DOSTLUK VE ARKADAŞLIK
16 Ocak 2018 Salı
Hayat; dostlar ve arkadaşlarla güzel. Düğün-dernekler eş, dost ve arkadaşlarla şenlendiği gibi; cenazeler de yine eş, dost ve arkadaşlarla kalkıyor.
“Tanıdık” ile dost ve arkadaşı ayırt etmek gerekiyor. Tanıdığımız insan sayısı çok olabilir. Fakat bunlardan kaç tanesi “dost”tur, “arkadaş”tır? Adı üzerinde sana “arka” çıkan, seni destekleyen, senin olmadığın yerde hakkını, hukukunu savunandır?
Ancak güzel huylu insanlar diğerleriyle dostluk kurabilir. İyi insan; kendisiyle geçinilebilen kişidir. İnsanlarla yakınlık kuramayan, kendisiyle dostluk edinilemeyen insan muteber değildir.
Arkadaş odur ki; senin iyiliklerini herkese duyurur; istemeyerek ve elinde olmadan yaptığın olumsuzlukları ise etrafa yaymaz ve kusurlarına mazeret bulmaya çalışırken; kötü dost ise sende sürekli kusur araştırır.
Arkadaşlar üç sınıfa ayrılır: Bunlardan biri hayatiyetimizi sürdürebilmemiz için elzem olan gıdaya benzer ve onsuz olmaz. Bir diğeri ilaca benzer ki; ihtiyaç duyulduğunda gereklidir. Sonuncusu ise; dert ve maraz gibidir. Kendisine asla ihtiyaç duyulmaz ise de; o gelip seni bulur.
Kendi menfaatlerinden başka bir şey düşünmeyen, ancak işi düştüğünde seni arayan, gördüreceği işi bitince de seni unutan insanlarla arkadaşlık yapmak akıl karı değildir. Bir başka kaçınılması gereken kişi de; iyi gününde yanında olup; sıkıntıya ve zor duruma düştüğünde senden uzaklaşan korkak insanlardır.
İnsanların içinde en aciz olanlardan birisi arkadaş bulamayan; ondan daha acizi de bulduğu arkadaşı elinde tutamayan, uzaklaşmasına sebep olan ve kaybedendir.
Hz. Ömer der ki; “Sizden biriniz; bir başkasının sevgisine mazhar olursa, o dostluğa sımsıkı sarılsın. Çünkü bu her zaman ortaya çıkan bir durum değildir.” buyurur.
Bir kişinin anne ve babasının yüzüne merhamet ve sevgiyle bakması nasıl ki ibadet ise; aynı şekilde bir kardeşinin, dostunun, arkadaşının yüzüne sevgi ve merhametle bakması da aynı şekilde ibadet sevabı kazanmasına vesile olur.
Gerçek dostlarımızın her geçen gün artması umut ve dileğiyle.