UTANDIM

Hayata dair bilgi, görüş, duygu paylaşmak amacıyla sizlerle buluşmak çabam sürerken;

Bir usta, değerli insan, kıymetli sanatçı rahmetli Barış Manço dün akşam rüyama girdi. Halil İbrahim Sofrası adlı eserini dillendirdi.

Yaşama dair, geçmişe ve bugüne dair gerçekleri nasıl güzel şiire dönüştürmüş. Tekrar hatırlattı.

Bizim gayretimiz, becerimiz onun yanında çok cılız kaldı, utandım. Hiç değilse bu hafta, bu sahife onun.

Bu çağın utanması da bununla sınırlı maalesef. Haftaya buraları işgal etmeye devam edeceğim.

HALİL İBRAHİM SOFRASI
İnsanoğlu haddin bilir kem söz söylemez iken
Elalemin namusuna yan gözle bakmaz iken
Bir sofra kurulmuş ki Halil İbrahim adına
Ortada bir tencere boş mu dolu mu bilen yok

Buyurun dostlar buyurun Halil İbrahim sofrasına

Daha çatal bıçak kaşık icat edilmemişken
İsmail’e inen koç kurban edilmemişken
Bir kavga başlamış ki nasip kısmet uğruna
Kapağı ver kulbu al kurbanı ne hiç soran yok

Buyurun dostlar buyurun Halil İbrahim sofrasına

Yıllardır sürüp giden bir pay alma çabası
Topu topu bir dilim kuru ekmek kavgası
Bazen durur bakarım bu ibret tablosuna
Kimi tatlı peşinde kimininse tuzu yok

Buyurun dostlar buyurun Halil İbrahim sofrasına

Ağzı açık gözü toklar buyursunlar baş köşeye
Kula kulluk edenlerse ömür boyu taş döşeye
Nefsine hakim olursan kurulursun tahtına
Çalakaşık saldırırsan ne çıkarsa bahtına

Halat gibi bileğiyle yayla gibi yüreğiyle
Çoluk çocuk geçindirip haram nedir bilmeyenler
Buyurun siz de buyurun
Buyurun dostlar buyurun

Barış der her bir yanın altın gümüş taş olsa
Dalkavuklar etrafında el pençe divan dursa
Sapa kulba kapağa itibar etme dostum
İçi boş tencerenin bu sofrada yeri yok

Para pula ihtişama aldanıp kanma dostum
İçi boş insanların bu dünyada yeri yok