TURUNCU BİSİKLET
2 Eylül 2018 Pazar
Bundan 3 yıl önceydi o turuncu bisikleti aldığımda. Eşimle birlikte binerim, hatta işime de bisikletimle giderim diye düşünmüştüm. Ama pek fırsat olmadı binmeye. Dükkanın önünde öylesine kaldı.
Mahallemizde yaşayan çocuklardan Can ve Kaan istedi bisikleti. İkiz çocuklardı. Mahalledeki tüm çocuklar binerken onlar bisikletsizdi.Aldılar gönüllerince bindiler gün boyu. Akşam getirdiler bisikleti. Diğer gün bir daha istediler, ben bir daha verdim. Bir süre sonra artık bisikletin onlarda kalabileceğini söyledim. Çok sevinmişlerdi.
Mahallede tüm çocuklarla birlikte bir aşağı bir yukarı bindiler bisikleti. İstemedim onlardan bisikleti. Çocuktu onlar ve zevk almalıydı bisikletten.
Geçen hafta haberini aldım Kaan’ın. Hastalanmış ve hayatını kaybetmiş. Henüz 13 yaşında, hayatının baharında göçüp gitti bu dünyadan. Cenazesiydi, ağlamasıydı derken evine gittim Kaan’ın.
Turuncu bisiklet evin hemen girişindeydi. Evde ağlayan anne, baba, kardeş ve diğerleri…Benim gözümse turuncu bisiklette.
O gün bisikleti istediklerinde verdiğime o kadar sevindim ki. Benim ayda bir kez bindiğim dükkanın önünde eskiyen bisiklete ihtiyacım yoktu. Ama o çocukların mutluluğa ihtiyacı vardı. Bindikçe ben de mutlu oluyordum zaten.
Ölüm geldiğinde hemen muhasebeye giriyoruz. Ölen kişiyle münasebetimiz, son sözlerimiz gibi. Halbuki ölüm gerçeği her an kapımızda değil mi? Ölünce mi yapacağız iyiliklerimizi, hayırlarımızı ? Sevdiğimize sevdiğimizi öldükten sonra mı söyleyeceğiz ? Faydası var mı zamanında söylenmeyen sevgi sözlerinin? Faydası var mı o bisikleti öldükten sonra o çocuklara vermenin!
Kaan henüz 13 yaşında göçtü bu dünyadan. Bisiklete bindiler kardeşiyle doya doya. Benin binmediğim bisiklete. Fazlalıklarınızı tutmayın elinizde ne olur. Bir gün lazım olacak diye küflenen, eskiyen onlarca eşyamız başkalarının hayatını güzelleştirebilir. Paylaşmayı bilirsek hayatımız daha güzel olacak.
Ne diyor Yunus Emre:
‘’Paylaştığın senindir, biriktirdiğin değil!’’
Allah hepimize bu idrake ulaşmayı nasip etsin. Kaan kardeşime de rahmet eylesin…