Değişen Zeybekci

Yer: Denizli Organize Sanayi Bölgesi…
Kürsüde genç bir işadamı…
Yalın bir dille Denizlili sanayici, işadamı ve ihracatçıların problemlerini anlatıyor.
Dinleyen ise dönemin ekonomiden sorumlu Devlet Bakanı Tunca Toskay.
Mikrofondan salona yayılan ses tonu öyle keskin, öyle net ki…
“Konuşan kim?” diye sordum aynı sıraları paylaştığım işadamlarına.
“Nihat Zeybekci” dediler.
Konuşmasını bitirdi, toplantı sonunda yanına gidip el yazısı ile yazılmış konuşma metnini istedim kendisinden.
Anadolu Ajansı’ndaydım…
Ve ajans, sert ifadelerin yer aldığı konuşmaların metnini mutlaka isterdi.
Böyle tanıdım Sayın Zeybekci’yi.

Sonra Denizli Tekstil ve Konfeksiyon İhracatçıları Birliği’ne (DETKİB, o yıllardaki ismi buydu)…
Ardından da Denizli Belediyesi’ne başkan oldu.
Örneğin Denizli Belediye Başkanlığına seçildiği ilk günleri hatırlıyorum da…
Hiç değişmese…
Keşke böyle olmayı sürdürebilse…
Demiştim.
Neydi bunu dedirten?
Çamlık’taki evinden minibüse binip, Çatalçeşme’de inmesi…
Oradaki bayiden günlük gazetelerini alıp makamına gitmesiydi.

Farklı bir şey…
Denizli’de alışılmadık…
Basit…
Ama etkili bir davranıştı bu.
Selamlaştıkları insanlarda benim gibi düşünüyor…
“Keşke değişmese” diyor…
Ardından da ilave ediyordu:
Değişir, değişmek istemese bile değiştirirler!

Hemen olmasa da zamanla değişim başladı.
Minibüsün yerini makam aracı aldı.
Gazete bayisine uğramaz oldu.
Yolda daha az yürüdü.
Denizli’de hızlı bir değişim için tempoyu artırdıkça halkın arasında daha az göründü.
Yerel siyaseti…
Odaları dizayn etmek isterken kırıp döktükleri oldu.

AKP lideri Recep Tayyip Erdoğan’ın istifa etmesine izin verdiği tek belediye başkanı olarak 2011’de milletvekili seçilip Ankara’ya gitti.
Önce Merkez Karar Yönetim Kurulu’na seçildi.
17-25 Aralık operasyonu sonrasında Ekonomi Bakanlığına atandı.
Çalışma temposu…
Yurt içi ve yurt dışı seyahatler…
Rayında gitmeyen ekonomi…
Onu yordu.
Denizli’ye gelip gitmeyi kesmedi ama;
Kimse kendisiyle DETKİB Başkanı…
Denizli Belediye Başkanı Nihat Zeybekci ile olduğu gibi diyalog kuramadı.
Ulaşmak zorlaştı.
Eskiden kendisinin cevap verdiği telefonlara artık danışmanı bile bakmaz oldu.
Bırakın Bakan Bey’in telefonuna bakmayı, danışman kendi kullandığı telefonda bile aynı kriteri uyguluyordu.
Telefonun rehberinde kayıtlı bir numara değilse doğal olarak isim çıkmıyor.
Cumhurbaşkanı, Başbakan değil ya arayan…
O halde kimse kim!
Sarı Çizmeli Mehmet Ağa hesabı…

İşte tüm bunların sonucunda Denizli insanı ile giderek zayıflayan bağ…
Kendisine ulaşmada gelinen nokta…
Denizli’de “tek belirleyici benim” anlayışı…
Milletvekili adaylarının tespitinde; temayül yoklaması ve sivil toplum kuruluşları yöneticilerinin katılımıyla yapılan oylama sonuçlarının dikkate alınmadığı iddiaları…
Geçen yıl yapılan yerel seçimde aday belirleme sürecinde yaşanan kırgınlıklar…
Artan gücün artırdığı siyasi hasımlar…
Diğer tarafta etrafını saran şakşakçılar…
Göveçlik’te konut yapacak inşaat şirketiyle ilgili iddiaların kapalı kapılar ardında konuşulur olmaktan çıkıp basın toplantısına konu olması…
Değişen…
Halktan kopan Zeybekci imajının pompalanması…
AKP’nin Denizli’deki kaybında önemli bir etkendir.

Bir de rakamlar konuşsun…
Denizli’de AKP oyları:
2011 genel seçimi yüzde 46.6.
2015 genel seçimi yüzde 39.6.
2004 yerel seçimi Zeybekci’nin oyu yüzde 51.5.
2009 yerel seçimi Zeybekci’nin oyu yüzde 39.9.
2014 yerel seçimiOsman Zolan’ın oyu yüzde 45.2.
Şimdi ne demek istediğimiz daha iyi anlaşılmıştır herhalde…