BAYRAMLARDAN SONRA ANDIMIZ

Unutturmaya çalışanlara anımsatılır.
19 Mayıs 1919…
Mustafa Kemal Atatürk’ün, kurtuluş mücadelesini başlatmak üzere Samsun’a ayak bastığı tarihtir.

Anadolu’nun Türk yurdu olarak kalmasının mihenk taşıdır bu çıkış.
Bunu gerçekleştiren Atatürk, dedi ki; bu gün gençlerin bayramı olsun!
Kurtuluş mücadelesini başlatan taşların adım adım döşenmeye başlandığı bu gün, gençlere bahşedildi böylece.
Adına da “19 Mayıs Atatürk’ü Anma Gençlik ve Spor Bayramı” denildi.
Ama stadyumlarda kutlanmıyor artık.
Futbol teröristlerine ardına kadar açık olan statlarımız, bayram kutlamasına kapalı!

Bilmezlikten gelenlere, Türk ulusunun bilinenlerini anımsatmaya devam.
23 Nisan 1920…
Türkiye Büyük Millet Meclisi açıldı.
Gazi, bu anlamlı günü çocuklara bayram olarak armağan etti.
Dünyadaki ilk ve tek çocuk Bayramı’ydı o.
Ancak stadyumların kapıları 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’na da kapalı artık.
Sonuç: 19 Mayıs ve 23 Nisan kutlamaları sıradanlaştırıldı.
Sözde geniş katılımlı olacak diye meydanlara taşındı törenler. Ne var ki, bin kişiyi bulmayan katılımlarla kutlanır oldu bu iki ulusal bayramımız.

Diğer yandan Nevruz’un adı bayram (!) oluverdi.
Nevruz denildi mi akan sular duruyor.
Meydanlar, üniversite kampüsleri emre amade.
Hem bakanlar, valiler, belediye başkanları, üniversite rektörleri çok ama çok sevdi bu Nevruz’u.
Her Nevruz’da protokol tam tekmil koşuyor gürültüsü ve tantanası bol bu etkinliğe.
Meydan ateşi yakılıyor.
Haydi üzeriden atlayalım.
Hooooop, tamam…
Pek de neşeli canım.

Bir anımsatma daha…
Eskiden 19 Mayıslarda Atatürk’ün Geçliğe Hitabesi okunur, ardından da gençler hep birlikte Ata’ya yanıt verirdi.
Artık ne Mustafa Kemal Atatürk gençlere hitap ediyor, ne de gençler Gazi’ye yanıt verebiliyor.
Atatürk’ün Geçliğe Hitabesi ve gençlerin O’na yanıtı da yoklar listesine çoktan girdi.
Ama terör örgütü yandaşları ellerinde silahla devletin gözüne baka baka dağda Nevruz kutluyor.
Her nedense gören yok!
Eeee, ne de olsa işleyen süreç var.
Maazallah ya zarar görürse?

Ve seriye bir halka daha.
Ulusal bayramlar, Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi derken, sıra geldi Andımız’a…
Önce ortaokullarda kaldırıldı.
Toplumdaki sessizlik “uygulama doğru” diye anlaşılmış olmalı ki, son demokrasi paketiyle ilkokullarda da Andımız’a veda vakti geldi.
Andımız’ı kaldıran paket, özel okullarda ana dilde eğitimin kapısını aralıyor.
Hah işte nötrleme (!) budur.
Bir sonraki adım mı?
Okula yeni başlayana bile sorulsa yanıtını şıp diye verir…