EFES’SİZ HAYAT, NEFESİ EKSİK HAYAT…

Küçük Prensim, Efesim, neşeli nefesimi kopardı vicdansız, zehirli eller. İnsan siluetinde ruhsuz gölge bedenler, yatacak yeriniz yok cehennemde bile!!! Ateşiniz benden olsun …

Minik oğlum, seni koruyamadım lanetli ellerden, çok üzgünüm, gözümün gölünde boğulsunlar…

Küçük neşem;
Hayatımın 365 gününü şenlendirdin.
Evimin bereketi, hepimizin yaşama sevinci oldun.
Okşanarak uyandırılmayı unutmuştum, sen hatırlattın.
Her akşam, kapıda bir bekleyenim olduğunu bilmek paha biçilmezdi.
Sıcaklığınla mırıl mırıl uyumak, patilerinle sabahın köründe uyanmaktan inan bana çok mutluydum.
Seni yataktan attığımda, gözüm yine kapıdaydı kaç dakika sonra gelecek diye.
En güzel saklambacı seninle oynadım.
Lisanını bana nasıl güzel öğrettin!
Bana kaç kere seni seviyorum dediğini sayamadım, o kadar çok söyledin ki!
Avucum soğuk, başını bekliyor ısınmak için.
İçine oturduğun saksıya çiçek dikmedim.
Sana hiç kedi demedim, sen Efes’tin.
Gördüğüm en asil, zeki, duygulu, zarif nefestin.
Varlığınla hayatıma kattığın anlam için sonsuz teşekkür ederim.
Çimen gözlerini, pembe patilerini kadife tüylerini çok özleyeceğim.
Gece yarısı üstüme zıplamanı, çeşmeden su içmeye çalışmanı, gördüğün her bardağa minicik burnunu sokmanı gülümseyerek hatırlayacağım.
Düşürdüğün bardakların hiç biri, kalbim kadar paramparça kırılmadı.
Ahh, burada olsan da bütün bardakları suyla doldurup önüne koysam, hepsini teker teker devirsen.
Semizotları seni bekliyor, gelsen de teker teker kemirsen…

Ev nasıl sessiz….

Bütün odaların kapıları açık, bütün dolapların kapakları da…
Hadi gel, gir birine otur sesini çıkarmadan, biz hepimiz arayalım seni nerede bu diye yine…

Annem bile oynamak için tırmalamana razı.
Evde iki gündür tüy, kıl yok, her yer tertemiz ve biz hiç birimiz bu durumdan memnun değiliz…
Kulaklarım daha kaç gün boncuk sesini arayacak bilmiyorum.

Sadece benimle olduğun her gün için iyi ki diyorum..
Gittiğin yerde çok mutlu ol Küçük Prensim seni çok sevdim ve hep seveceğim…