RAMAZAN ÇADIRLARI

Uzun süre yazmak istemedim. Çünkü, şu mübarek ayın hürmetine yoksul, kimsesiz insanlarımız ile gurbet elde okuyan öğrencilerin hiç olmazsa, bir ay boyunca sıcak yemek yiyebildikleri bir mekan oldu çadırlar.
Çadırlar; Hayırsever insanlarımıza, Ramazan sebebiyle yaptıkları yardımların tam yerine ulaşmasında, gönül rahatlığı içinde, yardımlarının yerine ulaştığını görmelerinin huzurunu verdi.
Yoksul insanlarımız, iftarlarını sıcak yemek ve huzur dolu bir ortamda açmanın keyfini yaşadılar. O minicik çocuklar, ellerine verilen küçük su şişelerini sahiplenmekle, tabldot servislerinin kendilerine has olması ile mutlu oldular.
Kısacası, İftar çadırları Denizli halkının (Varlıklı olanların yardımları ile”, “Yoksul olanların ise, direk yardımları almaları ile) mutluluğu oldu. İnsanlarımız her yıl Ramazan çadırlarının kurulmasını beklemeye, bu mübarek ayın gelmesini arzular oldular.
Kuruldukları yıllarda, yoksul insanlarımızın bayramlık elbiselerini giyerek geldikleri Ramazan Çadırları, son iki yıldır yozlaştı. Artık bazı kendini bilmez insanların kavga etmeleri, Sosyal Yardımlaşma Vakfı, Sevgi Eli, Kimse Yok Mu gibi derneklerin 365 gün yoksula ulaşması sebebiyle Çadırlar, eski foksiyonlarını yitirmeye başladı. Son yıllarda bakıyorum, sarhoşlar, oruç tutmayanlar, ilimizin başıboş insanları hep çadırda. Çadırın kapıları açılınca yemeklerini yiyiyorlar, ardından ellerinde su şişesi, ağızlarında sigara, tüttüre tüttüre kimseyi umursamadan, insanlara hürmet etmeden, mübarek ayın ruhaniyetine saygı göstermeden sokaklara dökülüyorlar.
İşte, son zamanlarda sadece ilimizde değil, Türkiye genelinde çadırların siyasi malzeme yapılması, yardım amaçlarından uzaklaşması sebebiyle Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından “Ramazan ayı ibadet ayıdır. Gösteriş ve eğlenceye dönüştürmeyin” açıklaması geldi.
Ve bugün bakıyoruz. Geçtiğimiz yıllarda sivil toplum örgütlerinin bile kurmak için yarıştıkları çadırlar, kurulmaz oldu. Bir bir kalktı. Denizli Belediyesi’nin kurduğu büyük çadır ise, bugün artık Ramazan ayının ruhiyetine uymuyor. Tamamen Denizli Belediyesi’nin siyasi yapısının malzemesi olarak yerini koruyor.
İlimizin iki büyük parkında “Ramazan etkinlikleri” adı altında -belirli kesime hitap eden- sanatçılar konser vermeye, mahallelerimiz de ise Denizli Belediyesi tarafından, buram buram siyaset kokan iftarlar düzenlenmeye başlandı.
Mübarek Ramazan Ayı’nın başladığı günden bu yana, her gün bir mahalle de düzenlenen etkinliklerde AKP’nin probogandası yapılmakta, AKP’li vekiller halkın sorunlarını dinliyormuş gibi yaparak, partilerinin siyasetini empoze ediyorlar.
Üstelik, önümüzdeki yıl Büyükşehir olma hayali olan ilimizin ilçelerine de bu tür etkinlikleri götürmeye başladılar. Tavas, Acıpayam, Baklan, Beyağaç başta olmak üzere Kale haricindeki bütün ilçelerde düzenlediler. Yani AKP’nin oy potansiyelinin bulunmadığı, muhalefetin keskin olduğu yerlerde bu toplantıları yapmadılar. Sebebini bütün kesimler biliyor.
Kısacası, artık insanların rağbet etmediği Ramazan çadırlarının kaldırılması, bunun yerine burada verilen yemeğin evlere ama gerçek ihtiyaç sahiplerine dağıtılması konusunda bir sistem kurulmalıdır. Ramazan eğlenceleri de kaldırılmalı, insanların “Belediye bu kadar parayı nereden buluyor? Bizim paramızla eğlence düzenleniyor, Lale Devri geri geldi” gibi dedikoduların önüne geçilmelidir. Bu eğlenceler Ramazan ayının her günü değil, belirli günlerde yapılmalıdır.
Bunları yazarken, amacım çadır ve ramazan eğlencelerine karşı olmak değildir. Aksine,yıl boyunca çalışan insanların, hiç olmazsa Mübarek Ramazan ayında oruçlarını tutarken çoluk çocuk eğlenmeleri kadar güzel bir şey olamaz.
Ancak; kurulan çadırlar, düzenlenen eğlenceler depdebeli ve şaşalı olursa ve dinimizin ruhuna uymazsa, belli bir kesim tarafından kullanılma olasılığı varsa yapılmasını sakıncalı görüyorum. Çünkü bizim dinimizde, “Sağ elin verdiğini, sol el bilmeyecek” gizliliği vardır.
Acaba şimdiki Ramazan uygulamaları buna uyuyor mu, yorumu size bırakıyorum.