ABD’YE GİTTİ, AKLI DENİZLİ LİSESİ’NDE KALDI

Denizli Lisesi…
Ya da dillere pelesenk olan ismiyle Koca Mektep…
Kimler geldi, kimler geçti?
Gelen de giden de unutmadı bu eğitim kurumunu.
Unutulması da mümkün değil.
Çünkü bir tarih!
Kuruluş tarihi 1874.
İlk yeri bugünkü Çatalçeşme Parkı’nın bulunduğu alan.
İsmi Rüştiye Mektebi.
Üç sınıfla başladığı eğitim-öğretimde okulun ilk öğretmenleri Hisarlı Ali ve Halil İbrahim Efendi.

İsim ve yer değişiklikleriyle yıllar yılları kovaladı.
Tarihi binanın temeli 1914’te, yani savaş yıllarında atıldı.
Birinci katı bitirildi ve 12 yıl öyle kaldı.
Dönemin Valisi Mithat Kalabalık, Vilayet bütçesinden 100 bin lira ödenek tahsis ederek, okulun 1926-1927 eğitim-öğretim döneminde açılmasını sağladı.
Bir bölümüne Katip Çelebi İlkokulu (halen Karaman Mahallesi’nde eğitim-öğretim veriyor), bir bölümüne Muhtelit Orta Mektep yerleşti.
Kuruluşu Cumhuriyet’ten eski olan okul, yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti’nde bir ilki gerçekleştirip karma eğitime geçti.
Bir başka ifadeyle sınıflar kızlı-erkekli öğrencilerden oluştu.
Bu Koca Mektep’le ilgili unutulmayacak en önemli dipnottur.

141 yıllık bir geçmişe sahip okuldan bir başka tarihi not.
Henüz her evde radyo yokken, Denizli Lisesi’nin kısa dalgadan yayın yapan radyosu vardı.
Yıl 1970…
Koca Mektebin TÜBİTAK başarıları da unutulmaz.
1968–1969 eğitim-öğretim yılında, TÜBİTAK’ın düzenlediği yarışmada matematik dalında Türkiye birincisi olan okul Denizli Lisesi’dir.
1980–1981 eğitim-öğretim yılından itibaren Denizli Lisesi, tam dokuz yıl üst üste TÜBİTAK yarışmalarında derece yaptı.

Geçiyoruz bugün tartışma konusu olan yapıyla ilgili sürece.
Eski bina 1976 depreminde büyük hasar gördü, üst katları yıllarca kullanılamadı.
1985 yılında Bayındırlık ve İskan Müdürlüğü’nün (şimdiki ismi Çevre ve Şehircilik Müdürlüğü) verdiği “çürük” raporuyla boşaltıldı.
Aynı yıl “Korunması Gereken Tarihi Eser” olarak tescillendi.
1990’da onarıma alınan binada 1993’te eğitim öğretime başlandı.
Şimdilerde ise Büyükşehir Belediyesi’nin göz koyduğu bir yer.
Bunları niye anlattık?
1,5 asıra dayanan geçmişini özetlemek…
Koca Mektep neymiş bilmeyenlerin öğrenmesini sağlamak için.

Hani yazıya girişte dedik ya; gelen de giden de unutmadı.
Örneğin bendeki anısı…
Yıl 1971 Devlet Parasız Yatılı Okul Sınavı’na bu eğitim kurumunda girdim.
Hafızamda “Kocaman bahçesi, birçok binası olan muhteşem bir okul” diye yer etti.
O günden sonra da hiç unutmadım Koca Mektebi.

