Kilise Çıkmazı

Son zamanlarda ilimizde bir sitede açılan Kilise ile ilgili farklı yorumlar gelmeye başladı. Öncelikle, ilimizdeki bir yerel gazete ile televizyonun “maharetmiş gibi” Müslüman mahallesinde salyangoz satarcasına duyurduğu haberin ardından, çeşitli kesimler görüşlerini dile getirmeye başladı.
Kimileri “iyi olduğunu”, kimileri ise “Mırın kırın” ederek, kilisenin ilimize yakışmadığını dile getirdi. Ancak yorumların içinde en güzelini, bence en can alıcı noktayı milletvekili Nihat Zeybekci twitter üzerinden yaptı.
Zeybekci “Çocuklarımıza verilen dini eğitim gözden geçirilmeli, nerede yanlışlık yaptık ki, genç insanlarımız dini boşluklarını doldurmak için böyle bir yol seçtiler. Anlatamadıklarımıza, hatalarımıza, camilerimize, din derslerimize ciddi olarak bakalım” diyerek, Tu kaka yapmak yerine, hatanın kimde olduğunu sorgulamak yerine, hatanın kaynaklarını bulmanın en doğru yol olduğunu belirtiyor.
Rahmetli Babam, Türkiye’den 1960’da Almanya’ya çalışmaya giden ve Almanlar tarafından tren istasyonunda çiçeklerle karşılanan birisi. O uzun yıllar Avrupa da kalmış, Avrupa kültürünü bilen bir insan olarak bizi İmam Hatip Lisesine gönderdi.
Yıllar sonra kendisine “bizi niçin İHL’ne” gönderdiğini sorduğumda, “Eğer ben başınızda olsaydım önemli değildi. Ama sizler o yetişme çağında yalnız kaldığınız için, Dini, İmanı, Allah’ (CC)ı, Peygamberi (SAV) bilmeniz için gönderdim. Çok şükür, hiç biriniz benim istemediğim şekilde olmadınız. İnsan maddi ve ruhani olarak bir bütündür. Vücudu her türlü doyarabilirsiniz. Ama önemli olan ruhi doyumdur. ” diyerek, hem İmam Hatip Liselerinin durumunu, hem de ailenin ilk temel eğitimde çok önemli olduğunu vurgulamıştı.
Yıllar sonra, aynı olguyu bende çocuklarıma işledim. Babamın bana öğrettiği gibi çocuklarıma dini eğitimi verdim. Her ne kadar çocuklarım, benim gibi İHL’de okumasalar da, dini eğitimlerini gerek yaz aylarında camilerde, gerekse kendim (sorgulayarak değil), bizzat vererek öğretim. Çok şükür ki, son din olan İslam’ın kaideleri dışına çıkmadılar.
Günümüzde ise, dünya telaşından olacak, insanlarımız çocuklarına bırakın dini terbiye vermeyi, eğitim öğretimleri ile bile doğru dürüst ilgilenmiyorlar.
Çocuklarına veriyorlar harçlıkları, servisle okula gönderiyorlar. Çocuk akşama kadar okulda (yapayalnız bir şekilde) boşluk içersinde gününü gün etmeye başlıyor. Eve geliyor, (kuşak farkından olsa gerek,) başlıyor ailesi ile tartışmaya. Sonucunda bunalım.. Ya intihar, ya da uzun süreli ailesinden, kültüründen uzak kalan gençler; (araştırarak) yaşamlarına en uygun olanı seçiyorlar. Bu seçme, din olabildiği gibi, esrar, eroin gibi kötü alışkanlıklar da olabiliyor. Yaşam tarzları onları bir yerlere sürüklüyor.
Çünkü sadece maddiyat ile yetiştirilen, ilgilenilmeyen çocuklar bütün kesimlerin bildiği gibi, ya cemaatlerin, ya da Avrupa kökenli örgütlerin ağına düşerek , hayatlarını tamamen değiştiren “sapık da olsa” bir takım olgulara kaptırıyor kendilerini. Çünkü manevi boşluklarını dolduracak temel dini bilgilerden yoksun, arayış içersendeler. Üstelik, islam dini içindeki pek çok hurafe, bu tür insanların dinden soğumalarına vesile oluyor. Kulakdan dolma bildikleri bazı dini terimlerin tam karşı zıddını bir başka dini olguda bulan insanlar, “Eğer islam böylese, ben bunu istemiyorum. Benim dinim bu” diyebiliyor.
İşte aile kavramının önemi ve eğitim konusu burada ortaya çıkıyor. Yetişme çağında evladına din adına, maneviyat adına bir şey veremiyorsanız, onların getirdiği anlayışlara boyun eğmek zorunda kalıyorsunuz.
İşte, ilimizdeki kilise meselesinin boyutu burada belli olmaktadır. Milletvekili Nihat Zeybekci’nin dediği gibi, hatayı aramak ailede başlıyor.