DENİZLİ LİSESİ ŞEHRİN EN PRESTİJLİ BİNASIDIR

Son bir yıldır kent gündemini en çok meşgul eden konuların başında “Denizli Lisesi belediyeye devredilecek mi” sorusu geliyor. Bu sorunun yanıtını şimdilik kimse bilmiyor, Milli eğitim camiasından da, belediye cephesinden de yapılmış herhangi bir açıklama yok. Hatırlarsanız; iki yıl önce hayırsever Orhan Abalıoğlu ile Milli Eğitim Müdürlüğü arasında protokol imzalanmış, Aktepe’deki arsanın karşılığı olarak, Denizli Lisesi’nin tarihi binasının da içinde bulunduğu arsa Denizli Belediyesi’ne devredilmişti. Denizli Belediyesi de tarihi binayı başkanlık makamı olarak düşünmüştü. 

Sonrasını biliyorsunuz.

Protokolün duyulması kentte tepkilere yol açmış, Denizli Lisesi Koruma Derneği kurulmuş, yürüyüş düzenleyerek karşı çıkmıştı. Hayırsever işadamı Orhan Abalıoğlu da yoğun tepki ve istekler ile dört okulu yaptıracağı arazideki hafriyat çalışmalarının yüksek maliyeti nedeniyle iki yıl okulların inşaatına başlamamıştı. 2015 yılı başlarında da Vali’nin talimatıyla Yenişehir, Şirinköy, Eskihisar ve Çakmak Mahallesi’nde yeni arsalar bulunmuş ve Abalıoğlu ile dört okulun kaba inşaatı için yeni protokol imzalanmış, protokolden Denizli Lisesi çıkarılmıştı. Denizli Lisesi mezunları “okulumuz kurtuldu” diye sevinirken, seçim öncesi toplu açılışlar için Denizli’ye gelen Cumhurbaşkanı Erdoğan Koca Mektep tartışmasını yeniden alevlendirmiş “Artık tarihi okul binası Denizli Büyükşehir belediye binası olarak hizmet etmeli. Bu işi uzatmanın alemi yok” demişti.

OKULDA TAMİRAT BAŞLADI
Aradan 9 ay geçti. Bu konuda atılmış herhangi bir adım yok! Ama okulda eğitim ve öğretim sürüyor. Öğrenciler derslere giriyor, kantine iniyor, tuvalete gidiyor, bahçeye çıkıyor. Yani kısaca Koca Mektep’te hayat devam ediyor. Öyle olunca da hayatın gerekleri ortaya çıkıyor. Öğrencilerin ihtiyaçlarının karşılanması ve okulun tamiri de onlardan biri. En başta artık kullanılamaz durumda olan tuvaletler var. Yaz aylarında okul aile birliği ve okul koruma derneği kapı kapı gezerek okula maddi yardım toplamaya çalıştı. Yaklaşık 60-70 bin lira tutacak maliyeti karşılamak için zorlandılar ve birçok kapıdan da eli boş döndüler. Ancak yılmadılar ve toplayabildikleri kadarıyla işe başladılar. Şimdi bitmek üzere. Denizli Lisesi’nde Büyükşehir Belediyesi Koruma Uygulama Denetim Bürosu (KUDEB)in gözetiminde yapılan çalışmalar Aydın Kültür ve Tabiat Varlıkları Koruma Bölge Kurulu’nun onayıyla yürütülüyor. Alt tarafı tuvalet diyeceksiniz ama işler öyle yürümüyor. Kafanıza göre bir şey yapmanız mümkün değil! Okulun tuvaletlerinde kullanılacak fayanstan tutun da, batarya ve lavabolara kadar her şeyin birebir aynısı, her şeyin aslına uygun yapılması isteniyor. Onlar da aynısını yapmak için çabalıyor.

Bu şartlar altında bakıldığında burasının belediye binası olması imkansız. Belediyenin kullanımı için gereken bilgisayar alt yapısı, elektrik, klima ve diğer aksamlara koruma kurulunun izin vermesi çok zor. Çünkü Denizli Lisesi 1. Derece SİT alanı alanı. Prof.Dr.Necati İnceoğlu bu konuda uyarıda bulunuyor ve şöyle diyor: “Lise Binası geçen yüzyılın başlarında bir eğitim binası olarak inşa edilmişti. Taşıyıcı sistemi ahşap karkastı. İnşaat esnasında çekilmiş resimlerde bu ahşap karkas sistem açıkça görünür. Cephe sistemi de bu ahşap karkas sistemi yansıtır. Onarım sırasında cephe korunarak, gene ahşap olan döşemeler betonarmeye çevrilmişti. Binanın şu andaki taşıyıcı sistemi ahşap karkas-betonarme gibi az rastlanır ama bir anlamda başka bir tadilata elvermeyecek ölçüde karmaşıktır. Bina bu nedenle bakım ve onarımla yaşamını sürmeli, köklü tadilatlara gidilmemelidir. Bu konstrüksiyon bir belediye binasının gerektirdiği modern iletişim, aydınlatma, klima, havalandırma sistemlerinin yükünü kaldıramaz. Binaya yüklenilirse, ciddi teknik sorunlarla karşılaşılacağını düşünmeliyiz”

