BİZ ADAM OLMAYIZ!

Kış geldi. Bütün herkes kış hazırlıklarını yapıyor. Kimileri odun ve kömürlerini yaz aylarından aldı, koydu. Kimileri ise geçtiğimiz aylardan itibaren odun ve kömürlerini alarak hazırlıklarını tamamladılar. Kimileri ise, “pislik olmasın, nasıl olsa havalar iyi gidiyor. Bugün yarın alırız” diyerek, soğuk havaların iyice bastırmasını beklediler.
Bu son kategoriye bende giriyorum. Çünkü, “ha bugün, Ha yarın alırım” derken; bir de baktım bütün konu komşu kış hazırlığını yapmış, bizim evde soba bile kurulmamış.

Kurban Bayramı öncesinde Odun, Kömür almak için tanıdığım bütün satıcıları aradım. Haliyle, bizim taksitli almamız lazım. Ama nedense, bir türlü aradığım 10 kadar kömürcü arkadaşın hiç birisinden “taksitli” kömür alamadım. Hepsi de, “Gel, 4 veya 6 taksit yapalım. Ama kredi kartın varsa” dediler.
Yani, kredi kartı olursa, istediğiniz kadar taksit yapıyorlar. Çünkü satıcılar parayı peşin alıyor, siz de bankaya taksit ödüyorsunuz. İşlerine geliyor tabi..

Ama, benim gibi kredi kartı kullanmayan insanlar ne yapsın? Hele hele, asgari üçretle çalışan ve başkaca hiçbir geliri olmayan gariban işçiler ne yapsın?
Soğuk kış günlerinde battaniyelerine sarılarak yatsınlar. Çocukları hastalansın. Kimsenin umurunda değil. Ya da, cebindeki para kadar odun kömür alsın. Bir kilo odun, bir torba kömür nelerine yetmiyor.

Odun ve Kömür satıcıları, aslında peşin para ile satın aldıkları mallarını elbette satmak veya vermek zorunda değil. Ancak, hangi satıcının kapısına varırsanız varın, hiçbirisinde etiket yok. Hiç birisi odun ve kömüren fiyatını yazmıyor. Cebinde az parası olan bir kimse, fiyatı görünce “şu kadar ver” demesi lazım. Torba fiyatını sormaya sıkılıyor. Ama satıcılar onu bile çok görüyorlar.

Yaz aylarından kalan taksitli kampanyalarının üzerindeki fiyatları bile silmişler. Sadece fiyatların son rakamları “..00” veya “..80” gibi kalakalmış. Gezdiğim bütün kömürcülerde ısrarla gözlerim bir fiyat etiketi aradı. Yok.. Yok… Sadece, satıcı kendisi söylüyor.

Belli ki, kış aylarının gelmesini fırsat bilen, “Kömür ocaklarında kömür olmadığı için, gelecek kömürün fiyatını bizde bilmiyoruz” gibilerinden yuvarlak, muğlak konuşan satıcılar, adeta fırsat düşkünü olmuşlar. Soğukların gelmesi ile vatandaşın “mecburen” odun kömür alacağını bilen fırsatçılar, fiyatları kendi aralarında anlaşıyorlar ve -benim tahminimce- kömür ocaklarına ödedikleri fiyatın çok çok üzerinde kar marjı üzerinden satıyorlar.

Tüketici haklarına göre ve ticaret hukukuna göre, fahiş fiyattan satılmaması,belirlenen kar marjının dışına çıkılmaması bilinmesine, tüketicinin korunması kararına rağmen; yıllardır bu işlerin böyle yürüdüğünü sanıyorum. Ve, ne hikmettir, ilimizde esnaf ve sanatkarların denetlenmesi zannımca yapılmıyor.

Eskiden Mahrukatçılar Odası varken, esnaflara önce fiyat etiketleri sorardı. Ama ne hikmetse, Ticaret Odası,Ticaret Müdürlüğü gibi denetçi kurumlarımız, kendilerine kayıtlı hiçbir esnafı -şikayet söz konusu olmayınca- denetlemiyor. Çünkü onlar vatandaşın değil, esnafların odası. Onlar için önemli olan vatandaş değil, esnaflardır. Zira, esnaflar aidat öder. Vatandaş ise sadece şikayet eder.

Eğer durum böyle olmasaydı, denetlemelerini yapar, vatandaşın da böylesine mağdur olmasını önlerdi.
Koskoca bakanlık bile, et fiyatlarını denetlemek için hareket e geçti. Elinden geleni yaptı. Ama ne yazık ki, bizim Odalarımız, Ticaret Müdürlüğü vs. yerinden kıpırdamıyor.

Anlayacağınız, bu devran hep böyle dönmüş. Kimi kime şikayet edelim… Kimden hakkımızı arayalım?
Biz adam olmayız, vesselam….