DENİZLİ’NİN SEÇİMİ

2002’de yüzde 24.2 ile 107 bin 842 oy ve 4 milletvekili.
2007’de yüzde 43 ile 219 bin 157 oy ve 4 milletvekili.
2011’de yüzde 46.6 ile 279 bin 91 oy ve 4 milletvekili.
Çizgi hep yukarıya doğru.
Geldik 7 Haziran’a…
Kırılma çok sert oldu.
Kayıp yüzde 7.
Yüzde 46.6’dan, yüzde 39.5’e düştü oy oranı.
Psikolojik baraj sayılabilecek yüzde 40’ın altına indi AKP.
Evet, Denizli’de yine birinci partidir.
Ama yüzde 7 ile birlikte bir milletvekilliği kaybedilmiştir.
Bunun adı da yenilgidir.

Denizli seçmeni;
Projesi ve arsası olmayan ayda 250 lira ödemeyle 25 bin konuta…
Her seçimde anlatılan otoyola…
Antalya’nın da ilave edilmesiyle yeniden sunulan hızlı tren projesine…
Yıllardır bakılmayan Çardak Organize Sanayi Bölgesi’ne “özel statü verilecek” açıklamalarına…
Bir türlü başlanamayan Şehir Hastanesi’nin yeniden ısıtılmasına…
İnanmamıştır, inandırılamamıştır.

Bir şeyi daha ıskaladı AKP’nin Denizli kurmayları.
Bu millet akçeli işlerin dedikodu bile olsa yaygın şekilde koşulmasından…
İktidarın nimetlerinden sadece iktidar yanlılarının yararlandırılmasından…
Refahtan aldığı payın azalmasından…
Ekonomik göstergelerin aleyhine gelişmesinden…
Otoriterleşmeden…
“Ben yaptım oldu” zihniyetinden…
Dinin siyasete alet edilmesinden…
Bir şeylerin dikte edilmesinden…
Parmak sallanılmasından…
Cumhurbaşkanı’nın parti lideri gibi davranmasından…
Denizlispor’a “akil adam” ile siyasi müdahaleden…
Hiç ama hiç hazzetmez.
Etmediğini de gösterdi.

Tüm bunlara bir de 2002’den beri kazanıyor olmanın rehaveti…
Kitlelerdeki tepkisizliğin yarattığı “bizi nasılsa bırakmayacaklar” algısı…
Kürt kökenli seçmenlerin bu kadar fazla kopacağının hesaplanamaması…
AKP’ye ilk seçim kaybını yaşattı.

Bu seçimin Denizli’de kazananlarındandır CHP.
2002’de yüzde 20.8 ile 92 bin 614…
2007’de yüzde 22 ile 111 bin 951…
2011’de yüzde 31.2 ile 187 bin 17 olan oyunu…
2015’te yüzde 35.2 ile 220 bin 295 oya yükseltti CHP.
İstikrarlı, ancak birinci parti yapmaya yetmeyen bir artış…
CHP kurmayları, “başarılı oldukları” iddiasını dillendirirken, iktidarın bunca yıpranmışlığına rağmen “neden birinci parti olamıyoruz” sorusuna yanıt aramaya bugünden başlamalıdır.

İlk defa parti içi kavgalardan uzak seçime gidilmesinin…
Ön seçimde listeye giremeyenlerin…
Aday bile olmayanların…
Akillerin…
İl, ilçe, kadın ve gençlik kollarının…
Kibirsizce çalışmasının payı da büyüktür elde edilen sonuçta.

Emekliye ikramiye…
Asgari ücretle ilgili söylem…
İktidar partisinin minderinde güreşmekten uzak durmak…
Dini konuları seçim meydanlarına taşımamak…
CHP’nin Denizli başarısındaki diğer etkenlerdir.

MHP’ye gelince…
2002’de yüzde 10.2 ile 45 bin 551 olan oyunu…
2007’de yüzde 17.7 ile 90 bin 290’a taşımıştır.
2011’de oylarını artırıp 101 bin 408’e yükseltmesine karşın yüzde 16.9’da kalmıştır.
7 Haziran’da yüzde 18 ile oyların 114 bin 832’e çıkaran MHP, yine bir milletvekilliğine fit olmuştur.
Nedenleri de…
Nasıl giderileceği de bellidir.
Ancak bu, neşteri vuracaklar tarafından kabul görecek mi?
İşte o belli değil.

HDP ise, Denizli’de tahminlerin üzerine çıkmıştır.
Yüzde 3 ile alınan 23 bin 767 oy var ortada.
Bunun tamamı Kürt kökenlileri oyları mıdır?
Yoksa CHP’ye oy vermeyen sol kökenli seçmenin katkısı var mıdır?
Bu satırların yazarına göre var?
Ne kadarını korur?
İşte o önümüzdeki süreçte izleyecekleri politikalara bağlı.