ABD’de yaşayan işadamı Erol Onaran’ın da unutamadığı bir okuldur Denizli Lisesi.
Önce Erol Onaran kimdir, onu anlatalım.
1934’te Macaristan’ın başkenti Budapeşte’de doğdu.
Annesinin ismi İlonka, babasının ismi İlhami.
Aile 1936’da Türkiye’ye yerleşir.
Denizli’ye gelişleri İlhami Bey’in işinden dolayıdır.
Bugün bir bölümünü yıkıp Hükümet Konağı’nı kondurduğumuz…
Kalan taş yapılarını da yıkmaya çalıştığımız Erkek Sanat Okulu inşaatının müteahhididir İlhami Bey.
Oğlu Erol Onaran da ortaokul Denizli Lisesi’nde tamamladı.
Lisenin ise ilk iki yılını Koca Mektep’te okudu.
Erol Bey, 1959’da ABD’ye gitti.
Washington’a yerleşip, kendi işini kurdu.
Sahibi olduğu Erol’s Video, 1987-1989 döneminde ABD’nin in büyük video kulüpleri arasına girdi.
1995 yılında internet sektörüne adım attı ve 1998’de 350 bin abonesiyle ABD’nin en büyük sekiz firmasından birisi oldu.
Ama aklında hep Koca Mektep vardı.
Dönemin Denizli Valisi Necati Bilican’ın kendisiyle bağlantı kurması, küllenen Denizli Lisesi sevdasını yeniden yaktı.
O dönemin (1989 yılı) parasıyla 200 milyon lira bağışladı.

Bu parayla ne yapılmasını istedi?
İçinde dil ve fen laboratuvarları, sergi galerisi, konferans salonu, tiyatro oyunlarının sergilenebileceği bir sahne olan ve okuldan bağımsız bir bina yapılmasını…
Ve bugünkü Halk Eğitim Merkezi Binası’nın yapımına böyle başlandı.
Paranın yetmediği yerde de Özel İdare bütçesinden katkı sağlandı.
Erol Bey’in bağış yaparken bir tek talebi vardı, Koca Mekteb’in avlusundaki binayla birlikte adının anılması.

“KOCA MEKTEP GEÇMİŞİMİZDİR”
Bir unutumayan daha var Koca Mektebi…
Serdar Bordanacı.
İstanbul’da yaşıyor.
Bugün Denizli’de tiyatro adına kırıntılar varsa emeği geçenlerdendir.
Volkan Beşek ve Sadık Aslankara yönetimindeki DE-Tİ kadrosundan, sahne tozu yutan bir dosttur Serdar.
Son günlerde Denizli Lisesi tartışmaları alevlenince aradı.
“Koca Mektep Geçmişimizdir. Gerekirse önünde nöbet tutalım” diye başlayan yazısını gönderdi.
İşte ondan bir bölüm:

Denizli dışında olan Koca Mekteplilerin aklı Koca Mektep’te…
Koca Mektep ile ilgili kara projeleri ulusal basından, yerel basından ve Facebook gruplarından takip etmeye çalışıyorum.
Facebook gruplarındaki üyeler, genellikle böyle bir projenin hayata geçirilmesinin çok yanlış olduğunu, buna engel olmak gerektiğini samimi ve içten bir şekilde dile getiriyor.
Hatta Koca Mektep ile ilgili paylaşımları beğeniyor, paylaşıyor, paylaşım altına üzüntülerini ve kızgınlıklarını bildiriyorlar ama ondan öte bir şey yok.
Ne yazık ki bu kadar galiba…

Oysa daha somut, daha elle tutulur bir şeyler yapmalıyız.
Ahlarla, vahlarla bir yere varamayız.
Denizli’de bu anlamda herkesi çatısı altına toplayan bir oluşum var mı bilmiyorum. Ama siz de farkındasınız ki bir dağınıklık söz konusu.
Memleketimin hali gibi parçalanmış minik gruplar olduğumuz için sesimiz cılız çıkmakta.
Örneğin bazı Facebook gruplarında protesto yürüyüşleri düzenlediklerini duyuruluyor ama kendinden menkul. Özetle enerjiyi böyle minik minik kullanıp tüketmek çok yanlış.
Hep birlikte aynı cümleyi haykırmalıyız diye düşünüyorum.

Bir araya gelmeli ve artık gür bir ses çıkarmalıyız.
Bunun için Denizli ve dışarıdaki öğrencisi ve öğretmeni ile tüm Koca Mektepliler bir araya gelmeli.
Hatta sadece Koca Mektepliler değil, yılarca eğitime hizmet veren o yüzyıllık eğitim binalarının üstüne gözlerini dikmiş bu rantiyeci anlayışa göz yummayacak, eğitimcilere karşı yapılan haksızlıklara ve aşağılamalara boyun eğmeyecek, onları iktidarın valilerine ezdirmeyecek herkesi de yanımıza almalıyız.
Koca Mektep geleceğimizdir! Saygılarımla.