BU KALABALIK NASIL OKUNMALI?

7 Haziran seçimine doğru liderlerin Denizli’deki seromonisi tamam.
MHP lideri Devlet Bahçeli ile başladı.
Başbakan Ahmet Davutoğlu ile devam etti.
Araya HDP Eş Başkanı Figen Yüksekdağ girdi.
HDP’nin diğer Eş Başkanı Selahattin Demirtaş, Esentepe…
CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu da 29 Ekim Bulvarı mitingiyle “liderler geçidini” noktaladılar.

Bu mitinglerden hafızalarda ne kaldı?
Bir kere Denizli halkına maşallah…
Mevlana gibi.
“Ne olursan ol gel” diyen tavrını hiç bozmadı.
Barışık oldu.
Miting alanlarındaki kalabalıkla Bahçeli’nin yüzünü güldürdü.
Davutoğlu’na moral kaynağı oldu.
Demirtaş’ı üzmedi.
Kılıçdaroğlu’nu iki saat gecikmesine rağmen sabırla bekleyip, sevgiyle kucakladı.

Her parti, kendine göre sayımda.
Her parti, “en kalabalık bizim miting” idi havasında.
Her parti, “Denizli bize göz kırptı” algısına kapılmış durumda.
Her parti, “birinci biziz” modunda.
Bu da moral motivasyonu…
Parti tabanını inanmış tutabilmek açısından doğal.

Gelelim CHP mitingine…
Partinin il ve ilçe örgütleri…
Kadın ve gençlik kolları…
Her kademede görev alanlar iyi çalışmış, sorumluluklarını yerine getirmiş.
Bunun da CHP’yi Denizli’de dinamikleştirdiğini…
CHP’yi hayli iddialı konuma taşımakta olduğunu görüyoruz.

Denilebilir ki;
CHP zaten Denizli’de hep iddialı olmadı mı?
Evet, oldu…
Ama AKP ile kafa kafaya yarış konumuna hiç bu kadar yaklaşmadı.
29 Ekim Bulvarı’ndaki kalabalığı böyle yorumlayabiliriz.

Bir şey daha…
Seçimin sonucunu ne miting kalabalıkları…
Ne de anketler belirliyor.
Ya?
Çalışmak…
Uzak yakın demeden gitmek…
Emekçiyle kol kola yürümek…
Emekliye derman olmak…
Esnafla kucaklaşmak…
Üreticiyi yeniden kazanabilir konuma getirmek…
Yapabileceklerinize inandırmak…
Ve sandığa sahip çıkmak…
Kazanmak ancak bunlarla mümkün.