BOZDAĞIN GÜNEYİNDEN BİR ROTA: OLUKBAŞI -BENLİK…

Ege’nin efesi gibi yükseklerden bölgeyi seyreden Honaz dağının güney batıya doğru uzanan silsilesi Bozdağ olarak adlandırılır yöre insanınca. Oysa bir başka aynı adlı dağ İzmir-Ödemiş’in zirvesidir. Bazen dağcılar arasında anlam kargaşasına da sebep olur bu benzerlik.

Bozdağ adının yeni yapılmakta olan kayak merkezi kaynaklı gündem oluşturduğu sıralarda dağın başka bir özelliğinden de söz etmekte yarar var.

Bozdağ’ın güneye bakan yamaçlarından aşağılara Gireniz vadisine akan derelerin bir bölümü çatak mevkiinde derin bir kanyona girip Dalaman çayına ulaşır.

Aslında kışın ulaşır da yazın bu pek mümkün değildir. Zira Olukbaşı ve Benlik köylerinin bağına bahçesine can veren bu sudur.

Yazı ayrı güzel kışa ayrı bir gizemli olan yöre yürümek, kamp kurmak, gezi düzenlemek ve yöre flora-faunasını tanımak için ayrı bir öneme sahiptir.  Bozdağın güneydeki eteklerine tutunarak Gireniz vadisine doğru uzanan dağ köylerinden ikisi arasındaki yürüyüş rotasındayız.

Sabahın erken saatinde kent merkezinden araçla çıkılan yolculukta ilk mola yeri Olukbaşı köyündeki cevizli kahve oluyor.

Buradaki dost canlısı insanların biraz da meraklı bakışları önünde yanımızda getirdiklerimizi kahveye söylediğimiz çaylar eşliğinde yiyerek yürümeye hazırlanıyoruz.

Hemen herkesin yol tarif etmeye çalıştığı anlardan kurtulup aracımıza atlıyor Benlik yoluna düşüyoruz. Aracımız bizi iki köyün ortaları denecek bir noktadaki orman yolu kavşağında indirip, akşam ulaşacağımız Benlik köyüne doğru devam ediyor.

Yönümüzü Bozdağ’a doğru çevirip orman yolunu takip ederek yürümeye başlıyoruz. İlk ulaştığımız yer ise ; Bozdağ zirvelerinin görüldüğü yüksek noktalar oluyor.

Burası Olukbaşı kanyonunun üstten görüldüğü ve aynı zamanda Bozdağ zirvelerinin keyifli izlendiği yerler. Kanyonu sarp kayalıklardan görmeye çalışırken bunun mümkün olmayacağını anlamamız çabuk oluyor.

Buradan ancak Çatak mevkii olarak bilinen yaylayı görmek mümkün kanyonun dibini görmek ise hayal.

Bu kayalık yerlerde durup fotoğraflar çekip anılarımızı ölümsüzleştirdikten sonra yola devam ediyoruz. Çevreyi seyrederek Çatak mevkiine doğru iniş ağırlıklı yürüyoruz.

Mevsim sonbaharın sonu, ağaçların renk değişiklikleri ve yaprak dökmelerine inat henüz bunlara aldırmayan yaban erikleriyle buluşuyoruz. Burası Çatak yaylası.

Çatak yakın zamana kadar alabalık çiftliği olarak kullanılmış bit yer. Hâlâ havuzların sağlam duruşu çevrede havlayan köpeklerin varlığı yaşamın devam ettiğine işaret. Fazla oyalanmadan biraz ekşi dağ eriklerinden toplayıp vadi tabanına doğru iniyoruz.

Buralarda yüksekten vadiye doğru sert akan sulardan yararlanarak çok önceleri inşa edilmiş mini elektrik üretim tesisini inceleyip halen kullanılmakta olanın varlığına da tanıklık ederek yürüyüşümüze devam ediyoruz.

