TORBADAN NE ÇIKACAK ?

Son on yıldır “ileri demokrasi” yolunda hızla ilerliyoruz. Demokrasimizin ilerleyişi ve hızı baş döndürüyor. Türkiye’ye ve başvekilimize tüm Dünya hayran.

Boşuna mı “demokrasi bir tren istediğimiz durağa kadar bineriz” dedi. 2010 referandumuyla yapılan Anayasa değişikliğinin meyvelerini üç yıldır topluyor.

Demokrasinin olmazsa olmazı, güçler ayrılığıymış. Yasama, yürütme ve yargı organlarının birbirlerine karşı bağımsız ve birbirini denetleyen konumda olması zorunluymuş. Hukukun üstünlüğüymüş. Geç bunları anam babam. Bunlar modası geçmiş kavramlar. Tencere tava, hepsi aynı hava, misali.

Artık güçler birliği zamanı.Tüm güçler sandıktan birinci çıkana. Sandık varsa demokrasi var. Fazlasına gerek yok. Muktedir beyefendi tüm yetkileri kendinde topladıkça topladı. Yeter mi? Yetmez elbet. Gittikçe daha fazlasını istiyor.

Yasama organı TBMM, temel görevi olan kanun çıkarma işini taşerona verdi. Hükümet kanun tasarısını gönderiyor. Milletvekilleri neye oy verdiğini dahi bilmeden kabul edenler-etmeyenler, küt kanun çıktı. Cumhurbaşkanı onayı mı? O hiç dert olmadı, zaten. Bir de torba kanun diye bir yöntem buldular, evlere şenlik.

Bir hukukçu olarak, temel kanunları bile takip edemez oldum. Neyi nerede bulacağımızı bilmiyoruz. Bilmem kaç sayılı torba kanununun içinde, hayvancılıkla ilgili bir düzenleme ile vergi kaçakçılığı birlikte yer alabiliyor. Birbiriyle alakasız bir sürü kanun tek bir torba kanunun içinde paldır küldür geçiyor. Artık vergi daireleri vergi kanunlarını, belediyeler belediye kanunlarını bile bilmiyorlar. Bunun adı kanun torbası.

Torba kanunlarla hukuk oluşturursan, adaletin başına torba geçirilmesi kaçınılmaz olur. Zaman zaman başını deve kuşu gibi kuma gömen adalete alışmıştık. Şimdi mumla o günleri arıyoruz. Yargı bu hale geldikten sonra, “yetmez ama evet” diyen dostlara selam olsun.

2010 değişikliklerinden sonra başına çuval geçirilen yargı, majestenin gizli açık buyrukları veya imaları neye işaret ediyorsa oraya kabus gibi çöküyor. Adalet kapısı haksızlıklar karşısında sığınılacak son yer değil miydi? Bakın bakalım şimdi güven mi veriyor? Korku mu salıyor?

Geçtiğimiz günlerde İzmir 4. Asliye Ceza Mahkemesi’nin Ege Üniversitesi Fen Fakültesi emekli öğretim üyesi Prof. Dr. Rennan Pekünlü hakkında “eğitim hakkını engellemek” gerekçesiyle verdiği 2 yıl 1 ay hapis cezası Yargıtay tarafından onandı. Prof. Pekünlü bu cezayı, üniversitede derslere türbanla giren öğrencileri tutanak tutarak ve görüntüleyerek tespit edip, idareye bildirdiği için almış. 70’lik emekli hocaya 2 yıl 1 ay hapis yeter mi ? yetmez elbet.

Bağımsızlığı bırak, tarafsızlığını kaybetmiş adalet organları, torba davalarla sözde adalet dağıtıyor. Silivri’de süren yargılamalar torba davaların en önemli örnekleri. Birbiriyle ilgisiz bir çok insan ve bir çok dava birkaç torba davanın içine dolduruldu. İnsanlar yıllardır tutuklu, hem de hangi suçtan tutuklandıklarını bilmeden. Binlerce sayfalık kopyala-yapıştır iddianamelere karşı 15 dakikalık göstermelik savunma süreleri ile adalet dağıtacaklar. Hadi canım sende.

5 Ağustos günü Silivri’de karar duruşması var.Duruşma Anayasa Mahkemesinin uzun tutukluluk sürelerine ilişkin iptal kararının gölgesinde yapılacak. Türkiye’nin dört bir yanından yurtseverler Silivri’yi akacak. Sözde Türk Milleti adına yargılama yapan mahkemelerin kapısına “millet” kendisi gelecek.

Torba davalarla yapılan yargılamanın torbasından ne çıkacak? Yaşayıp göreceğiz.

Biz yüreğimizi Silivri’deki yurtseverlerin yüreklerinin yanına koyalım, yeter…