyor.

BİR ZAMANLARIN PATRON FABRİKASI
Denizli’ye 45 kilometre uzaklıkta, dağların arasına sıkışmış, bir karış ekecek toprağı olmayan bu ilçe bir zamanlar patron fabrikasıydı. Ahmet Nazif Zorlu sadece biri! Organize Sanayi Bölgesi’ndeki 89 tekstil fabrikasından 49’u Babadağlı! Ahmet Gökşin, Nevzat Özel, Sait Atıcı, Osman Aydınlı, Atilla Özdemir, Besalet Küçüker, Arif Yalınkaya, İbrahim Tan, Ahmet Kundak, Hasan Kasapoğlu, Yılmaz Kasapoğlu, Mustafa Değirmenci, Ali İhsan Kasapoğlu, Hasan Tekin Ada, Zafer Katrancı, Ahmet Nazif Zorlu, Ahmet Gökşin, Nevzat Özel, Sait Atıcı, Osman Aydınlı, Aykut Gökşin, İsmail Yılmaz ilk akla geliverenler.

ŞİMDİNİN HAYALET ŞEHRİ!
Babadağ’dan ilk göç 1944 yılında Mehmet Küçüker’le başladı, o gün bugündür devam ediyor. Küçüker, Arif Yalınkaya, Mehmet Ali Tan, Ahmet Kundak, Mustafa Değirmenci, Ali İhsan Kasapoğlu, Hasan Tekin Ada, Zafer Katrancı Ahmet Nazif Zorlu, Ahmet Gökşin izledi. Nevzat Özel, Ahmet Paralı, Salih Özdemir, Kazım Kaynak, Sait Atıcı, Osman Aydınlı, Necip Filiz, Muammer Kahraman ve daha birçok isim bu göç kervanlarına takılanlardan. Göçler o boyuta vardı ki 1960-80 arasında ilçe nüfusu yüzde 13 oranında azaldı. 80 sonrasında bu oran daha da arttı, son 10 yılın verilerine göre göç sayısı 2 bin civarında.

TEKSTİL ÖLDÜ
İlçenin merkez nüfusu 4 bin. Tarımın yapılmadığı ilçe geçimini dokumacılıktan kazanıyor. Eskiden her evin altında dokuma atölyesinin olduğu Babadağ’da şimdi dokuma tezgahı olan ev sayısı bir elin parmaklarını geçmiyor. Milat olarak 1997 veriliyor. Çünkü; ağaç ve demir tezgahların yerini otomatik tezgahlar aldı. Kadınların anlattıklarına göre iş fabrikasyona dönünce, tekstil bitti. Eskiden evlerde yapılan çok çeşitli üretimin yerini şimdi sadece ham bez aldı. Babadağ’da şu anda 1. ve 2. sanayi sitesinde 27 dokuma ve haşıl fabrikası var. Aklınıza yüzlerce işçinin çalıştığı fabrikalar gelmesin, en fazla 10 kişinin, iki vardiya halinde çalıştığı atölyeler bunlar. Bir zamanların efsane Salı Pazarı ise artık sadece sebze pazarına dönüşmüş.

SALI PAZARI’NDA BORNOZ GÜNÜ
Bugün buraya bakıp da, belediyenin, kahvenin, bakkalın aynı yerde olduğu sıradan bir köy meydanı diyebilirsiniz. Bugün için evet, ancak geçmiş bize böyle söylemiyor. Pazarın girişinde bugün kullanılmaz hale gelen Dokuma Kooperatifi binası ve sokağa adını veren Necip Ağa geçmiş yılların önemli figürlerindenmiş. Salı Pazarı insani ilişkilerle ticareti yan yana sürdürebilmiş ve kendi efsanesini yaratabilmiş ilginç bir yer. Üstelik bir döneme ait unutulmaz izler de bırakmış. Salı günleri sabah ezanıyla birlikte kurulmaya başlayan, akşam geç saatlere kadar süren bu pazara çeşitli illerden yerli yabancı tüccarlar gelirmiş. Kimi bir gün öncesinden, kimi akşamdan gelir, kimi bir evde, kimi bulduğu yerde konaklarmış. Her biri kendi kültürünü de taşıyıp getirirmiş! Havlu ve Bornoz Günü tanıtımı Salı Pazarı’nın kurulduğu işte bu alanda yapıldı. İlçeye gelen bu taze enerji yaşlıları sevindirdi, kadınları gençleri umutlandırdı.

BABADAĞ’A YATIRIM YOK!
Konuştuğum insanların tamamı ilçeye yatırım istiyor! Yani iş ve aş verecek yeni alanların yaratılsın istiyorlar. Aksi gibi şimdiye kadar ilçeye hep okul yapılmış. Oysa onlar ünlü ve zengin tekstilcilerin fabrikalarını ilçede açmasını istiyor. Yatırımların Denizli ve İstanbul’a yapılmasından hiç hoşnut değiller. Ahmet Zorlu’dan okul değil, yatırım istiyorlar. Oysa bunu direkt kendisine söyleyebilirler. Çünkü Zorlu her hafta Perşembe günleri helikopteriyle ilçe stadına iniyor, annesinin evinde bir gece kaldıktan sonra ertesi günü dönüyor.