O. Nuri SÖZKESEN

Allah rahmet eylesin.
Ailesine ve sevenlerine sabır.
İmam sorar.
Nasıl bilirdiniz ?
İyi bilirdik. Hemde çok iyi.
Güzel insandı. Dürüst insandı. Akılcı insandı.
Hayatını insanlığa adamıştı.
Önce Funikayı büyütmeyi düşünmüştü.
Sonra Denizli için çabalamıştı.
Türkiyeyi seviyordu.
Güçlü Türkiye nin üretmek ile yaratılacağına inanmıştı.
Hem kişisel hem de kurumsal olarak sonuna kadar hukuk ve kanunlar içinde iş yapmıştı.
Hep güleç yüzlü idi.
Bardağın hep dolu tarafından başlardı yorumlamaya.
Çalışmak ve sürekli üretmekle sorunların çözüleceğine inanmıştı.
Demokrattı.
Hem de ders alınacak kadar demokrat.
ODTÜ’lüydü.
Dünyadaki tek lider yetiştiren JAIMS Üniversitesi’nin tek Türk mezunu idi.
Çeşitliliğe inanırdı.
Her fikrin tartışmasından doğru olanın bulunacağına inanırdı.
En az harcama ile yaşamın süreceğine inanırdı.
Hiç özel aracı olmamıştı. Hiç sekreteri olmadı. Hiç yardımcısı olmadı.
Fotokopisini kendi çeker, çayını kendi alırdı.
Şoförü yoktu. Hiç olmadı.
Her gün sıraya girip yemeğini yerdi.
Hiçbir zaman birinin adamı olmadı.
Hiç kimseninde adamı olmasını istemedi.
Hep yeniyi arardı.
Yeni bir buluşun varsa sana köle olurdu.
Yeter ki yarar sağlayan, fayda sağlayan yeni bir buluş olsun.
Birkaç gün hiç uyumadan üzerinde çalışırdı.
Haftanın 5 iş günü hiç kravatsız, traşsız olmadı.
Her gün mutlaka günlük gazeteleri okurdu.
Her akşam da mutlaka üç beş sayfa kitap okurdu.
Her sabah 8 : 30 da masasında olurdu.
Mavi salonda, 10 kişi ile aynı ofisi kullanırdı.
Masası diğerlerinden farklı değildi.
1,5 metrekarelik bir masa ve yarım metrekarelik iki etejer.
Bir telefon, bir bilgisayar.
Gelen otursun diye iki koltuk.
Düzenlilik hastası idi. Masada ve her yerde her şey yerli yerinde olsun isterdi.
Yaşadığı dünya için ne kadar kafa yorduysa bir o kadar da sonraki hayata kafa yorardı.
Şimdi orda.
Umarım beklediği gibi bir hayat bulmuştur.

Sevgilerimle

Çetin APA