Cumhurbaşkanı

Dün yapılan Cumhurbaşkanlığı seçiminde 55 milyon seçmenin % 38’inin oyunu alan, fakat 14,5 milyon sandığa gitmeyen seçmen nedeniyle sayılan oyların %51,8’ini aldığı kabul edilen Recep Tayyip Erdoğan 12. Cumhurbaşkanı oldu. Bu süreçte hissettiklerimi özetlersem:

Seçim Sistemi:

Bir tarafta tonlarca para, devletin bütün olanakları ve neredeyse bütün basın, diğer tarafta yalnız bırakılmış bir aday;

Bu seçimin halkın serbest demokratik iradesini yansıttığına inanmak için bayağı saf olmak lazım. Ama yine de naif bir umutla sonuçları bekledik, duygular değil, propaganda bilimi kazandı.

Seçmenler:

CHP’lilerin büyük çoğunluğu muhafazakar bir adayın arkasında durup din ile bir sorunları olmadığını göstermiştir.  MHP’nin özellikle İç Anadolu bölgesindeki seçmenleri eğitimli, efendi, muhafazakar bir adayı tercih etmemiştir. Tatile çıktığından, canı sıkıldığından, kafası bozulduğundan sandığa gitmeyen seçmenlerin oranı %25’dir. Boykot yapmayı siyasi tavır zanneden önemli bir seçmen grubuna bu tavrın ancak örgütlü olarak yapıldığında siyasi tavır olduğu, tek başına yapıldığında “fare dağa küsmüş dağın haberi olmamış” atasözüne uygun düştüğü hatırlatılmalıdır.

Adaylar:

Bir siyasetçi yolsuzluk iddialarından aklanmadan Cumhurbaşkanı olabilmiştir. İnsanları Alevi, Zaza, Ermeni gibi söylemlerle ayırmak, bazılarını aşağılamak seçmenler tarafından cezasız bırakılmıştır. Sol seçmenlerin bir kısmı Demirtaş’ın söylemlerini beğenmiştir. Ekmeleddin İhsanoğlu gibi hiç tanınmayan bir adaya 1 aylık propaganda sonunda % 38 oy çıkmıştır.

Balkon Konuşması:

Oldukça vasat, popülizm ve hamaset motifleri ile süslenmiş, geleceğe dair hiçbir vizyon içermeyen, daha önce söyleyip de yapmadığı sözlerin tekrarından ibaret bir konuşma oldu. Hepimizin Cumhurbaşkanı olacakmış! Başbakanken toplumu ne kadar kucakladıysa, Cumhurbaşkanıyken de o kadar kucaklar. Gazze’den İslamabad’a, her taraftaki Müslümanlar anıldı, herkese dua edildi, teşekkür edildi, fakat İŞİD’in elindeki bu vatan için görev yapan 49 Türk evladından, bir kelime olsun bile bahsedilmedi. Bir de Kırgızistan Cumhurbaşkanı’nı gördük. Türk birliğini isteyen demeçleri varmış. Ama yanındakinin Türk değil ümmet birliğini amaçladığının farkında olmadan heyecanlı bir balkon konuşması yaptı.

Denizli’de var bir ışık

Denizli anayasa referandumundan sonra, Cumhurbaşkanlığı seçiminde de muhalif bir tavır sergiledi. Referandumda ne kadar haklı olduğumuz sonradan ortaya çıktı. Bütün Türkiye bizim gibi düşünseydi, bugün yargı sisteminin içinde bulunduğu kaos ortamı olmayacaktı. Bu seçimde de yolsuzluk, dış politika, demokrasi konularında adayın sicilinin bozuk olması, Denizli halkının sağduyusu tarafından olumsuz olarak değerlendirildi. Haklılığımızı gelecek gösterecek. Propaganda, baskı, rüşvet Denizli’de pek işe yaramıyor. Seçmenler daha bağımsız hareket edebiliyorlar. Denizli’de bu dik duruşun bir parçası olmaktan mutluyum.

Bunlar hissettiklerim, gelecek için düşündüklerimi daha sonra yazacağım.