ÖZGÜR KÖLELER(!)

Kendisini başkalarının kurtarmasını bekleyen kişiler, yalnızca kölelerdir.
Voltaire

Kölelik, temel olarak biri ya da birilerinin güçsüz, zayıf olanın üzerinde güç ( fiziki, ekonomik , psikolojik) uygulayarak ona boyun eğdirip akla gelebilecek her ihtiyacı için boyun eğdirdiği insanı kullanmasıdır. Ancak bir de istekli olunan kölelik vardır. Kişi aklını, vicdanını kullanmaktan kaçarak, korkarak yani zor olan yerine kolayı ( tembellik, zayıflık, kontrolden çıkmış ego, küçük ve basit haz ya da çıkarlar gibi) seçerek kendini köle yapar. Bu bir tür gönüllü köleliktir. Elbette ki zorla köle yapılmayı kabul edemeyiz ve bu köleliği yok etmek için gerekirse savaşırız (Spartaküs gibi). Gönüllü, istekli köleliği yok etmek için yapılacak bir şey çok sınırlı ve zordur; çünkü bu köleleri sahiplerinden kurtarıp ellerine özgürlüklerini (azat etmek) verseniz de bu kölelerin özgürleşmekle hiç memnun kalmadığını, kendilerine gidip yeni efendiler, sahipler bulacağını görürsünüz. Bu durumu Krishnamurti, “İç özgürlük“ te çok güzel açıklamıştır.

İnsanların önemli bir bölümü köleliği istekli olarak seçiyorsa bu başkalarını rahatsız eder mi? Evet rahatsız eder, çalışan, araştıran, özgürlüğü yaşamı gören, okuyan, tartışan, sorgulayan, diğer insanlar için huzurundan vaz geçip özverili olan aklı başındaki insanları çok rahatsız eder. Neden mi? İstekli köleler çoğaldıkça yaşam alanı daralır da ondan.

Tüm bunları eğitime bağlarsam çok mu ilgisiz olur? Evet ilgisiz görünür ama hiç öyle değil.Eğitim ve istekli kölelik çok yakın ilişki içindedir. Eğitim; çalışmayı, araştırıp okumayı, tartışıp aydınlanmayı, özverili olmayı, güçlüklerle başa çıkmayı, paylaşıp çoğaltmayı öğretebildikçe istekli kölelik yok olacaktır. Tabi eğitimden bir diploma, bir meslek, bir kariyer olsun da nasıl olursa olsunu anlayanların anladığı eğitim değildir bu eğitim.

Bu eğitim, üç beş teorik soruyu doğru bilmeye, bilip yüksek puan almaya, sükseli bir ad edinmeye bağlı değildir.

İyi bir eğitim için çalışmaktır özgürlük.