GENÇLİK MERKEZİ NASIL GÖMÜLDÜ?

Denizli Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Zolan, Kınıklı’da Gençlik Merkezi yapılacağı müjdesini verdi. Bu haber bizi çok sevindirdiği gibi eskilere de götürdü. Bugün Forum Çamlık’ın bulunduğu yere…

Eskiler,  “Hafıza-ı beşer nisyan ile maluldür” der. Günümüz Türkçesiyle söylersek; “Unutkanlık insanlık halidir.” İnsan unutma eğiliminde ise, toplumsal hafıza da zayıf anlamına gelir. Mesela şimdi sorsak, kaçınız Gençlik Merkezi’ni hatırlar? Boşuna “Söz uçar, yazı kalır” denmemiş! Gelin şimdi tarihin tozlu rafları arasında Gençlik Merkezi’nin ne olduğuna, nerede olduğunu ve başına neler geldiğine bakalım:

Eskiler bilir; Demokrasi Meydanı’nın bulunduğu alanda belediyenin asfalt şantiyesi vardı. Çamlık ve Kınıklı imara açıldıktan sonra mahalle arasında kaldığı için şantiye Aktepe Mahallesi’ne taşındı. Dönemin Belediye Başkanı Ali Marım bu alan için bir prestij proje hazırladı. Meydan, Park ve Gençlik Merkezi üçlüsünden oluşan bu projenin en önemli ayağı Gençlik Merkezi olacaktı. Marım’ın anlattığına göre içinde sinema, konser, tiyatro salonları, spor alanları, sergi salonları planlanan bu merkez, Denizli Belediyesi’nin de tarihinde ikinci büyük kültür yatırımı olacaktı. Bildiğiniz gibi ilk kültür yatırımı Çamlık Açıkhava Tiyatrosu’dur. 1985 yılında Belediye Başkanı Ziya Tıkıroğlu’nun inşa ettirdiği 3 bin kapasiteli amfi tiyatro, o sıralar Başkan’la milletvekillerinin arasını açmış, ANAP’lı vekiller “şimdi sırası mı?” deyip,  “gereksiz!” yatırım gözüyle baktıkları tiyatronun açılışına bile katılmamışlardı.

Gençlik Merkezi’nin temeli Tıkıroğlu’nu üzen o “tatsız” olaydan 12 yıl sonra, 1997’de atıldığında tam sırasıydı!

1992 yılında kurulan Pamukkale Üniversitesi hızla büyümüş, öğrenci sayısı 20 bine yaklaşmıştı. Ancak şehir merkezinde bu gençlerin vakit geçireceği tek bir sinema salonu ile bir Atatürk Etnografya Müzesi’nden başka bir şey yoktu!

CHP’li Başkan Marım, seçimlere iki yıl kala başlattığı bu prestij projeyi iki yılda tamamlamayı hedefliyordu. Ya da öyle sanıyordu!

Olmadı, Belediyedeki hesap, çarşıya uymadı!

İki yıl içinde bırakın tamamlamayı, inşaatın ancak kabası yapılabildi.  

1999’da yerel seçimler oldu ve Marım koltuğu rakibi Ali Aygören’e devretti. 

“Yap işlet devret” modeli DSP-CHP ağırlıklı meclisten döndü

DYP’li Ali Aygören göreve geldiğinde yüzde 40’ı tamamlanan ve 10 milyon harcanan gençlik merkezi inşaatını durdurdu. Gerekçesi; parasızlıktı. 2000’in başında da “Yap işlet devret” modelini ortaya attı, büyük firmalarla görüşmelere başladı.

Gerisini Aygören anlatsın:

“Biz göreve geldiğimizde gençlik merkezi atıl durumdaydı. İnşaat başlamış beton yığını halindeydi, tamamlanamaz durumdaydı.

-Neden tamamlanamıyordu?

-Çünkü alelacele yapılmış bir proje, fonksiyonları gençlik merkezine uygun değil! İçinde sergi salonları, sinema salonları var ama bir de alışveriş merkezi var. Ruhsata baktığınızda da adı “Gençlik Kültür ve Alışveriş Merkezi” diye geçiyor. Anlayacağınız hem alış veriş merkezi olacak,  hem de gençlik merkezi olacak, yani ikisi bir arada olacak.”

Peki siz ne yaptınız?

