BUGÜN BAYRAM!..

Mübarek Ramazan Ay’ını takip eden Bayramı’nı idrak ediyoruz. Dini kültürümüzün içerisinde yer alan, Mübarek Ramazan’ın ardından, Mü’minlerce “Güya oruç tutulduğu için” kutlama yapıyoruz. Aslında Müslümanların bayramı Mübarek Ramazan Ayı’dır.

Kalplerin huzur bulduğu, açlığı, susuzluğu tatmak, yetim ve öksüzleri korumak, Allah’a yakarışın göklere yükseldiği bir mübarek ay olan Ramazan, aslında 12 aylık yılımızın baş tacıdır. Asıl bayram O’dur. Kutlanması gereken O’dur. “Onbir Ayın Sultanı” diye boşuna demiyoruz.

Ne var ki, insanlar oruç tutma bittikten sonra, sistemli ve kademeli bir küçük bayramı araya sıkıştırmışlar. Ve, artık bu bayram dini kültürümüzün ayrılmaz bir parçası olmuştur.

Son iki yıldır Ramazan Bayramı’nı Koronavirüs belası yüzünden, eski neşesi olmadan, pandemi kısıtlamalarının içerisinde yalnız ve buruk kutluyoruz. Anneler, babalar ziyaret edilmiyor. Mezarlıklarımız öksüz kalıyor. Çocuklar, dini bayramların hazzını ve mutluluğunu yaşayamadan, bir mana veremeden günlük, rutin günleri yaşıyorlar.

Oysa, eskiden Çoluk, Çocuk Bayram Namazı ile başlardık güne. Mahalle camisinin avlusunda sıra olunur, ilk bayramlaşma orada yaşanırdı. (Genel olarak Arife günü yapılmasına rağmen), mezarlıklar ziyaret edilir, sonra evde ailecek yapılan kahvaltı.. Ev içinde yapılan bayramlaşmalar, mutluluğumuz olurdu. Sonra, insanlar en güzel elbiselerini giyer, kendilerine güzel koku sürüp, bakım yaparak dışarı çıkarlardı. Büyüklerden başlayarak herkesle bayramlaşırlardı. Çocuklar “el öper” harçlıklarını toplardı. Evlerin neşesi olan Baklava, yağlı ekmekler konu komşu ile yenir, ağızların tatlanması yapılırdı.

Öyle yerler vardır ki, bayram sabahı kendi kültürlerine, gelenek ve göreneklerine göre bayram sabahından itibaren çeşitli etkinlikler yapardı. Genel manasıyla çocuklara yönelik olarak yapılan bu etkinliklerin, gençler tarafından da yapıldığını biliyorum.

Bugün, gerek yaşam standartlarının değişmesi, gerekse eskisi kadar çocuklara kültürümüzü, gelenek ve göreneklerimizi aktaramadığımız için; bütün değerlerimiz unutulmaya yüz tutmuş bulunuyor. Pandemide bu unutulmaya adeta çanak tutuyor. Bugün, yarın” diye, diye aktaramadığımız bu kültürün, dinimizin gençler arasında yozlaşması gibi yok olmasından korkuyorum.

Sorgulayan, araştıran şimdiki gençler; ne yazık ki, kitap okumadan, sözlü tarihin yaşayan kitapları ihtiyarların sohbetlerini takip etmiyorlar, dinlemiyorlar. Geçmişte yaşanan hiçbir olaya sıcak bakmadıkları gibi, “daha fazla maddiyat kazanma, daha fazla benlik” yüklenme gibi devrimizin yeni akımları ile büyüyorlar. Bu durum beni korkutuyor.

Ama ne olursa olsun, “İçinde bulunduğumuz yüzyılda” Mübarek Ramazan ayının ardından kutladığımız bu bayramın, bütün kesimlerce huzur ve sevinç kaynağı olduğunu bilmenin mutluluğu içerisindeyim.

Bu vesile ile, endişelerimi ve üzüntülerimi dile getirdiğim bu karamsar yazımı bakarak bayramın güzelliklerinden kendinizi mahrum bırakmayın. En güzel günler, mutluluklar Bayram sabahı gibi olsun. Rabbim ailenize dirlik, yüzünüze tebessüm versin.

Tüm okuyucularımın Ramazan Bayramını kutluyor, sağlık, sıhhat, huzur ve mutluluklar diliyorum.
Esen kalın…