SURUÇ NE ANLATIYOR?

DER SPİEGEL’İN TESPİTİ

Suruç’un acısı yüreklerimizi dağlamaya devam ediyor.

Önceki yazımızda, yakın dönemde konuyla ilgili ortaya çıkan belirtileri sayıp dökmüş, devletin ve Erdoğan’ın katliam(lar)daki dolaylı vebalinin nerelere kadar uzandığına ilişkin fikrimizi ifade etmiştik.
Suruç katliamı konusunda bizim saptamalarımıza en yakın tespiti Almanya’nın etkili haftalık politika dergisi Der Spiegel yapıyor.

Dergi “Türkiye’nin yıllarca sınırında göz yumduğu IŞİD şimdi Türkiye’ye savaş açtı. Suruç’taki bombalı saldırı sonrası tavır değiştirmesi için Erdoğan üzerindeki baskılar artarken, muhalefet bunun gerçekleşeceğine inanmıyor” diye devam eden haberini çarpıcı bir tespitle tamamlıyor, Erdoğan’ın Türkiye sınırında IŞİD’le yaşamayı bir Kürt devletiyle yaşamaya yeğlediğini yazıyor.

Kamuoyunda oluşan genel inanç da bu yönde.

Yayınlanan tepkiler, insanların çeşitli yayın platformlarındaki açıklamaları ve medyanın gedikli müstecirlerinin pek inkar edemedikleri durum hep aynı emareleri işaret ediyor.

BAHÇELİ’NİN POLİTİK BOYU
Böylesi olağanüstü olaylar ve kitlesel katliamlar aslında turnusol kağıdı gibidir. Katliamı mazur görme eğiliminde olanlar toplumsal lanetlemenin boyutları genişledikçe böcekleşirler. Tepkileri göğüsleyemezler, psikolojileri ayakta kalacak moral değerleri çabuk tüketir.

İşte o an gerçeklerin ortaya saçılıverdiği andır. Kendini gizlemek için daha fazla baskılayamayanlar içlerindeki zehri ve düşmanlığı kusarlar.

Devlet Bahçeli’nin hadisesi budur.

Bahçeli, Katledilen 32 genci, yüzlerce yaralıyı, binlerce acılı aile ve yakını, aynı acıyı paylaşan milyonları, kendi çarpık milliyetçiliğine adeta kurban eden bir demecin suçlama malzemesi yapmaktan çekinmiyor. “İstanbul’dan Suruç’a Kobani bahanesiyle yola çıkanların bir defa amaç ve yöntemleri halis ve ahlaki görülemeyecektir. Kobani aşkıyla yanıp tutuşanların bu aziz millete karşı mensubiyet sancısı, bu kutlu vatana yönelik muhabbet ve sevgi bunalımı yaşadığı kuşkusuzdur” diyor ve ekliyor, “Sosyalist Gençlik Dernekleri Federasyonu isimli paravan bir oluşum…” Ardından, tıpkı Erdoğan gibi aynı dilin manzumelerinden inciler döktürmekte bir mahzur görmüyor olmalı ki, “HDP’nin eli sazlı eşbaşkanı” diyerek kendince bir aşağılama ifadesi kullanıyor.

IŞİD’mi? Bahçeli bu adı zikretti mi hatırlamıyorum. Ettiyse de kerhen olmalı. Ya da isteksizce ve biz duymayalım diye…

MHP’nin Başbuğ’u Alpaslan Türkeş sağlığında bu kadar ölçüsüz bir demeç vermiş miydi acaba? Türkiyeli gençlik onun döneminde pek çok acı çekti. Doğrudan sorumlu ya da değildi, vebali kendi boynuna. Ancak ölümüne yakın yıllarda okuduğu Nazım Hikmet şiirini çoğumuz hatırlayacaktır.
Bahçeli’nin politikadaki boyu, Türkeş’in gölgesine bile erişemeyecek kadar kadük kalıyor galiba.

BU DAHA BAŞLANGIÇ MI?
Tüm bunları düşünüp yazıya dökerken, yıllar önce yazdığımız köşe yazılarından birine kadın okurlarımızdan birinin tepkisi geldi aklıma.

Diyordu ki, “Sayın yazar niçin görmekten, duymaktan, yaşamaktan kaç-a-madığımız şey-leri tekrarlıyorsunuz bizlere? Daha da gerilmemiz daha mı iyi olur?”

O tepkiye yanıtım ne oldu bilmiyorum ama bir konudaki fikrim hiç değişmedi.

Türkiye bir iç savaşa doğru yayılan olaylar, etkenler ve filler dönemine girecekti bir gün. Kanımca şimdilik bunun provası yapılıyor. Son büyük prova Suruç’ta yapıldı.

Kaçamadığımız onca şeyin ne kadar önemsiz kaldığını o savaş gerçekleştiği zaman daha iyi anlayacağımızdan kuşkum yok.

Ama böyle bir deneyim yaşamamızı asla arzu etmem.
***
Sorun sadece IŞİD meselesi mi? Sanmıyorum.

“Ya nereye kadar” derseniz, işte onu sizler gibi şimdilik ben de bilemiyorum.