CANI ÇIKASI İNSAN(!)
23 Ekim 2009 Cuma
Her şeyi var eden ve bize bağışlayan Yaratan, yeryüzünde vekili tayin ettiği insanoğlunun her şeyine müdahele etmeyi uygun görmüş de, “Özgür iradesine” asla dokunmamış…
Çünkü O, verdiği akılla insanoğlunun kendi doğrularını bulmasını, yanlışlarından kurtulmasını, hayata geçirdiği “ilahi plan” gereği uygun görmüş, bu nedenden dolayı da “seçim hakkını”, diğer bir deyimle özgür irade hakkını serbest bırakmış…
Bırakmış ama, aynı zamanda da bu özgür iradeyi doğru kullanmayanlara birçok ayette sert çıkmış…
Ve daha çok da, yarattığı canlının nankörlüğüne dikkat çekmiş ve uyarmış…
Evet Yüce Yaradan bile biz insanların, bunca nimet ve hak karşısında ortaya koyduğu şükürsüzlüğü, kadir kıymet bilmezliği önemle vurgulamış “O canı çıkası insan, ne nankör şeydir!” (Abese; 80/17) ayetiyle de nankörlük olayına bakışını çok net bir şekilde dile getirmiş…
Gerçekten de şöyle bir çevremize baktığımızda elindekilerin değerini bilmeyen, elindekilerin oluşmasına katkı koyan insanların değerini bilmeyenlerin sayısındaki inanılmaz artışı gözlemleyebiliriz…
Ben açıkcası bu konuda çok şansız bir insanım…
30 yıldır gazetecilik mesleğinin içerisinde sadece gazetecilik yapmakla kalmadım, mesleğimle ilgili çok önemli projelere de imza attım…
Birçok insana rızk kapısı açtım…
Bu insanlarla yeri geldi yollarım ayrıldı…
Herkes kendi rızkının ve hakkının peşinden koşturdu…
Kimseyi yermedim, kimsenin kazandığında da gözüm olmadı…
Ama şöyle bir geri dönüp baktığımda, bugün benim ortaya çıkardığım projelerin üzerinde oturanların ve bu sayede ekmek yiyenlerin birçoğunun inanılmaz bir nankörlük içerisinde olduklarını acı acı gülerek gözlemlemeye başladım…
Bu şekilde gözlemlerim sırasında ilk önce üzüldüm ama, sonrasında tüm yaşamı Var Eden Gücün söylediklerini anımsadıkça da güldüm geçtim…
Ve anladım ki;
Nankörlük zayıf insan işidir, diyen Goethe de…
Nankör insan, her şeyin fiyatını bilen fakat hiçbir şeyin değerini bilmeyen kimsedir, diyen Oscar Wilde de…
Ve nankörlük sevginin mezarıdır, diyen La Rochefoucauld da yerden göğe kadar haklıymış…
Ve bir şeyi daha çok iyi anladım ki;
Nankörlük duygularını içinde besleyen insanların hesabı, diğer dünyaya kalmadan görülecek bir hesapmış…
Ama şundan da çok eminim ki; hiçbir zaman bu hesabı gören de ben olmayacağım…
Çünkü bu tür insanların, nankörlük duyguları içerisinde yaşarken ‘kendi kendisinden hesap sorduran bir plan’ içerisinde bulunduklarını er geç anlayacaklarına inanıyorum…
Aslında inanmıyorum, çok iyi biliyorum…