Yanıyor; Yüreğimiz Yanıyor…

Kimbilir kaçıncı kez bu sütunlarda dile getirdik şehidlerimizi.
Kaçınca kez sütunlarımızda ağıtlar yaktık onlara.
Kaçıncı kez yüreğimizdeki kin ve nefreti akıttık PKK ve diğer terör örgütlerine.
Ama Allah’ın kalplerini kararttığı, vicdanlarına kara betonlar döktüğü lanet olası terör canileri, gencecik fidanlarımıza kıymayı sürdürüyor.
Gencecik 7 fidan…
Arkalarında bıraktıkları gözü yaşlı eşler, bebekler ve nişanlılar ile aileler “ateş düştüğü yeri yakar” diye düşünmeden “Vatan Sağolsun” diyorlar. Şehidlerimiz ise, Vatan topraklarını beklemek, kutsal görevlerini yerine getirebilmek için arkalarına bile bakmadan gece gündüz nöbetlerini tutuyorlardı.
Ta ki, o karanlık pusuya kadar.
Gözü dönmüş caniler, “açılım süreci” ile birlikte, “Sanki nasıl olsa silahlarımızı bırakacağız. Bari düze inerken birkaç vatan evladını götürelim” der gibi bastılar tetiğe…
Elleri kırılacasılar.
Osmanlının son dönemi, Cumhuriyet’in ilk yıllarındaki rum çeteciler gibi “bütün melatleri yaptıktan sonra” dağdan inmeyi beklerken, efendilerinden aldıkları hoşgörü mesajları ile şımardılar da şımardılar.

Bir terör uzmanımız, 7 vatan evladının şehid edilmesinden iki gün önce bir televizyon kanalında “Bu terör durmaz. Bakmayın üç beş gün silahların sustuğuna. Geçmişte de böyle yaptı PKK. Yarın yine başlarlar. Çünkü emirleri altındaki insanları tatmin edebilmek, örgüt içindeki birlikteliği sağlam tutabilmek için çatışma yapmak zorunda kalır” demişti..
Dediği gibi oldu.
İsten bilinçli pusu, ister porovokasyon de.
İsmini ne koyarsan koy, Terör canileri, yeni başlatılan bir sürecin sonucunu bile bekleyemediler. Beklemek te istemediler. Çünkü onlar, barış, kardeşlik, sevgi, birliktelik değil; kan istiyorlar.
Üstelik, ufkunu genişleten, demokratik açılımlar ile Türkiye’nin önünü açmaya çalışan, Türkiye mozayiğinin sadece Türk ve Kürt kökenli insanlarımızdan olduğunu lanse etmeye çalışan, düne kadar Türk-Kürt meselesi veya sorunu yokken, birden bire ortaya çıkarılan ve hala Terör meselesinin bir Kürt meselesi olmadığını anlamayan hükümetin “Açılım” ile başlattığı güzellikler, işte Habur sınır kapısında başlayan PKK şenliğinin sokak aralarına kadar uzanan molotof kokteyl li şenliklere kadar uzandı.

Bunun böyle olacağı önceden belliydi.
Belliydi, çünkü masum insanları katletmesine rağmen, zafer işareti yaparak teslim olan insanların tutuklanmadan serbest bırakılmaları, doğu ve güneydoğu illerimizde toplantılarda boy göstermeleri gidişatı gösteriyordu…

Hangi ülkede, katliam yapan, masum insanların canlarına kasteden elleri kanlı katil insanlar, örgüt içinde olmalarına -ellerine silah almasalar bile lojistik destek sağlamaları muhtemeldir- rağmen “Olaylara karışmamışlardır” denilerek serbest bırakılabilir?

Amerika dahil, hangi ülkede, çeşitli dil, din, ırk ve kültürlere mensup insanlar, bir çatı altında yaşıyorken, bir kısmı yok sayılarak; vatan topraklarına ve masum insanların canlarına kasteden terör örgütü yüzünden “açılım veya bir başka isimle” çalışma yapılabilir, ayrımcılık tohumları ekilebilir?
Ve.. Bir siyasi parti..
Benim ekmeğimi yiyen, benim suyumu içip; bu vatanın bütün imkanlarından yararlanan, ama destek tohumlarını PKK tarafına vererek, şehidlerimizin ardından bile “Başımız sağolsun” diyemeyen, terörü lanetlemeyen ve sorulduğunda da “demokrasi” havarisi geçinen bir siyasi partinin hala var olması ne ile açıklanabilir?

Yapılan çalışmaları adeta provoke ederek, aralarına kaçışan -birileri tarafından organize edilen- bilinçli çocukların emniyet ve askerlerimize mototof kokteyli ile saldırmalarının izahı nasıl yapılabilir?

Alın size Açılım…
Alın size Ayrımcılık…
Alın, hoşgörü anlayışı…
Alın size Demokrasi anlayışı….
Ve bütün bunların yaşandığı bir süreçte vatan toprağına düşen 7 can…
Bunlar da yetmez diyorsanız, biz buradayız.
Hepimiz bu vatan için seve seve ölürüz…
Ruhları şad, Mekanları Cennet olsun…