ŞEHİR HAKKI İÇİN KOCA MEKTEP’E DOKUNMA!

Denizli Lisesi üzerindeki tartışmalara Cumhurbaşkanı Erdoğan noktayı koydu ve Milli Eğitim Bakanı’na dönüp “fazla uzatmayın belediyeye devredin” deyiverdi. Bu talimattan herkes nasibini alsın istemiş olmalı ki, bunu herkesin içinde, duyulabilecek şekilde yaptı. “Okuluma dokunma” protestolarını hatırlayanlar da Erdoğan’ın asıl mesajını kimlere, nasıl ve niçin verdiğini anlayıverdi. Cumhurbaşkanı o gün kentten ayrıldı ama sözlerinin yankısı uzun süre kesilmedi, televizyon ekranlarında, gazete sütunlarında “Denizli Lisesi belediyeye devredilecek” haberleri geniş yer buldu. Bu işe en çok Denizliler şaşırdı, “okul belediyeye devredilsin” diyenler, “okuluma dokunma” diyenler olmak üzere ikiye bölündü. O gün bugündür Denizli Lisesi mezunları çok endişeli ve üstelik çok mutsuz. Okulun lise olarak kalması için çareler arıyorlar. Dernek Başkanı Hasan Panayır, çalmadık kapı bırakmadı, dernek üyeleri herkesten, her şeyden medet umuyor. İnternet üzerinden başlatılan bir imza kampanyası da giderek yayılıyor!

İLERLEYELİM BEYLER!
AB İlerleme Raporları’nı okuyanlar bilir. Fasıllar, çerçeve programlarla doludur. Her bir fasıl direktif içerir. Bütünü AB müktesabatını, yani yasalarını oluşturur. AB Komisyonu İlerleme Raporları da bizim durum özetidir, bir yılda ne kadar ilerlediğimizi, AB yasalarına ne kadar uyumlandığımızı gösterir. Bir de AB projeleri vardır ki, AB fonlarından aktarılan paralarla yapılır. AB’ne uyumu hızlandırmayı, müktesabatın tüm kurum ve kuruluşlarıyla içselleştirmesini amaçlar. 

Şuraya geleceğim:
Denizli Büyükşehir Belediyesi’nin yürütmekte olduğu bir AB projesi var. Adı:”Gerçek İçin Planlama” (Planning For Real-PFR) projenin hedefi şu:” Halkın görüşleri, talepleri ve öngörüleri doğrultusunda hizmet vermek” Projenin uygulama alanı Sarayköy, yapılacak şehir parkı için halka görüşleri soruluyor. Büyükşehir Belediyesi’nin bir başka projesi de “Kentli davranış kentliye davranış” Onun amacı da kentlilik bilinci oluşturmak. Buraya kadar Güzel! Büyükşehir olduktan sonra kent bilinci yaratmak için Belediyenin gösterdiği çabalar takdire şayan DA, kentlilik kültürü yaratmayı hedefleyen belediye için güzel bir uygulama alanı var: Denizli Lisesi! Malum mezunları 100 yıllık tarihi binanın belediyeye devrine razı değil! Üstelik bunu kent kültürü, kent belleği adına reddediyorlar. Park için halka giden, cam horoz heykeli için halkın görüşlerini alan Büyükşehir Belediyesi, Denizli Lisesi için de halkın önüne sandık koysa fena olmaz! Böylece tartışma biter, sandıktan çıkana herkes saygı gösterir! Cumhurbaşkanı’nın “uzatmayın, belediyeye devredin” dediği okul da öyle böyle bir şey değil, şehirdeki en eski tarihi binalardan biri. 100 yıllık geçmişi var. Denizliler ona Koca Mektep diyor. Yani Büyük Okul’un Denizlicesi!

DENİZLİ LİSELİ OLMAK PRESTİJLİ BİR ŞEY OLSA GEREK…
Tarihi kayıtlara göre geçmişi 100 yıllık. İki nesil denebilir! Anlaşılan babalar ve oğullarını, anneler ve kızlarını mezun etmiş, torunlar okuyor. Koca bir asırda sıralarında oturmuş, koridorlarında koşturmuş, tahtasında dikilmiş, bahçesinde sevdiği kızın arkasından koşturmuş, tuvaletinde gizlice sigara içtiği için disipline gitmiş binlerce insan yetiştirmiş. Aralarında ünlüsü, ünsüzü, doktoru, avukatı, hakimi, profesörü, siyasetçisi var. Var da var! Söylenen o ki, bu insanlar, her ne kadar yılın bir gününde sırf keşkek’e kaşık çalmak için bir araya geliyor gibi görünse de birbirlerini hiç unutmaz, bir salgın gibi yayıldıkları dünyanın her hangi bir köşesinde birbirlerini istedikleri zaman bulabilirlermiş.

BURDA!…
“Ömer İnönü” dedi Atilla Sezener , “Berkant” dedi, Ertan Cillov..Necati İnceoğlu, “Önder Göçgün” dedi. Müjdat Keçeci, Musa Kazım Manasır, Metin Vural, Celal Şimşek, Ali Abalıoğlu, Hasan Himmetli, Bekir Urganlıoğlu, Ahmet Yoldaş, Necdet Yılmaz, Süleyman Kocasert, Tevfik Tan, Mehmet Ünal, Hasan Ergür, Musa Akyol, Şemsettin Terzi oğlu,İbrahim Şenel, Cüneyt Zeytinci, Bilge Öncel, Ali Yavuzçehre, Mehmet Cillov, Süleyman Öztürk, Hamdi Erol, Necdet Özer, Metin Saydal ” dedi Hasan Panayır. Benim bildiklerim; Adnan Keskin, Mehmet Yüksel, Kurtuluş Sarıkaya, Deniz Semerci. Devam etsem şehri yarılarım belki..

