Asker olacaklardı, hayalleri yok edildi

FETÖ’nün Türk Silahlı Kuvvetleri’ndeki örgütlenmesi yürütülen soruşturmalarla ortaya çıkarken, yıllar içinde örgüt mensuplarının kendilerinden olmayanları askeri okullardan nasıl uzaklaştırdıkları o zorlukları yaşayanların anlatımıyla gün yüzüne çıkıyor. “FETÖ’nün işkencesinden geçenler” yazı dizisinde, o günleri yaşayan ve halen psikolojik işkencenin sıkıntılarını çeken gençlerle konuştuk. Yazı dizimize “18 yaşında hayallerimizden koparıldık” diyen 26 yaşındaki Baran Akçok ile başlıyoruz. İşte anlattıkları…

FEN LİSESİ YERİNE ASKERİ LİSE
15 Temmuz darbe girişinin ardından ortaya çıkan bir gerçek de askeri okullardaki bazı öğrenciler FETÖ örgütü tarafından ayrılmaya zorlanmaları oldu. Siz de bunlardan birisiniz. Ne oldu, neler yaşadınız?

2004 yılında İzmir Maltepe Askeri Lisesi’ni kazandım. Buradaki Erbakır Fen Lisesi’ni de kazanmıştım. Devlete, orduya hizmet etme anlayışıyla bir tercih yapıp askeri liseye girdim. Giriş sürecinde her şeyiniz, bütün aileniz irdeleniyor. Herhangi bir eksik, sıkıntı görülmedi. Soruşturmanın ardından kabul edildik, girdik.

Askeri lise dönemi boyunca çok büyük sıkıntılarla karşılaşmadık. Elbette eğitim, yatılı okul hayatı zordu. Yalnız 2008’de mezuniyetimiz ve Harp Okulu’na doğru geçerken şöyle bir durum oluştu: İntibak eğitimine gittik. Fakat herkesin aynı eğitimi yapmadığını gördük. Yat, kalk, sürün… Bunlar askeri lisede de gördüklerimizdi. Herkesin uygun adımla gittiği yerde biz susuz bırakıldık, aç bırakıldık, gece uyutulmadık. Böyle eğitimlerle karşılaşınca insanın içine bir şüphe düşüyor. Bir şeyler ters gidiyordu.

“5 DAKİKADA YEMEK, GECE 2-3’E KADAR EĞİTİM”
Seçtiklerine, kendilerinden gördüklerine farklı, size farklı davranıyorlardı öyle mi?

Evet… Sabah uyanıyorsunuz. Normal eğitim adı altında başlanıyor ama bir kısmı daha yumuşak ve formata uygun eğitim sürdürürken, bir kısma dinlenme arası verilmiyor. Öğle yemeği süresi 5 dakika. Oysa sadece sıraya girip yemeği alabilmek 5 dakikadan fazla. Bile bile bize yemek yedirilmediği zamanlar oldu. Eğitimler gece 2-3’e kadar devam ediyordu. Normalde o saate kadar eğitim yapılmaz.

Tam yatıyorsunuz gece nöbeti başlıyor. Sıkıntı yok, nöbet tutarız ama nöbet bitiyor tam uyuyacaksınız yarım saat sonra biri gelip yatağa tekme atarak uyandırıyor, hem de çok saçma sapan bir nedenden. Koridorda bir kağıt parçası bulmuş, kaldırıyor herkesi şınav gibi cezalar veriyor. Ondan sonra da uyumaya zaman kalmıyor.

Bir yerden sonra insan psikolojisi bu fiziksel ağırlığın altında eziliyor. Aslında sizi ayırmaya çalışıyorlar. Ne zaman ayrılmak istediğinizi dile getirirseniz yanınıza babacan, abi gibi gelip “Sen dışarıda çok başarılı olursun. Burada ne işin var? Biz sana her türlü kolaylığı yaparız” diyorlar. Bunu çok arkadaşımıza uyguladılar. Daha biz ilk haftada 10’larca arkadaş ayrılmak zorunda kaldık.

Benim disiplin yönünden de hiçbir sıkıntım olmadı. Şundan dolayı diyemiyorum. Eğitim ağır geldi ayrıldık, değil. Disiplinsizlikten ayrıldık, hayır değil. Bu tamamen sistematik şekilde bizi ayrılmak zorunda bırakıp kendi adamlarını yerleştirmek üzerine bir düzen.

