ALLAH DOSTLARI EVLİYALAR

Hristiyanlık dinini ikiye bölen, yüzlerce İncil yazılmasına vesile olan tek şey; Ruhban sınıfının ortaya çıkmasıdır. Yani, Allah adına fetva verenler, Hz. İsa, Mesih; Baba, oğul ve kutsal ruh üçlemi gibi tezleri ile Hristiyanlığın temel taşlarını yok ederek, kendi düşüncelerine göre yönetmeleri yüzünden çok acılar çekildi. Orta Çağ’da Engizisyon mahkemeleri bunun en güzel örneğidir. Bu Allah’ın tertemiz dininden bihaber olan, zihinleri kötülüklerle dolu olan ruhban sınıfı, Fransa ile birlikte ortaya çıkan reform hareketleri doğrultusunda törpülendi ve bugünkü konumuna gelerek, etkisizleştirildi.

İslam Dininde ise; Hz. Peygamber (sav)’den çok sonraları, yani, birinci el kitapları değil, onlara yazılan ikinci ve üçüncü el şerhleri dikkate alan, gelen bilgileri teyit etmeden kullanan Tabiu-tabiun döneminde ortaya atılan, Allah rızası gözetilerek fikirlerin bölünmesiyle ortaya çıkan Softalar, Mollalar; “Derin İslami bilgileri olmalarına ve yüzlerce öğrenci yetiştirmelerine rağmen Tarikat ve Cemaat kurmayan, ağızlarına bile almayan ve Hz. Peygamber’in yolunu yol bilen” hocalarının temiz ismini kullanarak, kendi fikirlerini empoze eden tarikat ve cemaatler kurdular. Böylece, her biri güçlü İslam devletlerinin emrine girerek, İslam’a hizmet etmek bahanesi ile kendi dinlerini kurdular. İslam’da “ruhban Sınıfı yoktur” diyen büyük İslam alimlerini ya öldürttüler, ya da türlü işkenceler ile gözden düşürmeye çalıştılar.

Allah’ın velileri (Allah’ın evliyası) demek, Allah’ın muhtaç olduğu kimseler var demektir (İsra 112). Halbuki Kur’an bu anlayışı ve inancı yok edip, Allah’ın hiçbir yardımcıya ihtiyacı olmadığını insana öğretmek için her elçilerin geldiği dönemlerde, Allah’dan rol çalma demek olan bu yanlış kabulle mücadele etmişlerdir. Allah’dan başka yaratılmış varlıklar, meleklerde dahil (43/19) Allah’ın Kullarıdır. “Neml 91.” “Ben, yalnızca çevresi birtakım yasaklarla güven içinde olan bu beldenin Rabbine kulluk etmekle emrolundum. Her şeyin sahibi O dur. Aynı zamanda bu beytin Rabbine teslim olanlardan olmakla ve Kur’an’ı okumakla emrolundum.” Artık kim doğru yolu seçerse, kendisi için seçmiştir. ”

İnanan her mü’min, Allah’a kul olmanın kendisi için bir şeref olduğu inancını yitirmemesini yaratılışının gereği olduğunu bilmesi gerekir (51/56).

Allah’a kul olmakta evrim geçiren (fena fillah makamına kendilerini terfi ettiren) insanların günümüzdeki insanları nasıl yoldan çıkardıklarına, onların kendi elleriyle yazdıkları kitaplarında görüyoruz.

MÜSLÜMAN AKLINI KULLANMALIDIR:

Bakara:186/ (Ey Nebim!) Kullarım Sana Beni soracak olursa (onlara de ki:) muhakkak ki Ben (onlara) pek yakınım. Bana dua ettiği zaman, dua edenin duasına cevap veririm. Öyleyse, onlar da Benim çağrıma cevap versinler ve Bana (hakkıyla) iman (itaat ve itimat) etsinler. Umulur ki (böylece) irşad (doğru yolu bulmuş) olacaklardır.

BİR FANİ “ŞEYH”:

“Eğer sen, bir şeyhe bağlanmadan bin sene kendi başına Allah’a kavuşmak için inleyip dursan, böylece O Mevla Teâlâyı bulman mümkün değildir” demiş.

Aklını kullanan, okuduğunu anlayan bir müslümanın şeyhe dervişe ihtiyacı var mı?

Şimdi bu fani “şeyh efendi” göçtü gitti. O zaman arkasından giden bütün aklıevvel müridlerin Allah’la bağı, bağlantısı kesildi demek olmuyor mu?

İşte, yukarıda Kur’an’dan ayetlerle örnekler verdiğimiz Tarikat ve Cemaatler, İslam Dinine hizmet etmezler. Dinimizde Ruhban sınıfı olmadığı için, Allah da kimseye muhtaç olmadığı için “Evliya, Allah dostu” gibi ibareler, halkı “bir hırka, bir lokma” anlayışı ile aldatan, fakir ve muhtaç duruma düşen insanların inançları üzerinden lüks hayat ve ihtişam içinde yaşayan Cehennem Odunu kimselerin uydurmalarıdır.

Allah aklı başında bütün Müslümanları kurtarsın.

Saygılar sunuyorum.

Esen kalınız…