AKP’DEN ÖZÜR DİLİYORUM!
21 Temmuz 2010 Çarşamba
Yüzüme yansımıştır artık bu utanç…
-ki yazma vakti geldi,
o nedenle “yazayım” diyorum….
“Bu ne vaktidir?” diye zorlamayın kendinizi…
Vakti geldiğinde öğreneceğinizi biliyorum…
ve ülkemin tek başına iktidarınadır
bu özür borcu….
ve aynı zamanda;
bu zümreye iktidarı layık gören halkıma…
Ey bizleri yönetmeye hak kazanmış iktidar!
Göreve geldiğinizden bu yana size yaklaşanlar oldu!
Proje üretkeni,
cemiyet ajanı,
danışman, profesyonel yönetici,
haberci, programcı, ajansçı, televizyoncu gibi
türlü türlü sıfat, maske ve görevlerle sokuldular yanınıza…
Kimi uzun süre tutunabildi paçalarınıza
kimi ‘yolduğum kârdır’ deyip
avuçlarına doldurduğu kadarıyla kaçıp gitti yanınızdan…
Kimi çarpmaya kalktı bir cin edasıyla,
kimi çarpıldı paranın sevdasıyla…
ve çok doğaldır ki
onları tanıdıkça bize genellediniz
tecrübelerinizi…
Henüz güç elinizde değilken
nazarınızda belli bir saygınlığı olan
ama milyonlarca liralık yatırımı
emanet ettiğiniz
yetki, itibar, güç, makam,
şans verdiğiniz zaman gerçek yüzleriyle yüzleştikleriniz kadar
omurgasız, dönek, sahtekar,
soytarı ve tetikçi değilizdir aslında hepimiz…
Hala adam gibi duran
mesleğini onuruyla yapmaya çalışan
memleketi uğruna kaygılananlarımız
var içimizde..
Ve şimdi onlar adına özür diliyorum,
tercihlerinizin sizi sürüklediği hatalar nedeniyle,
hayal kırıklığı yaratmak istemezdik sizde…
Ve canım memleketimin hayretler içindeki insanları…
Her daim duruşları,
iktidarlarla bir değişti…
Üç gün önce küfrettiklerine, düzdükleri methiyelere diyecek söz bulamıyorsunuz, biliyorum..
Sadece gazetelerini, televizyonlarını ya da radyolarını değil; kendilerini peşkeş çeker bir görüntü sergilediler…
Çoğunluk oldular,
çoğaldılar renk renk,
boy boy, cins cins…
kervan yürüdü, onlar ürüdü…
Onları tanıdıkça bize genellediniz
gözlemlerinizi…
Yaptıkları yağdanlık,
sizi zaman zaman umutsuzluğa itti…
Sesinizi duymadılar,
halinizi görmediler,
Siz karalara bürünüp yas tutarken,
onlar iktidar sarhoşluğuyla
rengarenk kahkahalar savurdular köşelerinde…
Pişkinlikleri nefret yaratırken içinizde
adınıza hesap soracaklarına
iktidarla halaya durdular….
Umarsız, halden anlamaz ve boştular!
Ama bilin ki hepimizi yansıtmadılar,
temsil etmediler hiçbir vakit!
Düştüğünüz durumu gören,
yaşadığınızı bilenler de var içimizde…
Ve artık vakti geldi diye yazıyorum…
lütfen pişkin suratlarına, öfkeye kapılıp
tükürmeyin …
onlara kızıp, onlar gibi küçülmeyin…
Değmez…