HEPSİNİN HAYALLERİ VE HİKAYELERİ VARDI

Şehit düşenlerin de…
Yaralı olarak hastanede yaşam mücadelesi verenlerin de…
Hayalleri ve ayrı hikayeleri vardı.

Şenay Şenses…
Genelkurmay Başkanlığı’nda sivil memurdu.
Korkunç patlamada servis aracındaydı.
Yanında 4,5 yaşındaki kızı Buse de vardı.
İkisi de yaralı.
Daha bebekleriyle oynayacak yaştayken, şimdi hastaneden lanet saldırı nedeniyle ölümle pençeleşiyor Buse.

Er Ali Öztaş…
Servis aracının şoförü.
Üniversite mezunu.
73 gün sonra tezkere alacaktı.
Yolunu gözleyen ailesine kendisi değil acı haberi gitti.
Şimdi soruyoruz: “Oğlum yanmış” diyen anne Miyesser Öztaş’ın yüreğindeki kora dönüşen ateşi ne söndürecek?

Gülşen Yıldız…
Henüz 28’inde…
Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Yayınlar Dairesi’nde çalışan bir meslektaşımız.
Geçen yıl Ankara Garı’ndaki patlamadan çok etkilenen Yıldız, günlerce ağlamış ve facebook hesabındaki profilini karartmış.
Şimdi benzer bir olayda kafasına saplanan bilye O’nu hayattan koparıp aldı.

Meryem Yılmaztürk…
Kara Kuvvetleri Komutanlığı’nda sivil memur
Bir çocuk annesi genç kadının evine gitmek üzere bindiği servis aracı, hain saldırıda O’nu ölüme götürdü.

Ayşe Pürnek…
Genelkurmay’da sivil memur olan Pürnek 32 yaşındaydı.
Müfettiş olacaktı.
Sınavlara hazırlanıyordu.
Ne var ki ölüm, iş çıkış bindiği servis aracında yakaladı.

Fatma Berna Atmaca…
Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’ndaki banka şubesinde çalışıyordu.
26 yaşındaydı.
Üç ay önce evlenmiş, birbuçuk ay önce de Ankara’ya tayini çıkmıştı.
Çok hayalleri vardı hayata dair.
Ama şimdi O da, hayalleri de yok!..

Astsubay Mehmet Koray Pınar…
Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nda görevli ve 28’indeydi henüz.
“Düğününü yapacaktım” diye feryat eden anne Ayten Pınar’ın da…
Gencecik fidan Mehmet Koray’ın da hayalleri, patlayan bombayla birlikte paramparça olup gitti.

Sivil memur Cumali Akman…
Evli ve bir çocuk babasıydı.
Geride boynu bükük bir evlat…
Gözyaşı dinmeyen bir eş kaldı.

Feyyaz İlhan…
Ölüm sanki içine doğmuş.
25 yaşındaki Muhabere Astsubay, sosyal medya hesabından “Unutma Türkiye… Bu ülkede bizim çocuklarımız gülsün diye kendi çocuklarını yetim bırakan yiğitler var” paylaşımını yapmış 7 Şubat’ta.
Şimdi O da paylaşımında sözünü ettiği yiğitlerin yanında.

Orçun Münyas…
Bir bankada çalışıyormuş.
Sevememiş işini.
Yeniden sınava girip birbuçuk yıl önce Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nda sivil memur olarak işe başlamış.
Şimdi yakınları, “keşke Fethiye’den hiç ayrılmasaydı” diyor.

İbrahim Baran…
42 yaşındaydı…
Astsubay olarak görevliydi…
Hain saldırı, iki çocuğu ve sevenlerinden koparıp aldı.
Babasını arayan görevliler, “şehit oldu” diyemedi.
Ancak Ankara’ya geldiğinde öğrendi acı haberi Mustafa Amca.

Astsubay Başçavuş Mehmet Yener…
19 yıldır Türk Silahlı Kuvvetleri’nde görevliydi.
Beş yıldır da Ankara’daydı.
Şehit düştü.
Geride kalan iki çocuğu ne zaman “Ankara” denilse, “biz babamızı burada kaybettik” karşılığını verecek.

Cüneyt Sertel…
Hava Kuvvetleri Komutanlığı’nda astsubaydı.
Kızları vardı.
Zeynep 18’inde, Zeynep ise daha 8’indeydi.
Bir an bile ayrı kalamazdı onlardan.
Fakat hain saldırıyla gelen ölüm ayırdı baba ve kızlarını.

Eren Ördek…
35 yaşındaydı.
Yıllar önce babasını kaybetmiş, kendisine emanet kalan annesine dört ay önce kredi çekip ev almıştı.
O patlama Başçavuş’u; eşi Gülden, kızları Yaren ve Ceren’den koparıp aldı.

Nihal-Kadir Babadağ…
Sivil memurdu ikisi de.
İntihar saldırısında yaralandılar.
Kadir Babadağ’ın yarası kafatasında.

Ve buraya hikayelerini yazamadıklarımız…
Serseri mayın gibi başkentin caddelerinden, kavşaklarından geçip girdiği Merasim Sokak’ta bomba yüklü aracı patlatan…
Sığındığı topraklarda katliam yapan bir sığınmacının kurbanı oldular.
Devleti yönetenler ise her zaman ki “Menfur saldırıyı gerçekleştiren ve azmettirenler asla amaçlarına ulaşamayacak” nakaratında.
Yapmayın!
Katliama dönüşen saldırıları önleyemiyorsunuz, bari milletle alay etmeyin!
Perdenin arkasındakilerin de önündekilerin de amacı kaos, kan, korku, gözyaşı ve acı.
E her kanlı saldırının ardından bunları yaşamıyor mu bu millet?