BİZİMKİLER

Apartman yöneticisi Sabri bey (Mehmet Akan), kapıcı Cafer (Ercan Yazgan), “Katil” lakaplı kabzımal Yavuz (Aykut Oray), uysal işadamı Şükrü (Erdal Özyağcılar), “Sarhoş” emekli Cemil (Uğurtan Sayıner), Cafer’in kayınbabası çakal tüccar Halil Pazarlama (Oktay Sözbir), palavracı Tak Tak Sedat (Salih Kalyon), Alamancı Davut Usta (Selçuk Uluergüven), Doktor Türkan (Güler Ökten), Alamancının “Dumkof” oğlu Halis (Ali Uyandıran), entel şair Cenap (Rutkay Aziz) ve “İbrikçi” Sıtkı (Cezmi Baskın)  apartman sakinleri idi. 13 yıl boyunca her Pazar bütün memleketin izlediği tv dizisiydi. Hatırlayan var mı?

Nedense rüyama girdiler. Apartmanın genel kurulunu toplamışlar, bir yandan yönetici seçecekler, bir  yandan apartmanın yönetim planını değiştirip daireleri işyerine çevirmeyi ve yüksek kiralar elde etmeyi veya apartmanı yıkıp müteahhide verip yerine işhanı  yapmayı tartışıyorlar.

Sabri bey tabi ki yöneticiliğe tekrar aday. Ancak “Katil”den çok korkuyor. Kat Mülkiyeti kanununu dikkatle okumuş ve yönetici olmak için yarıdan bir fazla daire temsilcisinin oyunun yeterli olduğunu biliyor. Alacağı oydan emin, yöneticilik cepte. Aidat ödemeden tıkır tıkır geçinip gidecek. Gündemdeki öbür maddeler kabul görürse yeni dönemde, yapılacak işlerden ufak tefek “götürmeyi” hesap ediyor.

Cafer ve Halil Pazarlama zaman içinde kurnazlıkla bir daire sahibi olmuşlar. Sesleri çok çıkıyor. Davut Usta ve Cemil Bey pek karışmıyor.

Gündemin ikinci maddesi, kanunen apartmanın anayasası sayılan Yönetim Planında köklü  değişikler yapmak. Dairelerin ofis, kuaför, doktor muayenehanesi, masaj salonu vb. ticari işyeri olarak kiraya verilebilmesi halinde gelir iyi olacak. Ancak bunun için yönetim planının değişmesi zorunlu. Kat Mülkiyeti Kanunu yönetim planı değişikliği için beşte dört çoğunluğun kabul etmesini zorunlu kılıyor. Hararetle tartışıyorlar. Beşte dört çoğunluk az değil.

Gündemin üçüncü maddesi bambaşka. Yönetim planında köklü değişiklik fikrinden vazgeçme, apartmanı tamamen yıkmak ve yerine İşhanı yapmak üzerine.  Apartman yıkılacak, bahçedeki ağaçlar kesilecek, yerine İşhanı yapılacak, malikler sahip olacakları işyerlerinden gelir elde edecekler. Fakat bu kararı almak için beşte dört bile yetmiyor, oybirliği, yani herkesin kabul etmesi yasal zorunluluk. Taktak Sedat bu fikre çok sıcak. Bir müteahhitle görüşmüş komisyon alacak. Cafer’le Halil Pazarlama da bu fikre çok sıcak. Ama onların komisyon alacağı müteahhit farklı.

Kabzımal Yavuz, çok sert şekilde ‘yıkalım’ fikrini savunuyor. Hatta bütün yetkinin kendisine verilmesini istiyor. Yönetici kendisi olacak; aynı zamanda binayı yıkmak ve müteahhitle anlaşmak, yönetim planını yeniden yazmak, katların bir kısmının müteahhide verilmesini kendisi yapmak istiyor.  Beşte dört oyçokluğunu veya oybirliğini umursamıyor. Boş verin kanunu, beni yönetici yapın gerisine karışmayın, diyor.

Şair Cenap ve İbrikçi Sıtkı, Şükrü Bey ve Doktor Türkan hanım ikinci ve üçüncü maddeye sıcak bakmıyorlar. Apartman yerinde kalsın huzur içinde yaşayalım, bahçemiz yeşil kalsın, ağaçlar, kuşlar, çocuklar, hatıralar, komşu hatırı filan diyorlar. Kimse dinlemiyor.

Sahne kararıp yeninden aydınlanıyor. Kabzımal Yavuz yarıdan bir fazla oyla yönetici seçilmiş, Sabri beyle, Taktak Sedat’ı ve Halil Pazarlamayı kendisine yardımcı yapmış. Yine yarıdan bir fazla oyla, tüm yetkileri almış, isterse yönetim planının değiştirip apartmanda istediği tadilatı yaptıracak. İsterse yıkıp bir kısmını müteahhide verip İşhanı yaptıracak. Üstelik tüm tapuları da kendi üzerine almış.

Alarmın sesiyle uyanıyorum. Meğer rüya imiş…