CAMDAN KALE

Snowden, Son Şaman (belgesel film), Camdan Kale.

Her üçü de gerçek yaşamdan aktarma filmler. Gerçek yaşamdan aktarılanlar çok daha değerli benim için.

Birincisi ABD’den Rusya’ya (hep tersini duyar, okurduk!) iltica eden birinin yaşamının bir kesitini anlatıyor. Snowden, CIA ve Ulusal Güvenlik’te çalışan ve ABD’nin tüm dünyayı nasıl izleyip dinlediğini, hiçbir mahremiyet ve kural tanımadığını anlatıyor.

İkincisi Son Şaman: Ağır depresyonda olup intihar edecek bir gencin modern tıbbın elinde nasıl oyuncak olduğunu, ancak bir şamanla (eski inancımız Şamanizm’dir) yaşadıklarını, deneyimlerini anlatıyor.

Üçüncüsü Camdan Kale: Bir anne ve babanın çocuklarını sıra dışı yöntemlerle nasıl büyüttüğünü ve bir anlamda başka bir dünyanın olanaklı olup olmadığını sorgulayan bir film.

Beni etkileyen, yaşanmış öykülerden oluşan üç film. Beni etkilediler çünkü üçünde de insan olmanın, insanca yaşamın değişik yolları, farklı renkleri sorgulanıyordu.

Son yıllarda bir umutsuzluk, bir boş vermişlik, bir savrulmuşluk, bir bulanıklık…

Son yıllarda bir mirasyedilik, bir savurganlık, bir dağılmışlık…

Son yıllarda savaşlar, ölümler, göçler, mülteciler…

Son yıllarda bir sinmişlik, bir kudurmuşluk, bir ben bilirimler…

Yalnız toplumumuz değil, dünyada bir savrulma. İnsancıklar; hırsları, hainlikleri, boş vermişlikleriyle yalnız erdemi, değerleri değil, yalnız İnsanlığı değil, tüm azgınlığıyla dünyayı da tüketiyor.

Öteden beri yetişkin insanlara söylerim, öteden beri tüm yüreğimle inanırım: çocuğum doktor, mühendis, savcı, hakim, topçu, popçu olsun sevdası eksik bir sevdadır. Bu sevda tam ve doğru olsaydı; dünyanın en iyi üniversitelerinin, dünyanın en etiketli insanlarının yetiştirildiği ülkeler dünyanın başına bela olmaz, huzur ve mutluluk hakim olurdu dünyaya. Asıl sevda, çocuğum insan olsun, savrulmasın, huzurlu olsun, yüreğiyle ısıtsın dünyayı ve kendini sevdasıdır. Bu sevdaya sırtımızı döndükçe tükeneceğiz.

Üç film, üç yaşanmış olay, farklı bir dünyanın olduğunu anlatmaya çalışan üç sıcak öykü…