BU ÜLKE YİYE YİYE, ÖLE ÖLE BİTMEZ

Sokaklarda anarşi vardı, doğduğumuz yıllarda. Derken darbe oldu. İşkenceler, cezaevlerinde insanlık dışı uygulamalar yıllarca konuşuldu, yazıldı. Yaşanan ekonomik kriz ile birlikte ülke büyük bir travma yaşadı.

Bir ülke düşünün, ilk saldırının ardından 40 yıl geçti hala PKK belası ile mücadele ediyor. Araya sayısız ekonomik krizler girdi yine. Marmara Depremi başta olmak üzere doğal afetler yaşadık. Ekonomik krizler bitmek bilmedi. Siyasi, sosyal, ekonomik krizler hiç bitmedi bu ülkede.

Son dönemlerde yaşananların 50 yıl öncesi yaşananlarla pek farkı yok. Darbe girişimi oldu. Sınır komşularımızda yaşananlar, emperyalist ülkelerle Türkiye arasında yaşanan sıkıntılar, bitmek tükenmek bilmeyen ekonomik krizler. Patlayan bombalar, doğal afetler, kumpaslar, krizler.. Daha neler neler..

Yani benim güzel ülkem yaşanması gereken ne kadar olumsuzluk varsa yaşadı, yaşamaya devam ediyor.

Talan, yağma, iktidarın nimetlerinden yararlanma, yandaşlara peşkeş çekme, ülke kaynaklarını hortumlama. Bizim doğduğumuz yıllarda da vardı hala var. Yani benim güzel ülkemi yiye yiye bitiremediler.

Sen güçlü bir ülkesin Türkiye. Her türlü krize karşı bağışıklık sistemini güçlendirmiş bir ülkeyiz biz. Yılan sokuyor ölmüyoruz, krizler kılcal damarlarımıza kadar giriyor pes etmiyor direniyoruz. Şu güzel ülkemin yaşadıklarını dünyanın en güçlü ülkelerinden biri yaşasa şimdiye kadar paramparça olurdu.

Mustafa Kemal Atatürk; Sen ne büyük bir insanmışsın kurduğun ülke yıkılmıyor. Attığın temel ne kadar sağlammış. Ey Türkiye insanları; mayanız ne kadar güçlü. Ülkemle ilgili geçmişte kaç kez umutsuzluğa kapıldım. Yaşım olgunlaştıkça iyice anladım ki, biz büyük ve sağlam bir Türkiye ailesiyiz. Siyasi iktidarda kim olursa olsun, nasıl krizler çıkarsa çıksın Türkiye Cumhuriyeti sapa sağlam ayakta kalacaktır.