HATIRLAYANINIZ VAR MI?

Kimi kahraman ilan etti Doğan’ı…
kimi uyardı ailesini…

Sakın haa! Ağlamayın, sevinin!..
Oğlunuz Şehit oldu…

Yetkililer netti!..
Devletimiz misliyle cevabını verecektir!..

Ülkücüler gövde gösterisi yaptı!
Bozkurtlar çakılmış!..
Apo’nun şeyleri yıldıramazdı bizleri!..

Öfkeli üzgün yığınlar, devlet törenleri, bayraklı otomobil kortejleri, açıklamalar, kınamalar filan…

Örneğin sen!…

Denizlihaber.com okuru…

Akhanlı son şehidimizin ismini sorsam, şak diye “Doğan” diyeceksin değil mi?

Bir hafta önce Çivril’de toprağa verdiğimiz şehidimizin ismini hatırlıyor musun peki?

Aklına gelmedi değil mi?

Oysa haberlerini okuyup belki gözyaşı dökmüştün…

“Allah’ım ne büyük acı” filan demiştin….

Hem lanet okumuş PKK’ya, binlerce küfür sıralamış, hem de şehit ailesinin yaşadıkları için “Yaradanım DÜŞMAN başına vermesin” demiştin belki de..

Piyadeydi…
Şafak sayıyordu Ömer Kağan…

Unuttuk, unutulur çünkü, hem de bir hafta sonra…

Ömer’in anne babası, kardeşleri, nişanlısı, sevgilisi, arkadaşları artık yakınında her kimi varsa unutmaz ama acıyı…

Boğazlarına kocaman bir yumruk olup takılır Ömer Kağan, tıpkı Doğan gibi…

Çünkü hiçbir gerçek, maneviyat, haklılık, onur, şeref vesaire Doğan’ın annesine;

akşam yemeği sofrasına beklerken evlatlarını, öğleyin yüreklerine taş olup oturan ölüm haberini almalarının doğal olduğunu anlatamaz!..

Hiç kimse Ömer Kağan’ın annesine, daha iki hafta önce yanlarına gittikleri, birlikte hoş vakit geçirip iki ay sora tezkerede görüşmek dileğiyle ayrıldıkları evladını son kez görme, O’na son kez sarılma, boynunu son kez koklama fırsatını yakaladığı gerçeğinin doğal olduğunu anlatamaz!..

İstediğiniz kadar kahredin sloganlarınızla PKK’yı, bin defa lanetleyin terörü!..

TV ekranlarında, taziye ziyaretlerinde, siyah protokol törenlerinde çıkıp istedikleri kadar konuşsunlar yetkililer, gereken yapılacaktır diye!..

Geri getiremeyecek hiçbiri Ömer Kağan’ı, Doğan’ı…

Şu birkaç hafta içinde aramızdan alıp götürdüğü onlarca canı…

40 yıldır hiçbir annenin sol yanında kendi ellerimizle oluşturduğumuz o kocaman siyah boşluğu nasıl hiçbir soytarılıkla kapatamamışsak, onlarınkini de kapatamayacağız…

Ama en iyi yaptığımız şeyi yapacağız hep birlikte….

Ailelerini kaderlerine terk edip hemen birkaç gün sonra…

Unutacağız….