SAĞLAM İRADE

Nasıl unutmadımsa
genzimi yakan leblebi tozunun
damağımda bıraktığı o tadı,
cepleri susam tanesiyle dolu önlüğümü,
simit ve tebeşir kokusunu da unutmadım

Nasıl unutulmazsa bir yaz sabahı
toprağı tavlayan yağmurun kokusu,
henüz on birimde platonikle bağlandığım
o gamzeli kumral kızın,
beni reddedebilme ihtimali
ve korkusunu da unutmadım…

Unutmadım ilk dost kazığını,
ilk hayal kırıklığımı,
sokağa çıktığım ilk gün,
kavgaya karıştığım,
dayak yediğim, yendiğim, yenildiğim kendime,
kendimi anladığım ilk günü de unutmadım…

Sustum diye unuttu sandılar belki ama
ben hiç unutmadım
tecrübe diye elime tutuşturulan,
hiç beklemediğim an sırtıma sokuşturulanları…

Eteklerimde sakladım diye unuttular
ama dedim ya; ben unutmadım…

Mesleğe başladığım ilk gün, dün gibi örneğin
bana bir harf öğreteni, ilk yol göstereni
böyle yetiştirip adam edeni de unutmadım…

Eylül’le ilk anne karnında karşılaşmıştık mesela…
Daha o an bana yaşamın “kalple başladığını” öğretti…
Minicik kalbinin nasıl yaşamak için attığını da unutmadım…

Deniz dünyaya geldiğinde öyle küçücüktü ki…
minicik elleriyle annesinin parmaklarına
yaşamak diye tutunuşunu da unutmadım..

Verilen sözleri belki ama
yalnızca başkalarına değil
kendime verdiğim sözleri de unutmadım

Unutmadım acı tatlı beni etkileyen her ne varsa
ve beni ben yapan detayları da unutmadım

Nasıl unutmadımsa kazandıklarım, sahip olduklarımı,
Kaybettiklerimi ve kaybettiklerimizi de unutmadım…

Yalnızca sırası geldiği için kabullendiğimiz,
sessiz ve mağrur ayrılıkları değil,

Vakitsiz, ağrımıza giden,
boğazımıza bir yumruk olup oturan,
yüreğimize parça parça saplanan…
ve en olmadık zamanda
beynimizden yüreğimize düşmek,
yorgun düşürmek için saklanan ayrılıkları da unutmadım…

Ve yakarmıştı aslında
niceleri adına vakti zamanında,
bin sitemle “Vurulduk ey halkım!”
“Halkım unutma bizi” diye

Ve sıradanlaştırılarak,
sanki normalmişçesine bombalı bir suikast…
bir vatanseverliğin neticesinde
milyonlara parçalanmak…

Unuttu pek çokları tabi seni
ama ben unutmadım…

21 yıl geçti üzerinden…

Ve bugün tam ortasındayız
gelecek dediğin o cenderenin

Senin canını alanlar,
Cananın canını almaktalar şimdi…

Sen toprak altında
biz gün ortasında karanlıkta,
ve milletçe uykudayız aslında…

Nur içinde yat!

NOT: İllaki sağlam irade arıyorsanız
Faiz lobisine değil yalnızca, paralel devlete,
din tüccarlarına, uluslar arası güçlere,
çeteciye, bölücüye, vatan hainlerine,
Kan emicilere, statükoculara,
bu canım ülkenin ve geleceğinin önündeki
her şeye ve herkese karşı korkusuz…
jammersız, koruma ordusuz,
fedaisiz, palasız,
ve canı pahasına dik durdu Uğur Mumcu…

Şiddetle öneriyorum..