İLK HAFTANIN SONUNDA AYRILMA DİLEKÇESİ
Bu yaşadıklarınız ne kadar devam etti?

Ben, ilk haftanın sonunda Kara Harp Okulu’ndan ayrılma dilekçemi verdim. Süreç devam edebilirdi, uzatabilirdik ama bugün de görülüyor ki zordu. Devam etmek isteyen arkadaşlarımız ise 1 ay sonra, 1 yıl sonra, 3 yıl sonra bıraktılar. Harp Okulu son sınıfta ayrılmaya zorlanan insanlar var. Bunun böyle olacağı belliydi. Zaman kaybetmemek adına karar vermek gerekiyordu. Yaşadığımız bir hayal kırıklığıydı. Biz üniversite sınavına girmedik. 14 yaşında üniforma giydik, 18 yaşında da çıkarmak zorunda kaldık hem de hiçbirimiz istemediği halde. Böyle bir süreç yaşadık. Devam etme kararı alanlar kamplara katıldı. Orda bu anlattıklarımın birkaç katı eziyet yaşadılar. Uygulayan da onlar, hakim de onlar, savcı da onlar. Bir yere itiraz edemiyorsunuz.

“SUSUZ GÜN BOYU GÜNEŞİN ALTINDA”
Size uygulanan en ağır yıldırma neydi?

Toplu bir süreç ama ben bir günü anlatayım. Gün boyunca ya hiç su içmiyorduk ya da zorla su içiriyorlardı. Sonra o kadar fiziksel bir şiddet oluyordu ki içtiğimizi çıkarıyorduk. Gün boyu güneşin altındasınız. İlk gün ne yapılır? Üniforma verilir. Biz daha kapıdan girer girmez bazı şeyler başladı. İsimlerimiz okunduğunda bizi özel olarak çağıran komutanlar oldu. Belli ki önceden bizlerle ilgili haber uçurulmuş. İlk gün yemek yemedim örneğin. Akşam yemeğinde bir şeyler atıştırmaya çalışırken eğitime aldılar. Normalde akşam yemeğinden sonra dinlenme verilir.

“PSİKOLOJİK İŞKENCE HİÇ AKLIMA GELMEZDİ”
Size böyle davrananlarla konuşup nedenini sordunuz mu?

Takım komutanımız, bölük komutanım, tabur komutanımız vardı. Ayrılmaya, bunu söylemeye karar verdim. Zaten ayrılacağınızı söylediğinizde size kimse kötü davranmıyor. Bütün dinlenme zamanlarını kullanabiliyorsunuz. Kimse size dokunmuyor. Bölük komutanım ile aynı ortamda denk geldiğimde “Bunu neden yapıyorsunuz? Biz devam etmek istiyoruz ama koparıldık” diye sordum. Dalga geçer gibi baktı. Geri dönemezsiniz, dönerseniz daha ağırıyla karşılaşıyorsunuz. Adam ayrılmak istiyor, bir akrabası gelip onu ikna ediyor. Geri döndüğünde yaşadıklarının 2-3 katıyla karşılaşıyor bu sefer.

Bunları yaşayana kadar herhangi bir terör örgütü bağlantısı, cemaat bağlantısı gibi şeyleri çok tahmin etmiyorsunuz. Çünkü orada bir güven ortamı var. Dört yıl askeri lisede okudum. Ağır eğitimleri yaparım ama böyle bir psikolojik işkenceyle karşı karşıya geleceğimi çok düşünemedim açıkçası.

Oradan ayrıldıktan sonra belli başlı siyasi gelişmeler var. Ayyuka çıkınca, haberlerde de silahlı kuvvetlerden uzaklaştırılan komutanları duyuyorsunuz. Bunlar Hava Harp Okulu, Kara Harp Okulu’nda görevli insanlar.

Biz de bu mağduriyetlerden dolayı Türk Silahlı Kuvvetleri’nden Ayrılan ve Atılan Öğrenciler Platformu olarak yıllardır bir şeylerin mücadelesini veriyorduk haksız tazminatlarla alakalı. 15 Temmuz’dan sonra mağduriyet iyice ayyuka çıkınca siyasilere ulaşmaya çalışıyoruz. Bizler bu sürecin çok büyük mağdurlarıyız. 18 yaşında hayallerinden koparılan adamlarız.

