TUTTURAMADILAR

12 Haziran seçimleri sırasında, o günkü konjektörün gösterdiği bir şekilde, CHP’nin Cihaner olayını, MHP’nin de oylarının yükselmeye başladığını yazmıştım. Sonrasında, seçimlerin ilk zamanlarında “Bu kez iki vekil çıkarırsak öpüp başımızın üstüne koyalım” diyen AKP’lilerin, seçimlere iki-üç gün kala, sanki sihirli bir el değmişcesine “4-2-1 olur” demelerini bir türlü yorumlayamamıştım. Ve dedikleri gibi çıkmasına ise çok şaşırmıştım.

Elbette, 2002 seçimlerinden bu yana, yani AKP’nin iktidar olmasından bu yana yaşananları tarih bir bir yazacaktır. Bugün güçlünün yanında olup da konuşmayan insanların; AKP gücünü kaybedince fare gibi partiyi terk ettiklerinde, ağızlarından salyalar akıtarak kötüleyeceklerinden adım gibi eminim.

İşte, o süreçte MHP hakkında yazdığım bir veya iki yazımı eleştirenler, “MHP 9.9 oy potansiyelinde kalır ve barajı geçemez. Devlet Bahçeli’de istifa eder” diyorlardı. Ve bu kesim, seçimler boyunca halkımızdan oy alabilmek için kara propagandanın yanında, “Nihat Zeybekci’nin kesinlikle bakan olacağını söylemişler. Bakanlar kurulu açıklanınca, Zeybekci’nin esamesinin bile okunmayışı karşısında ise Zeybekci Genel Başkan yardımcı olacak” gibilerinden konuşmuşlardı. İşte bu AKPli müneccimlerin söylemlerinin kesinleşmesini hala bekliyoruz. Ama benim kanımca Nihat Zeybekci efsanesi bitmiştir. Sıradan bir vekil olmaktan öteye geçemez..

Ama, eskiden beri MHP’ye ve ülkücü kesime düşmanlık besleyen dünün MTTB üyeleri, bazı yeni AKPliler , ne ettilerse MHP’yi saf dışı edemediler. Kara propaganda yaptılar, olmadı. MHP ile CHP’yi birlikte hareket eden, koalisyon yapmakla suçladılar, olmadı. Kaset çıkardılar, o da olmadı. Ülkücülerin posası bile AKP’nin iki partili parlamento özlemlerine yetti ve onların hayallerinin içine turp suyu sıktı. MHP onların beklediklerinin iki mislini alarak parlamentoya girdi. Onlar, bir MHP’li vekilin, 5 AKPli vekil ile eş olduğunu hala idrak edemediler.

Seçimlerinden üzerinden 2 ay geçmesine rağmen ekonomik kriz kapımızı ikinci kez yoklarken, AKP yanlısı iş adamları ve sivil toplum kuruluşları “Kriz bize gelmeyecek” demeye başladılar. Öyle ya, biz kendi kendimize ithalat, ihracat yaptığımızdan; krizden derin etkilenen ve alış veriş yaptığımız ülkeler belli olduğundan, kriz bizi etkilemez.
Türkiye gündemi hallaç pamuğu gibi atılırken, Suriye meselesi ile suni bir gündem oluşturularak, Türkiye’nin güllük gülistanlık olduğunu, komşularımızdaki kargaşanın bizi etkilememesi için diploması -Ki, ABD’nin isteklerini Dışişleri Bakanı Sayın Davutoğlu, Beşar Esed’e iletti deniliyor.- yapılmaya başlandı.

Ama nedendir bilinmez.
Deniz Feneri başta olmak üzere, ülkemizi ve insanlarımızı derinden etkileyen olaylar, üst üste gelen Asker ve Polis şehitlerimizin olayları göstermelik soruşturmalarla kapanmaya çalışılıyor. Kimse de “Türkiye’de terör diz boyu. İnsanlar geleceklerinden endişeli. 57. Hükümet tarafından alınan ekonomik tedbirlerin ömrü bitti. AKP nereye gidiyor diye sorgulamıyor…

Kısaca özetlemek gerekirse, 2002 yılına kadar Türkiye’nin durumunu bir bir düşünün. 2002 tarihinden bu yana hızlı bir süreç içersinde yaşananlar da gözlerinizin önüne gelsin. Muhalefet partilerinin söylemleri ve ülkemizin içinde bulunduğu konjektörü “Ülkemizde ciddi bir Muhalefet yok. AKP alternatifsiz” söylemleri bilinçli bir şeklinde yayarak, halkımızı tek kalıba sokmak isteyenlerin MHP’den neden çekindiklerini anlayacaksınız.
Bebek katili APO’nun asılmayışının altında imzası olan AKPli vekillerin, o tarihlerde hükümet olan MHP’ye “APO’yi neden asmadı” şeklinde yüklenmelerini de anlayacaksınız.

Kısacası, AKPliler attılar, söylediler; ama tutturamadılar..
MHP olduğu müddetçe de tutturamayacaklar….