SEÇİMLER, ADAYLAR, ADAYLIKLAR
2 Mayıs 2018 Çarşamba
24 Haziran birleştirilmiş erken seçimine doğru milletvekili aday adaylığı için başvurular sürüyor.
Denizli’de seçime katılan partilerin kapısını aşındıran ve başvuru yapanların çetelesini tutmak neredeyse imkansız.
İşinden istifa eden soluğu parti kapısında alıyor.
Bu ne hizmet aşkı, bu ne cevvalliyet!
***
Kimler yok ki başvurucular arasında?
***
Öncelik çoğunlukla olduğu gibi partilerin il-ilçe başkanlarında.
Hazret başkanlık ile koltuğa ısınmanın eşiğini aşmış sayıyor olmalı kendini.
Bulunduğu makamı daha geniş, daha rahat, daha olanaklı bir koltuğa atlama tahtası olarak kullanmakta sakınca görmüyor.
Hazır siyaset alanı bu kadar çoraklaşmışken fırsatı değerlendirmek istiyor.
Eh, kendi parti tabanını gören, gözleyen, izleyen o. Kitle nabzını elinde tutuyor. Seçmenin nasıl bir çaresizlikle sandık başına gideceğini en iyi o biliyor. Kazanma-kazanmama olasılığını başka hiç kimse onun kadar iyi hesaplayamaz.
***
Böyle durumlara halkın çok güzel özdeyişleri vardır:
“Bulunmaz Hint kumaşı” gibi,
“Koyunun olmadığı yerde keçinin Abdurrahman Çelebi olması” gibi,
Yahut “kerameti kendinden menkul olmak” gibi…
***
Bir de kamu çalışanı bürokratlar var.
Ömrünce makam masasının ardında oturup gelen evrakı imzalamak, gidene el sallamak, çay kahve içmek, Cuma’yı takip etmek ve gelen-geçenin “amirim”, “müdürüm”, “efendim” zorunlu yalakalığından haz duymakla makam-mevki hırsı kamçılanan tipler!
Sureti haktan görünüyor ya, vekillik onun yerden göğe hakkı oluyor.
Kendinden saydıklarının işini görmek ayrıcalığı göstermiştir.
Devlet koltuğuna oturma tecrübesi edinmiştir. İşlerin nasıl idare edileceğini, nasıl sallanacağını, nasıl sümen altı edileceğini, vatandaşın nasıl atlatılacağını iyi bilir.
Başefendinin ziyaretlerinde en çok terleyen o olmuştur.
Sağa sola emirler yağdırıp canını dişine takarak efendiye en çok o yaranmıştır.
Önünü iliklemiş, kravatını gevşetmemiş, belki saatlerce hemoroidine bile katlanmıştır.
Eh vekilliği hak etmişler sınıfına o terfi etmesin de, fırsatı altındaki memura mı bıraksın?
***
İş dünyası bir garip adaylar curcunası.
İşadamı ya da kadını olarak oda-dernek başkanlığı mutlaka yapmıştır.
Aynı dünyanın parçası olarak çıkar ortaklığına dayalı bir grubu oluşmuştur.
Kendisi destekleyen, köstekleyen, uzaktan bakan, yakınlaşmak isteyen, kıskanan, rekabet eden… haylice bir çevresi vardır.
Burada tipik olan şark kurnazlığıdır.
Hangi duyguyu, çelişkiyi yaşarsa yaşasın, hiç kimse yekdiğerinin yüzüne bakıp olumsuz bir sözcük etmez.
Adayımızı yüreklendiren budur. En keskin rakibinin bile “senin bizi Ankara’da temsili edecek olmandan kıvanç duyarız” dediğini düşünsenize! Başka türlüsü de olmaz zaten.
Hal böyleyken nasıl aday olmasın? Nasıl gaza gelmesin?
***
Bir de eski(miş) ‘tüfekler’ vardır.
Onların kerametinden hiç mi hiç sual olunmaz.
Eski vekildir, eski bakandır, eski validir, bilmem nedir…
Tecrübe, deneyim, parti politikası, hitabet, kitleyi etkileme… Her şey onlara Tanrı vergisidir.
Her dönemin vazgeçilmez seçilmişi olmayı kendine doğal-tanrısal görev biçer.
Bu nedenle her dönemin adayıdır.
Başkası o görevi yerine getiremeyecek kadar acz içinde görünür gözüne.
Demektir ki, kendinden başka kimseyi gözü görmez.
Aynanın önüne geçti mi, her mimik, her bakış, her dudak oynatma kendi kendini mest etmek için yaratanın ona karşılıksız bahşettiği ayrıcalıktır.
Vekillik olmadı mı? Başkanlık olur. Olmazsa bildiği merdiveni yeniden tırmanır, yeniden aynı yere gelmenin anahtarını bir şekilde bulur.
Yeter ki, işin ucunda mabadını yayabileceği, dolgun maaşlı rahat bir koltuk olsun!
***
Vatandaşa gelince;
Vatandaşa gelmeyelim.
Henüz o demokrasi de değiliz.
Hatta demokraside olduğumuz bile kuşkuluyken,
Vatandaşa gelmesek de olur.
Vatandaş buraya gelsin!
***
Bu arada bir not:
CHP adayını sır gibi saklıyor. Büyükerşen mi, Kesici mi, İnce mi, Şener mi falan derken; Mansur Yavaş‘la gol atmaya hazırlanıyor olmasın!