BEKLENTİSİZ

Hayatın paçasından çekiştirip “beni parka götür nooolur!” demeyi bıraktıktan sonra, hayat, benim için güzel olan ve benim bunu bilmediğim yerlere götürdü beni. O zaman inadımı da babamın taş ucuna diktim onun inadının yanına. İlla benim eşeğim kancık olmayabiliyordu pek de güzel olabiliyordu. En çok, en güzel, en başarılı, en haklı, hep haklı, en çalışkan, en dürüst, en bişey olmam gerekmiyordu.

Olduğu gibi olduğunda,
olduğu gibi gördüğünde,
olduğu gibi sevdiğinde,
olduğu gibi duyduğunda
olduğu gibi yaşadığında
hayat rahatça yolunda ilerliyordu koluma girerek.

Su akıyor yolunu buluyordu. Aradığın zaman ne aradığını unutuyor insan.
Aramadığında karşına çıkıyor.
Hayallerinin peşinden koş ama koştuğunu unut demişti bir dost zamanında.
Beklentin ne kadar az olursa, sevincin o kadar çoğalıyor.
Netekim ben mühendis mühendis sağ elimle ölçüp biçip, sol elimle yazıp çizip dururken kendi kendime, hayat karşıma güzel insanlar çıkardı beni güzel yollara götüren.
Karşıma çıkan her şey ve herkes bir sebepleydi.
Bugün elimin kalemiyle gönüllerde minicik bir yere oturabildiysem hep bu bir sebeple gelen ve gidenler yüzündendi.
Hayatıma giren, gerektiği kadar kalan ve gerektiği zamanda çıkan herkes ve her şeye teşekkür ederim.
Önüme çıkan sayısız güzellikten birini de bu hafta sonu İzmir’im bana getirecek.
Ayın Eğrisi Günün Doğrusu ikilemesinin ikinci kitabı Günün Doğrusunda kucağımda nihayet.
Ayın Eğrisinde ve Günün Doğrusunda ağaç kokulu evlatlarım benimle İzmir Kitap Fuarı’na geliyorlar.
İzmir’de yaşayan o tarihlerde İzmir’de olan tüm okurlarımı heyecanla beklerim.
30 ve 31 Ekim tarihlerinde her ne kadar afişte belirli saatler yazıldıysa da ben tüm gün fuar alanında olacağım. Ne zaman isterseniz kopun gelin.

debelenmekle çabalamak arasında
ince bir fark vardır
biri ölüm, diğeri yaşamdır…