“DARBECİLER ARASINDA ONLAR DA VAR”
O süreçte size bunların yaşatıp bugün darbeciler arasında isimleri geçenler var mı?

Kesinlikle var. Çarşaf çarşaf listeler yayınlanıyor. Hukuki süreç sonuçlansın mağdur olan öğrencilerin çoğu davalarını açacak bu insanlara. Şu anda isim söyleyemiyorum. Hukuki olarak hüküm giymelerii gerekiyor. Hepsini tanıyoruz. Çoğu bize kamplarda, intibaklarda, harp okulunda işkence, eziyet edenler.

TANKÇI OLACAKTI
Kara Harp Okulu’nu bitirerek ne olmak istiyordunuz?

Ben tankçı olmak istiyordum. Askeri lisedeyken böyle bir hayalim vardı.

Sizin döneminizden olup da yaşadığı olumsuzluklara rağmen okulu bitirip orduda olan arkadaşlarınız var mı?

Var… Bizim devremizden sınırlı sayıda insan mezun oldu. Benim kendi devremden şu anda görevde olan çok az. Onların bir kısmıyla çok yoğun uğraşılmadı. Uğraşılanlar da çok direndi. Bakın bizim içimizde çöpün içinde amuda kalkan arkadaşımız oldu. Bütün birlik elinde silahla koşarken “Sen bu silaha, namusuna sahip çıkamazsın, al bu tahtayla koş” denilen arkadaşımız vardı. Bu biraz da ailelerin yaklaşım tarzıyla ilgiliydi. Çünkü kimi aileler kolay kabullenmediği için çocuğunun ayrılmasını istemedi. Ama şunu söylemeliyim: Devam eden arkadaşlarımız da ayrılmak zorunda kalanlar da arkadaşlarımız da; ama gerçek vatanseverlerden bahsediyorum, kimse ayrıldıktan sonra Türk Silahlı Kuvvetleri’ne ne de devlete sırtını çevirmedi. Hiçbirimizde devlet düşmanlığı, silahlı kuvvetler düşmanlığı kesinlikle olmadı. Bugün yaşanan süreçte iyiyle kötüyü ayırmak lazım. Türk Silahlı Kuvvetleri bizim. İçindeki çürük elmaları ayıklamaya yardımcı olmaya çalışıyoruz. Çünkü biz sıkıntıları birebir yaşayanlarız.

Mezun olsaydınız hangi devre olacaktınız?

Benim devre arkadaşlarım 2012 çıkışlı olarak kıta görevine başladılar.

İADE-İ İTİBAR İSTİYORLAR
Başka ilave etmek istedikleriniz var mı?

Ağır gelen eğitimlerden kaçmak, çektiğimiz sıkıntılardan zora gelip ayrılmak falan değil bizim yaşadıklarımız. Tamamen psikolojik ve fiziksel işkencedir bunun adı. Süreçte bizi haklı gösterecektir. Türk Silahlı Kuvvetleri’nden Ayrılan ve Atılan Öğrenciler Platformu olarak İade-i İtibar Yasası’nın çıkması için uğraşıyoruz. İzmir, Ankara ve İstanbul’da bu hafta sonu izinli bir eylem şeklinde hareketimiz olacak.

Böyle bir yasa çıkarsa döner misiniz?

Aramızda üniformayı giymek isteyen arkadaşlarımız var. Bu fırsat verilirse değerlendirenler olacaktır. Bunun dışında tazminatla ilgili bir mağduriyet yaratıldı. Şu ana kadar ödemeyenlerin ki affoldu. 30 bin, 40 bin, 50 bin lira ödeyen oldu. Evini satıp ödeyen oldu. Bu tazminatların iadesiyle ilgili çok kapsamlı bir iade-i itibar meselemiz var.

“Gel Baran Akçok” deseler  döner misiniz?

Biz devletimize, milletimize hizmet etmekten hiç kaçmadık, yine gideriz.

“Eğitimimi tamamlar yoluma devam ederim” diyorsunuz öyle mi?

Evet, evet…