23 NİSAN TAKINTISI

AKP’nin il başkanıydı.
Milletvekili aday adayı oldu.
Ümitliydi.
Ama listeye giremedi.
Mesleğine döndü.

Bir süre geçti.
Unvan olmayınca, kapıyı tıklatan da olmuyor.
Toplum da medya da unutmaya meyletti.

Bekledi…
Yine gelen olmadı.
O da kendi fırsatını kendisi sosyal medya üzerinden yaratıp, hem yerelde hem ulusal düzeyde yeniden haber konusu olmayı başardı.

Paylaşımında diyor ki:
23 Nisan’larda hepimiz söyleriz öylesine aklımıza gelir.
Bugün 23 Nisan, neşe doluyor insan.
Gerisini, berisini bilmeyiz.
Dün oğlumun okulunda ilk defa dikkatle dinledim.

Devam ediyor…
Şarkının;
İşte bugün bir meclis kuruldu,
Sonra padişah hemen kovuldu.
Bugün 23 Nisan.
Hep neşeyle doluyor insan.
Satırlarına yer verip başlıyor döktürmeye…

Padişahı kovmakla neşe dolanlar olabilir, onların tercihidir ama benim çocuğuma bu şarkının devlet eliyle söyletilmesine karşıyım.
Yönetim biçimi olarak demokrasiyi seviyorum ama padişahın kovulmasıyla demokrasi gelir mi?
Egemenlik kayıtsız şartsız milletin olur mu?
Fatih’in torunu olmayla, adına köprü yapılan Osman Gazi’yle, ecdadımla övünüyorum.
Ama çocuklarımı zehirleyen bu şarkılardan da utanıyorum.

Egemenliğin kayıtsız şartsız millete verilmesinin yolunu açan Meclis’in kurulduğu vurgusuyla başlayan bu şarkıdan niye utanılır ki?
Bir tek nedeni olabilir, Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olarak kutlanan 23 Nisan’dan hazzetmemek!

Bir şey daha…
Bu paylaşım, 2011’deki bayramı da anımsattı.
AKP’nin il başkanıydı.
Katılmamıştı valilik önündeki çelenk koyma törenine.
Neden katılmadığı sorulmuştu kendisine…
Eşinin bir kamu kurumunda sağlık personeli olarak çalıştığını, gece nöbetine kaldığını, çocuğunun da hasta olduğunu, eşi geldiğinde de çocuğunu kendisine bırakıp stadyumdaki törene katıldığını söylemişti o gün.

İnanırsınız, inanmazsınız…
Mazereti buydu.
Bir 2011’den…
Bir 2016’dan…
Biz aktardık.
Yorumu da sizlere bıraktık.