HİKAYE, CİN ALİ VE İNSTAGRAM

İlk yazımda sizi çok fazla sıkacak değilim. Günde 3-5 saatinizi geçirdiğiniz sosyal medyadan bahsedeceğim müsadeniz olursa. Sabah uyanır uyanmaz daha yüzünüzü yıkamadan baktığınız, kim nerede, ne zaman ne yapmış diye merak ettiğiniz şeyden bahsediyorum evet. Sakın yanlış anlamayın ‘Sosyal medya kötüdür, tüm platformlara ölüm’ diyecek halim yok. Sadece gelecek kuşaklara bırakılacak miras anlamında biraz tedirginim o kadar. Başlıkta da onu ifade etmeye çalıştım zaten.

Bu yazıyı okuyan 25 yaş üstü okurlarımdan bir ricam olacak. Evinize, apartmanınıza, mahallenize gittiğinizde sosyal bir deney yapabilirseniz benim derdimle dertlenebilirsiniz belki. Ricam şudur. Yaşları 10 ila 20 arasında olan genç kardeşlerimize hikaye deyince aklına ne geldiğini sorabilir misiniz? Cevabı siz de biliyorsunuz değil mi? İnstagram, facebook ve diğer sosyal medya platformlarındaki hikaye paylaşma kısımlarının Cin Ali’lerin, Ömer Seyfettin’lerin, Tarık Buğra’ların önüne geçtiği bir dönemdeyiz maalesef. Üzüntüm gençlerin sosyal medyaya ayırdıkları vakit bolluğundan ziyade kitaplara olan inanılmaz uzaklığı. Günde 1 saat kitap okuyana ‘profesör’ gibi bakılıyor artık. Bir genç günde 3-5 saatini sosyal medyada geçirince kimsenin dikkatini çekmezken, evde, sokakta, yolda kitap okuyan bir genç tüm dikkati üzerinde topluyor.

Sosyal medyada ‘hikaye’ paylaşa paylaşa aslında o gencimiz de ‘hikaye’ oluyor. (Muhteşem eğitim sistemimiz son 20 yılda 20 kez değiştiği için hikaye olan genç sayımız zaten çok fazla!) Ömer Seyfettin, Yaşar Kemal, Necati Sepetçioğlı okumadan yetişen gençlerin, bir makale yazamaması, toplum içinde kendisini ifade edememesi normal değil mi? Sosyal medyadaki ‘hikaye’sinde inanılmaz önemli paylaşımları! yaparken kendisini zirveye yerleştiren genç arkadaşımız 24 saat sonra silinen hikayesinde ne paylaştığını bile hatırlamıyor. Yeni dönem bu ama değil mi? Kullan ve at. Pet şişeleri, çöp poşetlerini anladık da, düşünceler, fikirler de kullan-at mı oldu artık!

Bu konuları beka meselesi görenlerdenim. Liseyi bitirdiği halde iki cümle kuramayan, siyasi, toplumsal, güncel konularda söyleyecek 2 çift sözü olmayan gençler 24 saatlik ‘hikaye’ olma yolunda hızla ilerliyor.

Ey benim güzel kardeşim…24 saatlik ‘hikaye’ olmaman için çok özel bir sır vereceğim sana. ‘Hikaye’ oku!

Kalın sağlıcakla…