BİR DAMLA
10 Eylül 2018 Pazartesi
Toplumlar türlü türlü sorunlar yaşıyor. Yaşanan sorunlar kimilerinde yaşamı çekilmez hale getiriyor, kimilerinde büyük acılara neden oluyor. Sorunların çözümü konusunda türlü türlü yaklaşımlar, doktirinler ortaya konuyor.
Toplumlar farklı görüş, farklı anlayış, farklı yaşamların arenası oluyor. (Genelde de filler tepişiyor, çimler eziliyor) Doğrular ve yanlışlar her dem at başı, her dem yer değiştiriyor.
Bugün doğru olan yarın yanlış ya da tam tersi. Sahne durmadan değişiyor, izleyici birbiri ardından değişen farklı ama bir öncekinin aynı oyunu bir daha bir daha izliyor. Her izleyiş bir yeni umudu taşıyor içinde. Oyunun değişmemesine inat; ışıklar, pırıltılar, aktörler hatta bilet gişesi, koltuklar bile durmadan değişiyor.
İnsanlar da türlü türlü. Uzunu kısası, şişmanı zayıfı, esmeri sarışını. Her biri baktığı aynadan gülümsüyor kendine ve tüm çeşitliliğin içinde en güzeli benim diyor. Her birinin en güzeli benim dediği yerde tüm diğerlerinin güzel olduğunu kabul etmeyen, sadece kendinin en güzeli olduğunu düşünen hepsinin doğrusu hep aynı kalıyor ve hepsinin güzel olduğu ve hepsinin güzel olmadığı bir toplum çıkıyor ortaya.
Dost olan da kendini dost sanan da, vefalı da vefasız da, sadık olan da hain olan da, dürüst de üç kağıtçı da, çalışkan da tembel de yan yana. Dost, vefalı, sadık, dürüst, çalışkan olmayanların hayaletler olarak yaşadığı hayali bir toplum çıkıyor ortaya.
Doğruların doğru, yanlışların yanlış olmadığı yani neyin ne olduğu belli olamayan bir kaos çağı…
Camları bir güzel silmek, buğusundan, bulanıklığından kurtarıp dışarıya öyle bakmak; aynayı bir güzel silmek buğusundan, bulanıklığından kurtarıp yüzümüze öyle bakmak ne kadar kolay… ne kadar zor…
Karşısındakine uğraşısının boş olduğunu anlatmaya çalışan bilge şöyle diyor:
Senin tüm yapacakların okyanusta ancak bir damladır, yazık sana.
Bilge’ye yanıt gecikmiyor:
Okyanusu okyanus yapan damlalardır.