DENİZLİ LİSESİ, LİSE OLARAK KALACAK-MI?-
Okuldaki hareketlenme Denizli Lisesi’nin lise olarak kalması yönünde iyi işaretler taşıyor. Bunların başında onarım çalışmaları geliyor. Tabii hepsi koruma kurulundan onaylı olacak. Esas değişim bahar aylarında gerçekleşecek. Dış boya ve ahşapların bakımlarının yanı sıra, bahçe düzenlemesi gerçekleşecek, kırılmış, kurumuş ağaçlar sökülecek ve okula giriş çıkış ön kapıdan yapılacak. Okul Aile Birliği Başkanı İlknur İzmiroğlu, Okul Müdürü Durmuş Ali Cengiz ve Koruma Derneği Başkanı Hasan Panayır birlikte çalışıyorlar. Okul tarihinde bir ilk yaptılar ve çay partisi düzenlediler. Buradan elde edilecek geliri tamir ve bakımda kullanmayı hedefliyorlar. Çay partisinde ortaya çıkan bir görüşü de dillendirmeden olmaz. O görüşe göre okul bahçesi yaz aylarında halka açılabilir. Güzel bir çay bahçesi olabilir. Buradan elde edilecek gelir okul için kullanabilir. Çay partisine gelen mezunların okulda nostalji yaptıklarını ise söylemeye gerek var mı bilmem..

DENİZLİ LİSELİ OLMAK PRESTİJLİ BİR ŞEY
1874’te, Çatalçeşme Parkı’nın bulunduğu yerde, Rüştiye Mektebi adıyla eğitime başladığında okulun sadece üç sınıfı, Hisarlı Ali ve Halil İbrahim Efendi adında sadece iki öğretmeni vardı. Sınıf sayısı 1892’de dörde, 1894’te beşe çıktı. 1899 depreminde çok büyük hasar görünce geçici bir süre için Değirmenönü Mahallesi’ndeki bir eve taşındı. Bir yıl sonra da Sanat İdadisi ismini alarak, iptidai, ihzarî, umumî ve sınaî gibi sınıflara ayrıldı. İnşaatına 1915’te başlandı. Parasızlık nedeniyle birinci kattan sonra inşaat durdu, ikinci kat bitirilemedi. On yıl inşaat halinde bekledi. Vali Mithat Kalabalık 1926 yılında vilayet bütçesinden 100.000 lira ayırarak tarihi binayı yaptırdı da bir bölümüne Kâtip Çelebi İlkokulu, bir bölümüne ise Muhtelit Orta Mektep yerleştirildi. Çoğunuz bilmez ama Türkiye’ de kızlı-erkekli eğitim öğretim ilk burada başladı. 1931’de “ Köy Muallim Mektebi” açıldı. Aynı yıl okulu Atatürk ziyaret etti. 1945 yılında İsmet İnönü, 1950’de Celal Bayar, 1964 Cevdet Sunay! 1967’de Yankı adlı kültür sanat dergisi çıkarıldı. 1970’de Denizli Lisesi Radyosu kısa dalgadan yayın yapmaya başladı.1985’te Eski Eserler Müdürlüğünce” Korunması Gereken Tarihi Eser” olarak tescil edildi. 1997’de Koca Mektep dergisi yayınlandı. Bu arada Ömer İnönü, Atilla Sezener , Berkant, Ertan Cillov, Necati İnceoğlu, Önder Göçgün, Müjdat Keçeci, Musa Kazım Manasır, Metin Vural, Celal Şimşek, Ali Abalıoğlu, Hasan Himmetli, Bekir Urganlıoğlu, Ahmet Yoldaş, Necdet Yılmaz, Süleyman Kocasert, Tevfik Tan, Mehmet Ünal, Hasan Ergür, Musa Akyol, Şemsettin Terzi oğlu,İbrahim Şenel, Cüneyt Zeytinci, Bilge Öncel, Ali Yavuzçehre, Mehmet Cillov, Süleyman Öztürk, Hamdi Erol, Necdet Özer, Metin Saydal, Hasan Panayır. Adnan Keskin, Mehmet Yüksel, Kurtuluş Sarıkaya, Deniz Semerci. Sema Ramazanoğlu, Berrin Sivri, Ömür Eke’yi mezunlar arasında saymalıyız.