KAVAKÇI’DAN DALBUDAK’A

Merve Kavakçı…
1999 seçimlerinde milli görüşün sembol ismiydi.
Fazilet Partisi’nden milletvekili seçildi.
İnat etti.
Meclis kürsüsünden türbanıyla yemin için direndi.
Sonuç, milletvekilliğinden oldu.
Siyasi kariyeri başlamadan bitti.
Hafızalarda bir kesime göre “türban mağduru”, bir kesime göre de “rejimle inatlaşan” olarak yer etti.

14 yıl sonra…
Yer yine Meclis.
Araç da aynı, amaç da…
Sadece vitrindekiler farklı.
Nurcan Dalbudak, AKP Denizli Milletvekili…
Gülay Samancı, AKP Konya Milletvekili…
Sevde Beyazıt Kaçar, AKP Kahramanmaraş Milletvekili…
Gönül Bekin Şahkulubey, AKP Mardin Milletvekili…
İşlerini iyi yaptılar.
Onlar artık sadece milletvekili değil.
Hem hacı, hem siyasi figür.
İslam’ın beş şartından biri olan hac vazifeleriyle birlikte, TBMM Genel Kurul Salonu’na türbanla girerek siyasi vazifelerini de eksiksiz ifa ettiler.
Bundan böyle “Meclis’te türban” denildiğinde, onların isimleri anılacak.
Kısacası Merve Kavakçı’nın pabucu dama attılar.
Bu yönüyle bir kesimde zafer (!) havası yaşanması doğal.

Gelelim samimiyet testine…
Bir;
Nurcan Hanım, daha önce hacca gitti mi?
Kendi ifadesine göre gitti!
Dönüşte başını örttü mü?
Örtmedi!
İki;
10 binlerce kişi hac için sıra beklerken, milletvekili olmanın ayrıcalığıyla Nurcan Dalbudak, ikinci kez kutsal topraklara gitti.
Dönüşte de türban taktı.
Şimdi…
Bugün yaptığını, dün yapıp başını örtebilir miydi?
Örtebilirdi.
Meclis’e türbanıyla girebilir miydi?
Bugün girebildiğine göre dün de girebilirdi.
Peki, ilkinde bu eylemi koysaydı ve “inancımın gereğini yerine getiriyorum” deseydi, inandırıcı olur muydu?
Olurdu.
O halde dün yapmayıp bugün yaptığına göre, eyleminin inandırıcılıktan çok “seçmene selam, yola devam” algısı yaratması da kaçınılmaz.