“İnşaat kabada durduruldu. 2000 yılı başında Gençlik Merkezi’ni canlandırmak için Capitol Alışveriş Merkezi’nin sahibi Mustafa Aksoy’la proje üzerinde görüşmelere başladık. Projede değişikliklerle Capitol’e benzer şekilde yapalım “yap-işlet-devret” modeliyle ihale açalım istedik.17 milyon dolara anlaşabileceğimizi düşünüyordu. Bunun için Belediye Meclisi’nden yetki istedim. Ama yetki alamadık. İnşaat öyle kaldı”

-Belediye kendi olanaklarıyla yapamaz mıydı?

-Mümkün değildi. Belediyenin kendine yetecek kadar parası vardı. Yeniden düzenlenmiş proje ile bazı yerlerini yıkmak, bazı yerlerini yeniden yapmak gerekecekti. Ya tamamen belediyeye ait gençlik merkezi haline getirilecek, ya da yıkılacaktı.

– Şehrin merkezinde, 10 milyon harcanmış yüzde 40’ı tamamlanmış bir inşaat! O sıralar gençliğin gideceği bir alan da yok! Yıkımı bir kayıp değil mi?

-Bana kalırsa böyle daha iyi oldu. Forum Çamlık’ın içinde 10 tane sineması var. AVM’nin içinde sergi de açılabiliyor. Gençler orada vakit geçiyor. Önceki proje alelacele hazırlanmış, işlevsiz, fonksiyonel değildi. Buna rağmen yıkılmasını istemedim. “Yap işlet-devret” modeli olsun diye çok çaba harcadım.”

Gençlik merkezi yerine AVM

Aygören’in “Yap işlet-devret” modeli 2001 yılında CHP-DSP ağırlıklı belediye meclisinden döndükten sonra inşaat 5 yıl daha öylece bekledi. “Yapsan yapılmaz, satsan satılmaz” bir “ölü yatırım” haline gelen “cenazenin” kaldırılması da AKP’li Nihat Zeybekci’ye kısmet oldu!..

2004 yerel seçimlerinde başkanlık koltuğunu Aygören’den devralan Zeybekci’de Gençlik Merkezi’ni belediyenin sırtında yük olarak gördü ve ilk açıklamayı Şubat 2005’te yaptı: “Burası bir alışveriş merkezi ve sosyal tesis olarak planlanmış. 400 adet dükkan yapılması için inşa edilmiş. Ancak ortada otopark yok. Binanın altyapı itibariyle alışveriş merkezi ve benzeri amaçlarla işletilmesi mümkün değil. Buranın turistik olmayan, ama toplantı, kongre ve benzeri aktivitelerin de yapılabileceği bir kent oteli olarak değerlendirilmesini istiyoruz.”

Dedi demesine de O iş olmadı!

Başkan beş ay sonra belediyenin kaynak yetersizliği gerekçesiyle “alanı satalım” önerisinde bulundu. “Gençlik Merkezi’nin satılması veya kiralanması” önergesi AKP ağırlıklı meclisten 27 evet oyuna karşı 7 hayır oyu ile geçti. Belediye encümeni, 10 Mayıs 2005’te meclisten gerekli yetkiyi aldı ve 25 bin metrekarelik alanla ilgili imar plan değişikliklerine gidildi. 15. 12. 2005’te Multi Turkmall 18 milyon 160 bin YTL ile ihaleyi kazandı. 10 Aralık 2006’da Gençlik Merkezi’nin yıkımı başladı, 47 metre yüksekliğinde, 5 metre çapındaki kule, çökertme sistemiyle 5 saniyede yerle bir oldu.

Başkan Zeybekci “Merkezin satılmasıyla Denizli Belediyesi hem büyük bir yükten kurtuldu, hem de önemli bir gelir elde etti” açıklamasında bulundu.

Sonra bildiğiniz gibi yerine AVM yapıldı.

O sırada şehirde;

Kentin ihtiyaçlarını karşılayacak bir tek sinema salonu, yaz aylarında kullanabilen bir açık hava ve küçük bir oda tiyatrosu bulunuyordu. Kentin tek müzesi Atatürk Etnografya Müzesi’ydi. Kentin büyük bölümü kültürel ve sosyal ihtiyaçlarını iki kitapçı dükkanı ile daha çok dershane öğrencilerinin zaman geçirdiği Meserret Sokak’ta gideriyordu. Pamukkale Üniversitesi’nin öğrenci sayısı 20 bine yaklaşmış, şehir nüfusu ise 300 bini çoktan geçmişti!..