KURTLAR SOFRASINDA BİR ÇAKAL 3

Yağmur ormanlarının derinliklerinde yine hareket vardır.
Kral Aslan, uzun süredir hilekarlık peşinde koşan, kurtlar ile bir türlü anlaşamayan ve onlarla mücadele eden Çakalların, yine gizli gizli buluştuklarını ve kurtların içindeki “kurt postuna bürünmüş” çakalların getirdikleri bilgiler ile kendini etkilemeye çalıştıklarının farkındadır.

İlk önce çakalların liderini çağırır yanına..
-Bre! Adamlarına söz geçiremiyorsan, bize havale et. Yok, söz geçiriyorum diyorsan, adamlarına söyle; huzuru bozmak için iki de bir hilelere başvurmasınlar!
Çakal iki büklüm, “Emredersiniz Haşmetlim. Onlara anlatır ve tutarım” der.
Sonra da iki büklüm, süklüm süklüm çekilir Aslan’ın yanından….

******
Yağmur ormanlarında seçim vardır. Bütün bu tantana ondan dolayıdır.
Ormanın geleceğini oylayacak olan hayvanlar, Kral Aslan ve muhalefetteki Kurtların yanında yer almaktadır. Ama iktidarı hilebazlıkları ile elinde bulunduran Çakallar, hükümranlıklarını sürdürebilmek için seçimlerde ezici bir çoğunluk peşindedirler.

Başçakal, Aslan’ın kükremesinden korkmuş bir şekilde çakalları toplar.
Derin bir sessizlikten sonra onlara hitap etmeye başlar..
-Bakın, orman hayvanları arasında homurdanma başladı. Eğer bu seçimlerde ezici bir çoğunluk ortaya çıkmazsa, sonumuz geldi demektir. Onun için sinsi çalışacağız. Karda yürüseniz bile, izinizi belli etmeyin.
Yalaka Çakal sürünerek çıkar ortaya…
-Siz hiç merak etmeyin. Bizim oralarda yüzde 80 kazanacağız.
-Öyle olsun. Eğer dediğin gibi çıkarsa, dile benden ne dilersen. Yeter ki, kurtların sesini oy çokluğu ile kısalım ve onlara fırsat vermeyelim…
*****
Seçim yapılır.
Ama Yalaka Çakal’ın istediği gibi sonuç çıkmaz. Tam tersi çıkmıştır. Sonuca inanamaz. Tekrar saydırır oyları. Yine ters çıkmıştır. Soğuk soğuk terlemeye başlar.
Öyle ya; Başçakal’a söz vermiştir. Üstelik ezici bir oy çıkacak diye de söylemiştir.
Sonuçların açıklanmasından sonra, son kalesini de kaybettiğini anlayan Başçakal, hiddetle, ağzından salyalar saçarak bağırır;
-Sen bana ne söz verdin?
Yalaka Çakal, süklüm büklüm; “Haşmetlim, bende anlamadım nasıl oldu bu iş”
Başçakal kükrer;
-Öylemi? O zaman derhal istifa edeceksin. Senin emelini biliyorum. Bundan sonra bu emeline ulaşmak için girişimde bulunma, gözüme de gözükme…. Ben, kalelerini kaybedenleri bir daha düşünmem. Başarısız olanlarla işimiz olmaz. Demek ki sen, işin başından beri bize yalan söylemişsin… İstifanı bekliyorum…
Yalaka Çakal, anında istifa eder. Aklı sıra blöfünü Başçakal’ın göreceğini düşünmüştür. Ama, yayındaki diğer çakallar, istifadan ürkerler. Çünkü, bütün planları, beklentileri bitmek üzeredir.
Yalaka Çakal’a yalvarırlar;
-Aman efendim, etmeyin… Bütün planlarımız bozulur. Daha epey vaktimiz var. Durumu düzeltiriz. Ne olur istifa etmeyin.
Yalaka çakal gururlu..
-Etmem, ama bir şartla… Bundan sonra aktif hiçbir iş yapmam. Yetkilerimi devir ederim ve kendim gezerim.
Çakallar derin bir nefes alırlar ve kabul ederler…. Çünkü beklentileri henüz bitmemiştir.

O gündür, bu gündür yağmur ormanlarının derinliklerinde, çakalların egemen olduğu bölgede bir keşmekeşlik sürüp gitmektedir….
****
Bir başka hikayemizde, bir başka konu ile devam edelim isterseniz….