Hikayeleriyle Denizli’nin Türküleri

10 yıldır memleketten haberler veren denizlihaber.com ailesinin bir üyesi daha oldu. O da memleketin türkülerini, hikayeleriyle birlikte sizinle paylaşacak. Türk Halk Müziği Sanatçısı Ozan Karpuz, bundan böyle türkü tadında kaleme aldığı yazılarla sizlerle olacak. Peki Ozan karpuz kim? Denizli’de türkü dostlarının yakından tanıdığı Ozan karpuz’u siz de kendi kaleme aldığı biyografiden tanıyın…

Ben Ozan Karpuz;
1978 yılında iç egenin nadide illerinden olan ve Ege kültürünün ve sıcakkanlılığının konuşma diline en güzel şekilde yansıdığı Denizli’de doğdum. Yaşamımın bundan sonraki kısmı bu ilde doğmuş olmanın avantajları doğrultusunda gelişti.
Yahu sözün özü 1978 yılından itibaren tüm 30 Ağustoslarda sırf ben doğdum diye FENER alayları düzenlenmeye başlandı 🙂 Diğer normal insanlar gibi eğitim olayında gerekli olan yılları kaybettikten sonra üniversite yıllarında müzikle haşır-neşir olmak mikrofona yaklaşmak amacıyla ufak tefek çalışmalarımız olsa da mikrofona yatkınlık bende anne zoruyla gönderilen kuran kursuda caminin mikrofonundan şarkı söyleyerek ve akabinde hoca efendiden yenen köteklerle başladı. Daha sonra yıllarını müziğe veren amcam Baki Karpuz’un mikrofon, hoparlör ve davullarını taşıyarak, sahne tozu yutmak deyimini Bekilli ilçesinin kırmızı topraklarını arşınlayarak deneyim basamaklarımın bir tanesini daha geride bıraktım. Yine üniversite yıllarımda küçük çapta müzik gruplarıyla bazen de tek bağlama ile çeşitli mekanlarda türkü çığırmaya başladım.

Bir de bağlama çalma hikayesi var ki o anlatılmazsa olmaz… Liseyi bitirdikten keri (sonra) evde bulduğum bir tek telli yıllanmış bir bağlama sayesinde o tek telle cemileyi dağlara çıkarıp indiremediğim günlerdeki komşuların sabrına buradan teşekkürlerimi bir borç biliyorum. (BKZ. Cemile’min gezdiği dağlar meşeli)
Sonra hayat notların arasında beni yoğurup yoğurup bir şekil vermek gayretine girişti (ne gerek varsa)

Şimdi Dünyalı, Türkiyeli ozan boyutuna geçelim.

Müziğin başlangıcı daha ilk okul yıllarında kulağıma çalınan ve okula giderken kimsenin görmediği sadece benim gördüğüm kayın ormanlarının tepesinde herkese ait olduğu söylenen GÖKYÜZÜNE bakarak biraz içten biraz candan, acılardan, sürgünlerden ve seksen sonrası ötekileştirmeye çalışan ve asla başarılamayan, sanatçıların baktığı pencereleri merak etmekle geçti. Sonrası yine yaşam telaşı ne zaman mikrofon karşısına geçsem o ilkokul yılları kulaklarıma bir şekilde çalınır.

Şimdi ise bu müzikle geçen en azından taçlandırarak adına dost türkülerden ve yine dostların besteleriyle bir albüm çalışması içerisindeyiz. Umut yolunu bulur derler ya hani işte biz o umudun yoluna çıkan taşları temizliyoruz. İşte eyle(öyle)