27 MAYIS…

Bir sabah tanklar sokağa indi.
Radyolar sustu.
Milletin iradesi susturuldu.
Ve yargı, bir tiyatro sahnesine dönüştü.

Adnan Menderes ve yol arkadaşları, halkın duasını almıştı bir kere.
Milletin emanetini taşıyorlardı.
Ama onlar sandıkla geleni silahla götürmek istediler.
Milli irade yok sayıldı,
Ülke karanlık bir tünele sürüklendi.

O gün sadece bir hükümet değil, demokrasi devrildi.
Adalet yara aldı, sistem sarsıldı, gönüller incindi.
Hukuk, kinle yer değiştirdi; umut rafa kaldırıldı.

Menderes, Zorlu, Polatkan…
Anadolu’nun öz evlatlarıydı.
Ve Yassıada’da hukuksuzluğun kurbanı oldular.

Anadolu, o zor günlerde aslında Menderes’in yanındaydı.
“Yeter, söz milletindir” diyen sese sahip çıkıyordu.

Lakin karar çoktan verilmiş, kalem kırılmıştı.
Darbecilerin kalpleri mühürlü,
Zihinleri vesayetin emrindeydi.

Unuttukları bir şey vardı.
Atladıkları bir gerçek.
Bilemedikleri bir hakikat…

Anadolu irfanıydı bu.
Sessizdi belki ama derindi.
Ve der ki:
“Zulümle abad olanın sonu berbat olur.”

Bu sözü duymadılar.
Ama tarih, bu sesi sonra çok net duyurdu.

27 Mayıs, bir milletin geleceğine kurulan tuzaktı.
Milli irade rehin alındı.
Yassıada, baskıların, işkencelerin ve idamların adresine,
Utanç ve hüzün adasına dönüştü.

Kalkınma hamleleri durduruldu.
Bağımsız siyaset hedef alındı.
Yassıada’da yargı değil, öfke konuştu.
İthamların yerini intikam aldı.
Suçları ise, yalnızca bu aziz milleti temsil etmekti.

Ama bu millet boyun eğmedi.
Zincirleri kırdı,
Sandığı küçümseyenleri tarihe gömdü.

Her darbe, bir milletin yürüyüşüne vurulan kelepçedir.
Ve bu millet, o kelepçeleri her seferinde söküp atmıştır.
Bugün hâlâ o acıyı yüreklerimizde hissediyoruz.
Çünkü mesele kişiler değil, milletin haysiyetiyle ilgilidir.
Devletin itibarı, hukukun namusudur.

Siyasi yasaklar, milletin iradesine vurulan prangalardır.
Oysa hiçbir vesayet ebedî değildir.
Ne darbe baki kalır, ne yasak.
Bu kahraman millet, günü geldiğinde zincirleri kırar.

Türkiye artık eski Türkiye değil.
Bu topraklarda en gür ses, milletin sesidir.
Devlet, milletin emrindedir.
İrade, sahibine dönmüştür.

Unutmayalım: Unutursak tekrar eder.
Unutturursak, daha ağır bedeller öderiz.

Bu memleket için bedel ödeyenleri,
Can verenleri, aziz milletimiz asla unutmaz.

Başbakan Adnan Menderes’i,
Yol arkadaşları Fatin Rüştü Zorlu’yu ve
Hasan Polatkan’ı rahmetle anıyoruz.

Demokrasiye sahip çıkmak,
Onların aziz hatırasına gösterilecek en büyük vefadır.

Ve bu kahraman millet,
İradesine uzanan eli asla affetmez.