Eşenler’de sarı sazan avı

Bir av hikayesi …

Eşenler’de balık avı…

Genel hazırlıkları günler öncesinden yapılıp son rötuşları yola çıkmadan tamamlanmış yolculuğun hikâyesidir bu…

Balık avı malzemeleri, konaklama esnasında gerekli olacak ekipmanlar (uyku tulumu, mat çadır gibi) ve sair donanımlar; yiyecek, içecek, giyecekler ile diğerleri tek tek gözden geçirilmiş halde çıkılan bir yolculuğu anlatmaya çalışacağım…

Serpantin kayalı, kızılçamlı tepeler arasından, tozlu, taşlı, bozuk satıhlı orman yolundan hızla ilerlerken aracımıza olan güvenimizle elimizdeki içeceklerimizi yudumluyor ve etrafı izliyoruz keyifle.

Beyağaç merkezinden başlayan bu yolculuk sırasıyla Geriçam köyü, Uzunoluk köyü ve bu köyün mahallesi iken yakın zamanda köy statüsüne kavuşan Eşen köyünden geçip Bozdağ yönüne doğru ilerliyoruz. Bozdağın bittiği, Sandıras dağlarının en doğusunda bulunan nokta, ulaşacağımız yer…

Zaman akşama doğru hızla akarken ve gün çoktan yüzünü geceye çevirmiş yassılıyarak ışıklarını, dağlara doğru vermekteyken ulaşıyoruz hedefimize.

Küçük Eşen mevkiinde otlayan koyunlar ve maden çıkarmak için açılmış ocaklar ve niçin kesildiğini anlayamadığım genç çam ağaçlarının tomrukları-dalları arasından geçip ulaşıyoruz hedefimiz Eşenler göletine…

Yakın tarihlerde çok güzel anılarımın olduğu bu bölge adeta gülümseyerek bakıyor bana.

Yolculuğa beraber çıktığımız ve balık konusunda usta olan arkadaşım Beyağaç Belediyesi Meclis üyesi Mahmut İlgün bu organizasyonun asıl mimarı. O nedenle işleri o üstlenecek ben ise yardımcı olacağım.

Gölün ikinci koyuna doğru gidip oltalarımızı atmak için hazırlıklarımızı yapıp bir kısmını da gölün ılık suyuna indirdikten sonra diğer işlerimize yöneliyoruz.

Kamp yerimizi temizleyip düzenliyor, yemek malzemelerimizi çıkartıp, çevreden odun topluyor, masamızı kurup yemek yapmaya koyuluyoruz.

Bu boşlukta kısa süreli çevreye göz atmak ve bir kaç kare akşam görüntüsü kaydetmek üzere kamp yerimizden uzaklaşıyorum.

Çevrede pek kimse yok, sadece yakın beldelerin birinden gelmiş iki aile suya attıkları oltalarını toplayıp dönüş hazırlıkları yapıyorlar.

Kısa turun ardından henüz balık yakalanmadığı için yanımızda getirdiğimiz malzemelerle nefis bir yemek hazırlayıp göl manzaralı kurbağa sesli ve yakamozlu gecede afiyetle yiyoruz.

Gölün sakinliği ve sessizliğini izleyip kulaklarımıza gelecek zil sesine odaklanarak isli çayımızı yudumluyoruz peş peşe.

Bu saatlerde yapılan sohbetlerin ardından oltalarımızı kontrol ediyor bir zil sesi duymayı çok çok istiyoruz. Ama nafile, onca güzelliği taçlandıracak pek istenen zil sesi duyulmuyor bir türlü.

Gecenin ilerleyen saatlerinde kurbağaların korosu çekilmez hal alınca biraz göle taş atıp dikkatlerini dağıtmayı deniyorum. Ama ne mümkün, enerjileri tavan yapmış kurbağalar benim attığım taşları filan dikkate almıyorlar.

Gökyüzünde ay, suda yansıma ve sessizliği bozan kurbağaların bağırışları arasında kısa süreli uyumayı deniyoruz. Serin hava, bol oksijen ve harika manzarayı seyrederek dalıyoruz uykuya…

Şafak vaktinden kısa süre sonra uyanıp günün bu saatindeki ışığın tazelik ve dinginliğinde biraz fotoğraf çekiyorum. Arkadaşım da oltaları kontrol ediyor sırasıyla.

Günün ilk sürprizi neşemizi yerine getiriyor. Gece esen hafif yel ve kurbağaların sesinden olsa gerek zilleri duymamışız ve oltalarımızdan ikisine balık takılmış.
Arkadaşım uzaktan gelirken iki elinde iki balığı göstererek ve gülerek kamp yerimize ulaşıyor. Adet olduğu üzere balıklar tel kafeste suya konuyor ve oltalar yeniden yem takılarak atılmaya hazırlanıyor.

Bu işlem daha tamamlanmadan kuzey taraftaki oltalardan birinin gerili olduğunu fark edip o yöne gidiyor ve kontrol ediyorum. Bu işten çok anlamadığım için önce biraz çekip bırakıyorum belirsizlik var, sonra tekrar çekip bırakıyorum olta yine geriliyor.

Ne olursa olsun diyerek çekmeye başlıyorum yaklaştıkça sarı renkli bir pullu sazan bir sağa bir sola çekiyor oltayı ve inanılmaz bir heyecan oluşuyor. Av ve avcı modunda ben!

Bulunduğum yerden biraz aşağıya inerek suya yakın bir noktadan yorulmuş olan balığı oltadan kurtulmadan karaya çıkartıp iğneden kurtarıp elime alıyor ve yavaşça diğer balıkların olduğu tel kafese bırakıyorum. Benden epeyce uzakta oltalarla uğraşan arkadaşım geldiğinde biraz şişerek tel kafesi işaret ediyorum. Bir sevinçte onda oluyor ve ustadan aferin alıyorum…

Güzel bir günün akşamından ertesi günü öğle sonrasına uzanan gezi, kamp, av, dinlenme ve doğada olma zevkini sonlandırdığımızda keyifli, rahat ve biraz da dinlenmiş olarak oltalarımızı sudan çıkarıp yerlerine koyuyor ve dönüş yoluna düşüyoruz.

Gün akşama meyillendiği saatlerde evimizdeyiz başarılı bir av yapmanın gururuyla…

Şimdi nasıl anlatmalı tüm hayalleri, beklentileri bir oltanın ucuna bağlayıp suya salmanın keyfini ve nasıl anlaşılmalı bir ince ipin ucundaki kıpırtının insana verdiği heyecanın değeri…

Anca yaşanırsa değil mi !..