DİLE KOLAY 100 YIL..
1874’te, Çatalçeşme Parkı’nın bulunduğu yerde, Rüştiye Mektebi adıyla eğitime başladığında okulun sadece üç sınıfı, Hisarlı Ali ve Halil İbrahim Efendi adında sadece iki öğretmeni vardı. Sınıf sayısı 1892’de dörde, 1894’te beşe çıktı. 1899 depreminde çok büyük hasar görünce geçici bir süre için Değirmenönü Mahallesi’ndeki bir eve taşındı. Bir yıl sonra da Sanat İdadisi ismini alarak, iptidai, ihzarî, umumî ve sınaî gibi sınıflara ayrıldı. İnşaatına 1915’te başlandı. Parasızlık nedeniyle birinci kattan sonra inşaat durdu, ikinci kat bitirilemedi. On yıl inşaat halinde bekledi. Vali Mithat Kalabalık 1926 yılında vilayet bütçesinden 100.000 lira ayırarak tarihi binayı yaptırdı da bir bölümüne Kâtip Çelebi İlkokulu, bir bölümüne ise Muhtelit Orta Mektep yerleştirildi. Çoğunuz bilmez ama Türkiye’ de kızlı-erkekli eğitim öğretim ilk burada başladı. 1931’de “ Köy Muallim Mektebi” açıldı. Aynı yıl okulu Atatürk ziyaret etti. 1945 yılında İsmet İnönü, 1950’de Celal Bayar, 1964 Cevdet Sunay! 1967’de Yankı adlı kültür sanat dergisi çıkarıldı. 1970’de Denizli Lisesi Radyosu kısa dalgadan yayın yapmaya başladı.1985’te Eski Eserler Müdürlüğünce” Korunması Gereken Tarihi Eser” olarak tescil edildi. Bina oranım gördü, eğitime kaldığı yerden devam edildi. 1997’de Koca Mektep dergisi yayınlandı. Sonrası olmaz mı, var! Yerimiz dar bu kadarla yetinelim.

KABAK DENİZLİ LİSESİ’NİN BAŞINA PALTADI
Her şey Denizli Belediyesi’nin mevcut binasını yıkarak yerini meydan yapma projesiyle başladı. Başkanlık makamı için de tarihi prestiji olan bina aranmaya başladı. Önce Denizli evi düşünüldüyse de, küçük olması nedeniyle akıllara Denizli Lisesi geldi. Üstelik okulların şehir dışına taşındığı düşünülürse tarihi bina biçilmiş kaftandı. İşadamı Orhan Abalıoğlu ile görüşüldü, Denizli Lisesi’ne karşılık 4 okul yeri için anlaşıldı. Başbakan Tayyip Erdoğan Denizli’ye gelişinde de protokol imzalandı. Ancak kısa bir süre sonra mesele duyuldu. Mezunlar biraraya gelip önce Denizli Lisesi Mezunları Derneği’ni kurdular, ardından da kamuoyu oluşturmak için basın toplantıları ve basın açıklamaları yapmaya başladılar. Denizli Lisesi mezunları sesleri çıktıkta kamuoyu da oluşmaya başladı.

OKULUMA DOKUNMA!
Sosyal medya üzerinden haberleşildi, 16 Aralık’ta Denizli Lisesi’nin önünde toplananların sayısı kısa süre de 400’ü buldu. Ellerinde “Okuluma Dokunma” “Koca Mektep bizimdir” “Diren Denizli Lisesi” dövizleri taşıyan kalabalık, Çınar Meydanı’na doğru ellerindeki dövizlerle sessizce yürüyüşe geçti. Olay gazetelere “ilk” diye yansıdı. O güne kadar yıkılan, yakılanları görmezden gelen Ulu Camii, Kız Meslek Lisesi yıkılmasına sesini çıkarmayan bu insanların protesto yürüyüşü oldukça şaşırtmıştı. Söylenen söylenmiş, eylem bitmişti. Aradan aylar geçti. Önce fısıltı gazetesi, sonra resmi açıklama Orhan Abalıoğlu’nun bu işten vazgeçtiğini duyurdu. Denizli Lisesi lise olarak eğitime devam edecekti.

N’OLCAK ŞİMDİ?
Başbakan iken Abalıoğlu ile yapılan protokole imza atan Erdoğan, Cumhurbaşkanı olduktan sonra da konuyu gündeminde tuttu. Cumhurbaşkanı sıfatıyla geldiği Denizli’de kendinden öncekiler gibi Denizli Lisesi’ni ziyaret etse hem öğrencileri, hem okul yöneticilerini sevindirebilirdi belki ama o bunun yerine Milli Eğitim Bakanı’na “fazla uzatmayın okulu belediyeye devredin” deyiverdi. Bundan sonrası mı?..Belediye Başkanı Osman Zolan “Cumhurbaşkanımız son sözü söyledi” demiş ama mezunlara da “endişe etmeyin belediye hizmet binamız örnek bina olacak” diyerek yüreklerine su serpmiş, bir de itiraz edenlerle görüşeceğini söylemiş. Bu görüşmeden bir şey çıkar mı derseniz, kim bilir?

SON SÖZ:
Denizli Lisesi tarihi eser kapsamında. Mezunlara gelince görüştüğüm onlarca insan Denizli Lisesi’nin lise olarak kalmasını istiyor. Sosyoloji literatüründe bir kavram var: The Right to the City. Türkçesi “Şehir Hakkı” Şehirde yaşayan insanların, şehir hakkında verilecek kararlarda söz sahibi olmasını içeriyor.