Zamanın değirmeninde öğütülmüş değerleri ardımızda bırakarak vadi tabanı olarak tanımlanacak Olukbaşı kanyonunun başlangıç noktasına ulaşıyoruz.
Bu noktaya kadar başka bir yerden ulaşan orman yolunu görüyor, yeni kesilmiş ve soyulmuş çam ağaçları arasından derenin karşısına geçiyoruz.

Burada öğle yemeği için mola veriyor ve aynı zamanda dinleniyoruz. Kelimenin tam anlamıyla doğanın kucağındayız. Günün en güzel saatleri diyeceğimiz bu molalar dinlenme beslenme ihtiyacının da karşılandığı zamanlardır ve yürüyenlerin çok sevdikleri zaman dilimidir.

Yemek sonrası yürümek zor geliyor ve sert bir tırmanışla biraz da zorlanarak Benlik yönüne doğru yol alıyoruz. Arada verdiğimiz molalarda dinleniyor ve kendimizi zaman zaman ödüllendirme anlamına gelecek çevre izleme molaları veriyoruz.

Çatak vadisini ve Olukbaşı kanyonunu ardımızda bırakıp vadi içlerinden patikaları takip ederek yürüyoruz bundan sonra. Buralarda ilginç ağaçlar, mantarlar ve dereciklere rastlıyor görsel hafızamıza yeni renkler ekliyoruz. Benlik köyünün yükseklerden göründüğü tepelere ulaştığımızda yorgunlukla karışık “bir an önce yürüyüşü tamamlama” isteği ağır basmaya başlıyor.

Soğuk sularıyla namlı bir çeşme başına ulaştığımızda piknik için oraya kadar gelen aile ile tanışıyoruz. İkram tekliflerini nazikçe reddedip çeşmeden sularımızı tazeliyor ve devam ediyoruz. Bundan sonra tekrar orman yoluna girerek yürüyoruz.

Yolda motorla yukarılara tırmanan insanlarla selamlaşıp virajlı orman yollarından aşağılara doğru iniyoruz.

Ne zaman ki, dilek ağacı veya eren denen yere ulaşıyoruz, artık o uzaktan gördüğümüz ve yürüyüşü noktalayacağımız Benlik köyüne ulaşmış sayıyoruz kendimizi.

Son bölümdeki devamlı inişten dolayı yürümenin biraz yorucu olması parkuru tamamlamanın heyecanı kaybolup gidiyor insanın bedeninden.

Gruptaki fotoğrafa meraklı arkadaşlarıma son bir sürprizim olduğunu söyleyip Benlik köyünün çifte değirmenlerinin olduğu yere götürüyorum.

Bu görüntü aslında bir ödül oluyor tüm ekibe. Hemen hemen yürüyenlerin tamamı değirmenler bölgesine gelip bu görsel şölenin tadını çıkartıp yorgunluk hissini azaltıyordu. Bu da yeni yürüyüşler için yeni enerji depolamak oluyordu.

Çifte değirmenlerde geçirilen zaman zorlu ama güzel rotanın başarıyla tamamlandığının ilanı oluyordu tüm katılımcılar ve benim için.

Bu rota ile zamanın ajandasına bir not düşüyorum, eğer yolu Bozdağın güneyine düşen olursa bu rotayı denemeli!

Nasıl gidilir: Araç ile Denizli-Acıpayam üzerinden Akalan’a dönerek Kelekçi’ye ulaşılır. Dalaman çayından karşıya geçerek Olukbaşı köyüne varılır. Yürüyüş için bölgeyi bilen bir rehbere ihtiyaç vardır. Özellikle kış yürüyüşü için rehber ve ekipman şarttır. Mesafe yürüyüş olarak 15 km. civarındadır.

Yemek için tedarikli olmak gerekir. Kelekçi de lokanta ve marketler bulunmakla diğer yerleşim alanlarında bu olanaklar kısıtlıdır.

Kamp için her mevsim uygundur ancak tedbirli davranmakta yarar vardır. Özellikle kanyon için gidilecekse yaz mevsimi önerilir. Rota orta zorluktadır…