ÇÖZÜM SÜRECİ

Son günlerin flaş konusu “Akiller” ve çözüm sürecine ilişkin yazılan yazıların, T.C. ve Bayrak krizi ile ilgili yorumların, düşüncelerin harman olduğu şu günlerde, insanlarımızın da kafaları karışmış gibi gözüküyor. Gerçi, yazılarıma yorum yapanların, sokakta beni görerek durduran insanların hemen hemen yüzde 90 oranı hükümet tarafından yapılan çözüm süreci ve akiller meselesinin yanlış olduğunu vurguluyorlar.
Elbette arada bazı “arızalar” çıkacaktır. Demokrasilerde iyinin ve kötünün karşıtlığı olmadan güzellikler ortaya çıkmaz. Tartışmalardan, meşveret etmelerden güzellikler ortaya çıkacaktır. Yeter ki insanlar olayları siyasi parti tutar gibi “at gözlüğü” ile görmesin.
Rahmetli Cumhurbaşkanı Turgut Özal, Başbakanlığı sırasında PKK sorunu için “Dağdaki bir avuç çapulcuya pabuç bırakmayız” diyerek, olayı küçümseyince bugünlere geldik. Bir ara DYP’nin iktidar olduğu dönemde terör sıfırlanmış konumda idi. AKP hükümeti ile birlikte sorun büyüdü, gelişti ve gelinen son noktada Bölücübaşı Apo’nun serbest bırakılması konuşulmaktadır. Bu kadar büyük yanlışlıkların olması sizce mantıklı mıdır?
Sayın Başbakan geçtiğimiz günlerde “Akilleri” protesto eden guruba “çapulcu” demişti. Ardından MHP tarafından Bursa ve İzmir’de yapılan mitinglerde o çapulcular milyonları aştı. Büyük kitlelerin protestolarında yanılma payı çok küçüktür. Hal böyle olunca da, devam ettirilen sürecin yanlışlığı ortaya çıkmıyor mu?
Hükümet tarafından, askerimize, polisimize, sivil insanlara, hatta bebeklere kurşun sıkanların Türk Milleti imiş gibi “Akil insanları” Türkiye sathına gönderme yanlışlığının yapılması, anketlerde bile insanlardaki infialin ne kadar büyük olduğu görülmektedir. AKP’ye yakın, başkanı “Akil insan” olan bir araştırma şirketinin anketlerinde bile bu yanlışlık yüzde 89 olarak verilmektedir. Aynı anketlerde Kürt kökenli vatandaşlarımız bile, bu sürecin yanlış olduğunu yüzde 78 oranlarında dile getirmektedir. Yani, ikna turları Türk Milleti’ne değil de, dağdaki insanlara yapılmalıydı. Eli kanlı olan, bugünlere gelinen süreçte insanlara kurşun sıkan onlardır. Bunun nesi savunulacak durumdur?
40 yıldır bu sorunun niçin bitirilemediğini hemen hemen bütün kesimler basın ve medya organlarında yer alan iddialar ile az çok biliyor. Dağdaki insanların “affedilerek” düze inmesiyle, Doğu ve G.Doğu illerindeki insanlarımızın başına her zamanki gibi “Size özgürlüğü ve Demokrasiyi biz getirdik” diyerek mafya gibi haraçcı çeteler olmayacaklarının garantisini kim verebilir?
Üstelik, süreç bozulmasın diye hükümet tarafından sessiz kalınan şu günlerde üniversitelerimiz başta olmak üzere, Türkiye’nin her yerinde çıkan olayların sorumlusu kimlerdir? PKK yandaşları değil midir?
Taviz verildiği zaman PKK ve yandaşlarının neler yaptıklarını hep birlikte görüyoruz. Böyle bir ortamda bu kadar büyük tavizlerin verildiği, Türk Milleti’nin adeta sindirildiği bir ortamda “Barış Süreci”nin geri tepmeyeceğini kim garanti edebilir? Kaldı ki, PKK’nın ana yuvası Kandil sınırlarımız içinde değildir. Terör örgütü nereye çekiliyor?
Olayın bir başka boyutu ise; gelinen süreçte İşçi Partisi ile TGB’nin protestolara öncülük etmesi AKP yandaşları tarafından oy oranları ile ölçülmekte, bir avuç insan olarak düşünülmektedir. Esas yanılgı bu insanları küçümsemek, her şeyi oy oranı ile ölçmektir. AKP’nin iktidara gelirken söylemleri, iktidarda iken yaptıkları ortada iken, kitlelerin yıllar sonra ortaya çıkarak protesto etmeleri siyasi gözle değerlendirilemez. Eğer siyasi gözle değerlendiren insanlar varsa, Taraf Gazetesi yazarlarından Mustafa Baransu’nun “İktidarın ömrü uzun sürmez” yazısını okusunlar.
Zira Atatürk Kurtuluş Savaşı mücadelesine girdiğinde etrafında kaç kişi vardı?
Eğer AKP yandaşları o gün Bayramyeri’ne gelselerdi, olayın boyutunu ve AKP’ye oy veren insanların orada da olduklarını görürlerdi. Bazı guruplar sessiz kitlelerin hislerine tercüman olarak ön plana çıkarlar. Önemli olan öncü gurup değil; geride bulunan sessiz çoğunluğun durumudur. Kalabalıkları oluşturan 7‘den 77’ye insanların olayı protesto etmesidir. Bunların arasında bütün siyasi partilerimizden insanlar vardı. Bunları görmemezlikten gelmek abesle iştigaldir.
Kısaca, “Gün doğmadan neler doğar” misali, yalancının mumu da yatsıya kadar yanar.