YA ÖLÜRSEN?

Düzen hep aynıdır, herşey karşılıklıdır ama sadece hayattayken!

Bir mağazadan ürün alırsın, karşılığında para ödersin.

Restorana, otele, kafeye gidersin, para ödersin ve karşılığında hizmet alırsın

Devlet işlerinde de bu böyledir.

Depremde evin yıkılır, vergi verdiğin devlet evini yapar.

Çocuğun dünyaya gelir ve büyür, vergi verdiğin devlet çocuğunu okutur devlet okullarında.

Hasta olursun, vergi verdiğin devlet evine ambulans yollar, sana hastanelerinde bakar, seni iyi eder.

Çok fakirsindir ve yaşlısındır, vergi veremediğin devlet yine de sana bakar, yardımlar yapar.

İşin gücün yoktur, dolayısıyla vergi veremediğin devlet sana iş bulur ve sen de vergi vermeye başlarsın.

Devlet güzel birşeydir aslında; vatandaşından kaşıkla alıp kepçeyle geri verir ve vatandaşının refahını sürekli arttırmaya çalışır.

Devletin varlık nedeni zaten insandır, insanını mutlu etmektir, insanına değer vermektir.

Devlet bizim babamızdır.

Peki ya ölürsen?

Soma’da facia olur ve 300 kişiden fazla can bu dünyadan göçer gider ve vergi verdiğin devlet sorumluluk kabul etmez.

Der ki “sorumlu şirkettir, patrondur.”

Ve öylece aradan sıvışır.

Devlet, ödediğin vergilerle senin herşeyine bakar, sana babalık yapar ama sadece sen hayattayken.

Ama ölürsen durum değişir…

İşte o zaman devlet kişilik değiştirir. Ölen vatandaşının ailesine, yakınlarına en fazla İsmailağa cemaatinden hocalar çağırır, aile isyan etmesin diye bol bol fatiha okutur ruhuna. Cenaze evine de belki belediye birkaç porsiyon kıymalı pide yollar.

Bir de sorumlu bakan iki gün boyunca aynı gömleği giyer ve sadece bir kaç saat uyuyarak facianın acısını kendi vücudunda hissetmeye çalışıp halkın acısını paylaşır.

Peki ya ölen işçinin geride kalan ailesi, yakınları, acılı Somalılar, acılı toplum?

Onlar devlet babaya kızar, isyan eder.

Peki devlet babaya kızılır mı hiç?

Kızamazsın çünkü sen hala hayattasındır ve devlet sana bakıyordur hala.

Ama başkaldırıp devlete kızarsan eğer, ödediğimiz vergilerle maaş alan, Başbakan’ından müsteşarına, polisinden korumasına kadar bilumum kamu görevlileri tokatlarla, tekmelerle, tomalarla, biber gazlarıyla sana haddini bildirir.

Bu devlet böyledir…

Hayattayken sana her türlü faydayı sağlamak için var gücüyle çalışır, saçını süpürge eder, çileler çeker, mağdur olur, yorulur, tükenir ama herşey senin içindir.

Öldün mü?

Olağandır, ölüm Allah’tandır, kaderdir, fıtratımızda vardır ölmek. Eğer öldüysen devletle olan işin bitmiştir.

Koca devlet neden, nasıl öldün diye hesap verecek değil ya!

Bu devletin adı da AKP Türkiye’sidir.

O zaman isyanın kime? Haddini bil, kendine gel!!!